Το Jungalow είναι ένα υπέροχο, φρέσκο, ρετρό στυλ διακόσμησης με πρωταγωνιστές τα φυτά, αληθινά και τυπωμένα (μιλάμε για πολύ πράσινο), με ξύλινες πινελιές και αναφορές στη δεκαετία του ‘70. Λυσσάω για Jungalow, αλλά ποιος έχει όρεξη για ανακαινίσεις τώρα; Έτσι παίρνω τη δόση μου στο Verde (που σημαίνει πράσινο, όνομα και πράγμα).
Η γουστόζικη διακόσμηση του Verde, ξεχειλίζει από θετική ενέργεια και η απόφαση της διεύθυνσης να κρατήσουν το καφεστιατόριο ξεχωριστά από τους υπόλοιπους χώρους εστίασης του εμπορικού κέντρου, του προσθέτει και μια άνεση ή καλύτερα, μια έλλειψη πίεσης να φας γρήγορα, γιατί στέκεται από πάνω σου μια ολόκληρη οικογένεια που περιμένει πότε θα τελειώσεις για να κάτσουν στη θέση σου. Μετά την πρώτη μας επίσκεψη στο Nicosia Mall λοιπόν, αποφασίσαμε να κάνουμε τη χάρη στον εαυτό μας, να αποφύγουμε τον πανζουρλισμό και να απολαύσουμε ήσυχα κι ωραία το μεσημεριανό μας. Ξεκινήσαμε με smoothies γιατί φαίνονταν πολύ νόστιμα. Ο σύζυγος έπιασε το Ginger Beets με παντζάρι, ανανά, άγρια μούρα και τζίντζερ το οποίο ήταν πολύ φρέσκο, θρεπτικότατο και δροσιστικό με ελαφριά επίγευση παντζαριού.
Εγώ πήρα το Pineapple Sunset με παπάγια, ανανά και μάνγκο, το οποίο ήταν ακριβώς τόσο τροπικό όσο ακούγεται. Βασικά είναι το smoothie που θα έπινες στην ακροθαλασσιά της Καραϊβικής, έτσι είναι ιδανικό για όσους ήδη άρχισαν να νοσταλγούν το καλοκαίρι. Για κυρίως παρήγγειλα τη χοιρινή μπριζόλα στη σχάρα με γλάσο από θυμάρι και μέλι. Ήταν τεράστια, ζουμερή και μαλακιά. Γευστικά, θα ήθελα να εντόπιζα πιο έντονα τις γεύσεις του γλάσου ή έστω τη μυρωδιά της σχάρας. Αυτό, βέβαια, δεν με απέτρεψε να την φάω όλη. Ο σύζυγος πήρε τις πένες με κοτόπουλο, προσούτο, σπανάκι και σάλτσα από ρικότα.
Η μακαρονάδα ήταν εύγευστη και χορταστική, γεμάτη γεύσεις που έδεναν αρμονικά μεταξύ τους σε ένα βελούδινο και κρεμώδες σύνολο. Αρκετά όμως πια για το φαγητό γιατί όλα τα λεφτά είναι στα γλυκά. Κάναμε 15 λεπτά να αποφασίσουμε γιατί οι επιλογές ήταν αμέτρητες (βάφλες, κρέπες, παγωτά και επιπλέον τμήμα με επιδόρπια) και φαινόντουσαν όλες κολασμένα νόστιμες. Διαλέξαμε τελικά την Craze Waffle, δηλαδή την κόκκινη βάφλα με λευκή σοκολάτα και nutella, μπισκότο και φράουλες καθώς και τη διάσημη πλέον σοκολατένια σφαίρα.
Η κόκκινη βάφλα ήταν θεϊκή: μοσχοβολούσε βανίλια, μια μυρωδιά που σε τύλιγε σαν ζεστή κουβερτούλα, ήταν τρομερά πλούσια και έκανε υπέροχη αντίθεση με τη γλυκόξινη φράουλα. Η χρυσόμαυρη σφαίρα, μας έδινε μια αίσθηση γλυκιάς πολυτελείας και ζαχαροπλαστικής δεξιοτεχνίας.
Την ώρα που χύνεται αργά και σαγηνευτικά μπροστά σου η καυτή σοκολάτα που λιώνει τη σοκολατένια σφαίρα και αποκαλύπτει ότι στο εσωτερικό της βρίσκεται ένα υγρό σοκολατένιο μπράουνι, να θυμάσαι ότι πρέπει να βγάζεις βίντεο. Αν δεν μοιραστείς με όλο τον κόσμο αυτό όλο το πράγμα που διαδραματίζεται στο πιάτο σου, τότε δεν ξέρω και γω τι.
Τι να πω; σοκολάτα πάνω στη σοκολάτα πάνω στην άλλη σοκολάτα. Και δεν μας έφταναν αυτά, έχει και μικροσκοπικά μαρεγκάκια στο πλάι να προσθέτουν μια τσαχπινιά στην υφή καθώς και μούρα αλλά και φράουλες για την πολύ αναγκαία δροσιστική αντίθεση. Ήταν τρομερά απολαυστικό, πλούσιο και φυσικά σούπερ σοκολατένιο. Η λίστα με τους καφέδες (και τα κοκτέιλ για όσους γουστάρουν να παρα-χαλαρώσουν μετά τα ψώνια), είναι κι αυτή άφθονη με νόστιμες και ποιοτικές επιλογές.
Μαδρίτης 2, Λευκωσία (Nicosia Mall), 22000050
Περιοδικό Go, τεύχος 45.
