Δοκιμάσαμε τις σπεσιαλιτέ του Barrique Wine & Deli

Το Barrique έχει βγάλει όνομα ως ένα γουστόζικο εστιατόριο που λειτουργεί ταυτόχρονα ως wine bar, κάβα και ντελικατέσεν. Η κάβα διαθέτει 600 ετικέτες κρασιών, εκλεκτά ουίσκι και λικέρ, ενώ το ντελικατέσεν προσφέρει τυριά και αλλαντικά από κάθε γωνιά του κόσμου, ξεχωριστά ζυμαρικά, σάλτσες και πανέμορφες σοκολάτες.

 

 

 

Με το που καθίσαμε με τη φίλη μου πρόσεξα τα μαχαιροπίρουνα που όμοια τους δεν έχω ξαναδεί και εντυπωσιάστηκα που το μαγαζί δίνει έμφαση σε τόσο μικρές και κομψές λεπτομέρειες. Με ενημέρωσε ο σερβιτόρος ότι πρόκειται για χειροποίητα γαλλικά Laguiole τα οποία μπορεί κανείς να αγοράσει και στο ντελικατέσεν τους. Το μενού είχε αρκετές ενδιαφέρουσες προτάσεις και ξεκινήσαμε το γεύμα μας με τη σαλάτα καπνιστής πάπιας με μάνγκο και passion fruit.

 

 

Οι φρουτώδεις γεύσεις ήταν ξεκάθαρες και προσέδιδαν μια γλυκόξινη φρεσκάδα στo καπνιστό άρωμα της πάπιας. Υπήρχε επίσης η ευπρόσδεκτη τραγανή υφή από τα φουντούκια και τα σπόρια του passion fruit που δημιουργούσαν αντίθεση με το μαλακό και τρυφερό κρέας. Η φίλη μου, φανατική παπιοφάγος, κατενθουσιάστηκε, εγώ τη βρήκα αρκετά καλή και εκτίμησα την κομψή παρουσίαση. Η ημέρα ήταν βροχερή και έτσι πήραμε ένα ζεστό ορεκτικό που μύριζε χειμώνα: ανοικτή τραχανόπιτα, δηλαδή τραχανότο αρνιού, μανιτάρια σαντερέλ, καρύδα και τραγανό παραδοσιακό φύλλο, ζυμωμένο στο μαγαζί. Ήταν μια πολύ πετυχημένη διασταύρωση κρεμώδους μανιταρόσουπας, ριζότο και τραχανά.

 

 

Η έντονα αρωματική και βελουδένια ζεστασιά καθώς και οι πλούσιες βουτυρένιες και πικάντικες νότες με μετέφεραν σε ένα ξύλινο σπιτάκι στη μέση του χιονισμένου πουθενά, μπροστά από τζάκι, εγώ να ζυμώνω ψωμί και έξω, ο γενειοφόρος άντρας μου να κόβει ξύλα χωρίς πουκάμισο γιατί δική μου φαντασίωση είναι ό,τι θέλω εγώ φοράει. Ας επιστρέψουμε όμως από το λογοτεχνικό μου διάλειμμα και επιτρέψτε μου να πω ότι στα χαρτιά μου η τραχανόπιτα πέρασε με «άριστα».

 

 

Για κυρίως, πήρα τα σοταρισμένα χτένια, μυλοκόπι σε κρούστα από προζύμι, τραγανό προσούτο, αφρό από μπουγιαμπέσα κολοκύθας και σάλτσα αγιόλι μαϊντανού. Το ψάρι ήταν τρυφερό στην υφή όμως δεν μπόρεσα να φάω πολύ, γιατί βρήκα την κρούστα αρκετά αλμυρή με παρόμοια αλμυρή ένταση και στα συνοδευτικά. Επίσης ο αφρός από μπουγιαμπέσα κολοκύθας βρήκα ότι είχε περίεργη υφή, λίγο μεταξύ πουρέ και ζελέ και έτσι τον άφησα στην ησυχία του. Η παρέα μου παρήγγειλε κόντρα φιλέτο με πουρέ τοπιναμπούρ, σάλτσα με μανιτάρια και κόκκινο κρασί. Το φιλέτο ήταν μαλακό, η σάλτσα ήταν πλούσια, γλυκιά και αρωματική και ταίριαζε όμορφα με το κρέας.

 

 

Ο πουρές ήταν πολύ νόστιμος, ελαφρώς πικάντικος με γλυκιές πινελιές. Τρώγοντας το τοπιναμπούρ σκεφτόμουν ότι η ιδιαίτερή του γεύση μου φαινόταν κάπως οικεία και κατόπιν γαστρονομικού διαλογισμού συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για πουρέ από «πούλλες» κάτι που ανέκαθεν θεωρούσα λιχουδιά. Η εξυπηρέτηση ήταν ευγενική, ο χώρος ευχάριστος και η κάβα, καθώς και το ντελικατέσεν, χρήζουν ειδικής επίσκεψης.

 

70 087080, Δευτέρα-Σάββατο 10:00-01:00