Sleeping with the enemy

Νοικοκυρά που βαρέθηκε να τις τρώει συνέχεια από τον βάναυσο σύζυγο σκηνοθετεί το θάνατό της και ξεκινά μια νέα ζωή. Μόνο που εκείνος ανακαλύπτει τα ίχνη της και βρίσκεται πάλι στο κατόπι της. Στα early ‘90s όλο και κάποιος επαγγελματίας ή μέλος της οικογένειας αποδεικνυόταν ψυχοπαθής – στην προκειμένη περίπτωση έχουμε τον σύζυγο που «φλιπάρει». Ο Ρούμπεν –που μας είχε δώσει το εξαιρετικό (και παρομοίου θέματος) «The Stepfather” (1987) – χειρίζεται με προσοχή το σασπένς αν και σε κάποια σημεία δεν μπορεί να αποφύγει τις ευκολίες και τις προβλέψιμες καταστάσεις. Η Ρόμπερτς πάντως τα καταφέρνει μια χαρά στο ρόλο της τρομοκρατημένης νοικοκυράς ενώ πολύ καλός είναι και ο Μπέργκιν ως σύζυγος-τέρας (αν και μετά σχεδόν εξαφανίστηκε). Ιδανική επιλογή για όσους αναζητούν έντονες αλλά ανώδυνες συγκινήσεις… Μ.Ν.