Ο πάμφτωχος Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο καταφέρνει να ξεπεράσει όλες τις κοινωνικές αντιξοότητες και, ως Πελέ, να οδηγήσει στα 18 του χρόνια την εθνική Βραζιλίας στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου. Για αρχή το βιογραφικό φιλμ των ντοκιμαντεριστών Τζεφ και Μάικλ Ζίμπαλιστ υποσκάπτεται από την απόφαση να μιλάει όλο το -κυρίως βραζιλιάνικο- καστ αγγλικά και ν’ ακούγονται σαν κακοντουμπλαρισμένη τηλενουβέλα. Η ζημιά που γίνεται στις (ελάχιστες είναι η αλήθεια) απόπειρες για δραματικό effect είναι ανεπανόρθωτη – είναι πρακτικά αδύνατον να νιώσεις το παραμικρό δέσιμο με τους χαρακτήρες ή τα τεκταινόμενα. Το βασικό πρόβλημα όμως είναι το σενάριο που ξεκινάει από τα τα παιδικά χρόνια του Πελέ στις φτωχογειτονιές του Μπαουρού στο Σάο Πάολο στα 50s (με ατέλειωτα μοντάζ ξυπόλυτων παιδιών που παίζουν ποδόσφαιρο με αυτοσχέδιες μπάλες βγαλμένο λες από διαφημιστικό της Nike) συνεχίζει με την ανακάλυψή του από έναν κυνηγό ταλέντων και τη πρώτη του επαγγελματική δουλειά στη Σάντος και τελειώνει με τον θρίαμβο της Εθνικής Βραζιλίας επί της Σουηδίας στον τελικό του Μουντιάλ του 1958 όπου έγινε -στα 17 του- ο νεαρότερος παίκτης που συμμετείχε ΚΑΙ σκόραρε δύο γκολ σε τελικό του θεσμού. Όλα τα κλισέ του είδους παρόντα: φτώχεια, ανεμελιά, αθωότητα, δραματικό γεγονός που οδηγεί σε απότομη ωρίμανση, πατέρας-μέντορας, προπόνηση με μάνγκο, ανακάλυψη, εμψύχωση, καταξίωση (και ηλεκτρική κουζίνα δώρο στη μαμά), αμφισβήτηση, πρόκληση, τελικός θρίαμβος. Και απανωτά flashbacks από την προπόνηση με τα μάνγκο. Συν ένα εμψυχωτικό λογύδριο του τύπου-Γιόντα που τον ανακάλυψε για την “τζίνγκα”, τη μοναδική και σχεδόν μαγική βραζιλιάνικη τεχνική που θα επηρεάσει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο όσο καμία. Μάνγκο. τζίνγκα. Repeat. Όλα είναι κλισέ: Από τη σεναριακή δομή και τη μουσική, μέχρι τους stock χαρακτήρες, τους μπανάλ διαλόγους και το αναμενόμενο cameo του πραγματικού Πελέ (δεν θα δυσκολευτείτε να τον αναγνωρίσετε – βγάζει μάτι ως πελάτης του ξενοδοχείου που του ρίχνει το τσάι ο νεαρός εαυτός του). Ίσως οι δημιουργοί έπρεπε ν’ ακούσουν με προσοχή το κήρυγμα για την τζίνγκα, την ψυχή του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου που ο Πελέ ανήγαγε σε τέχνη σε πείσμα όλων των γύρων του που την απέρριπταν ως “πρωτόγονη”. Αν πρόσεχαν το ίδιο τους το σενάριο, θα έβλεπαν πως ο κινηματογραφικός Πελέ αναγκάστηκε να κάνει αυτό που ο πραγματικός απέφυγε τεχνηέντως από την αρχή: Ν’ ακολουθήσει τους κανόνες ενός συμβατικού παιχνιδιού. Και η τζίνγκα είναι αυτό ακριβώς που λείπει από την ταινία. Σε αντίθεση με τα καταραμένα μάνγκο. Μ.Ν.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ (ΗΠΑ, 2016)
Σκηνοθεσία: Τζεφ και Μάικλ Ζίμπαλιστ
Παίζουν: Ροντρίγκο Σαντόρο, Βίνσεντ ντ’Ονόφριο, Κέβιν ντε Πάουλα, Λεονάρντο Λίμα Καρβάλιο
Διάρκεια: 107′
8.05 μ.μ. NOVACINEMA 1
