Dark Tide

Στοιχειωμένη από τις αναμνήσεις μιας μοιραίας ‘συνάντησης’ με καρχαρίες, μια νεαρή δύτρια αναγκάζεται να νικήσει τους φόβους και τις αμφιβολίες της και να ξαναβουτήξει σε βαθιά, επικίνδυνα νερά. Κάποιο στουντιακό executive θυμήθηκε πόσο σέξι έδειχνε η Χάλι Μπέρι με το μπικίνι σ’ εκείνη τη σκηνή στο Die Another Day και είπε: “Έι, γιατί δεν κάνουμε μια ταινία ΜΟΝΟ μ’ αυτό;”. Κι όταν -φαντάζομαι- ένας άλλος του επισήμανε ότι δεν φτάνει για μια μεγάλου μήκους ταινία, ο πρώτος θα πρόσθεσε “ΟΚ, ας βάλουμε και καρχαρίες. ΟΛΟΙ γουστάρουν τους καρχαρίες”! Οπότε έχουμε και λέμε: Χάλι Μπέρι με μπικίνι. Check. Καρχαρίες. Check. Φθηνός μορφονιός από δίπλα. Check (Ολιβιέ Μαρτίνεζ). Χρειαζόμαστε κάτι άλλο; Και μην μπείτε τώρα σε τίποτα λεπτομέρειες όπως σενάριο, πλοκή, χαρακτήρες ή σασπένς – αυτά τ’ αφήνουμε για τον Σπίλμπεργκ. Εδώ έχουμε το τυπικό b movie που συνήθως χαζεύεις μισο-μεθυσμένος κάποιο ξημέρωμα στον Capital με τη διαφορά ότι έχει υψηλότερο budget και μία κάτοχο Όσκαρ για πρωταγωνίστρια (αντί π.χ. τον Ντολφ Λούντγκρεν). Όλα τ’ άλλα είναι παρόντα: Τετριμμένη πλοκή, αργή εξέλιξη, αδιάφορη σκηνοθεσία. Πίσω από την κάμερα βρίσκεται ο ηθοποιός Ντιν Στόκγουελ που με δεδομένη την πείρα του στο υγρό στοιχείο (με τα Into the Blue και Blue Crush) όφειλε να μας δώσει κάτι καλύτερο από αυτό το ρουτινιάρικο θαλασσινό θρίλερ που δικαίως κατέληξε τροφή για τα ψάρια. Μ.Ν.