Tomorrowland

Η μοίρα φέρνει κοντά μια έξυπνη, αισιόδοξη έφηβη, με έντονες επιστημονικές αναζητήσεις, με ένα πρώην παιδί-θαύμα και νυν απογοητευμένο εφευρέτη. Οι δυο τους θα αναλάβουν μια επικίνδυνη αποστολή, καθώς θα αποκαλύψουν τα μυστικά ενός αινιγματικού μέρους, κάπου στο χώρο και στο χρόνο, που ονομάζεται η Χώρα του Αύριο. Στην προσπάθειά της να δημιουργήσει όσο το δυνατόν περισσότερα κερδοφόρα franchises τύπου “Star Wars” και Marvel η Disney στράφηκε πάλι στο μέρος που της έδωσε το χρυσωρυχείο των “Πειρατών της Καραϊβικής”: τα θεματικά πάρκα της. Το “Tomorrowland” προέρχεται από το ομώνυμο attraction, ένα από τα δημοφιλέστερα της εταιρίας και είναι ένα κόστους 200 εκατ. δολαρίων υπερθέαμα που απευθύνεται σε πιτσιρίκια, γεμάτο ντισνεϊκή αφέλεια και σπιλμπεργκική παιδικότητα και νοσταλγία. Ακούγεται σχεδόν τέλειο, σωστά; Το “σχεδόν” είναι η λέξη κλειδί. Η αλήθεια είναι πως ο μπούσουλας χάνεται από πολύ νωρίς. Όλο αυτό το πήγαινε-έλα σε παράλληλα σύμπαντα και στον χωροχρόνο μπερδεύει αδικαιολόγητα μία περιπέτεια φαντασίας που απευθύνεται σε 12χρονα και κάνει τα υπερβολικά απλοϊκά κοινωνικοπολιτικά και οικολογικά μηνύματά της να φαντάζουν αχρείαστα σύνθετα και βαθυστόχαστα (ΔΕΝ είναι). Ούτε στη δομή της πρωτοτυπεί: ένα αδέξιο κράμα κράμα των “Men in Black”, “Terminator”, “Inception” και προεφηβικού “Interstellar” που πετυχαίνει να διατηρήσει ένα μίνιμουμ ενδιαφέρον μόνο όταν εστιάζει στη δράση, τα εντυπωσιακά φουτουριστικά σκηνικά και τα φαντασμαγορικά εφέ. Γιατί όταν αρχίσει τις θεωρίες και τα κηρύγματα, θα εύχεστε να μπορούσατε να τηλεμεταφερθείτε άμεσα κι εσείς. M.N.