Ο πανίσχυρος μεταλλαγμένος Απόκαλιψ ξυπνά, έπειτα από πεντέμισι χιλιάδες χρόνια, το 1983, και απογοητεύεται από την γκρίζα πραγματικότητα του Ψυχρού Πολέμου που αντικρίζει. Συγκεντρώνοντας δυνάμεις και τέσσερις μεταλλαγμένους Καβαλάρηδες-συνοδοιπόρους, ανάμεσά τους και τον γνωστό μας Μαγκνέτο, βάζει μπροστά το πανούργο σχέδιό του: να καταστρέψει αυτόν τον κόσμο και να φτιάξει έναν άλλο που θα κατοικείται μόνο από τους ενάρετους. Το γράφω με πόνο καρδιάς: Το “Apocalypse” είναι ο αδύναμος κρίκος των ταινιών “X-Men” δια χειρός Μπράιαν Σίνγκερ από τότε που στην ουσία λανσάρισε το είδος των σύγχρονων superhero movies με το πρώτο φιλμ του 2000. Δεν είναι βέβαια και “The Last Stand” (όπως τονίζει κι ένας χαρακτήρας “το τρίτο φιλμ είναι πάντα το χειρότερο”) όμως για το επίπεδο που μας έχει συνηθίσει ο Σίνγκερ , πλησιάζει επικίνδυνα. O Απόκαλιψ είναι ένας πανίσχυρος μεν αλλά μονοδιάστατος αρχικακός που περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας προσηλυτίζοντας νεαρούς μεταλλαγμένους προς τη Σκοτεινή Πλευρά σαν ένας πρήχτης Darth Vader όταν δεν μας ζαλίζει με τα φασιστικά κηρύγματά τους περί κάθαρσης. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του (αγνώριστου κάτω από στρώσεις κακόγουστου makeup) Όσκαρ Άιζακ, ο Απόκαλιψ καταλήγει μονόχνωτος, πομπώδης, επαναλαμβανόμενος και… βαρύς. Όμως ούτε οι υπόλοιποι χαρακτήρες έχουν καλύτερη τύχη ενώ εκνευριστικό πήδημα της αφήγησης από τη μία δευτερεύουσα πλοκή στην άλλη (και με τουλάχιστον μισή ντουζίνα παραπανίσιους χαρακτήρες) εκμηδενίζει την οποιαδήποτε προσπάθεια για κάτι βαθύτερο ή έστω πνευματώδες. Όταν έχεις πολλούς και εξίσου σημαντικούς χαρακτήρες το role model για να τους διαχειριστείς σωστά είναι το “Captain America: Civil War”. Ήδη μετά απ’ αυτό (και ΤΗ μάχη του αεροδρομίου) η τελική αναμέτρηση του “X-Men: Apocalypse” φαντάζει αναιμική και λίγη. Ίσως κι αυτό να είναι το μοιραίο λάθος του Σίνγκερ: προτίμησε το θέαμα, τον κυκεώνα των εφέ και το disaster porn από το βάθος, το χιούμορ και το εύστοχο πολιτικοκοινωνικό σχόλιο που διέκριναν τις προηγούμενες προσθήκες του franchise. Δυστυχώς, υπήρξε και πιο κάτω με το άθλιο-πέρα-από-κάθε-περιγραφή Dark Phoenix που πρακτικά έβαλε την ταφόπλακα στο franchise της Fox, πριν τη μεταφορά του (και reboot) στη Disney/Marvel. Μ.Ν.
10.00 MM ΡΙΚ ΕΝΑ
Επ. Φαντασίας (ΗΠΑ,2016)
Σκηνοθεσία: Μπράιαν Σίνγκερ
Παίζουν: Μάικλ Φασμπέντερ, Τζέιμς Μακ Αβόι, Τζένιφερ Λόρενς, Όσκαρ Άιζακ, Ρόουζ Μπερν
Διάρκεια: 144’
Επ. Φαντασίας (ΗΠΑ,2016)
Σκηνοθεσία: Μπράιαν Σίνγκερ
Παίζουν: Μάικλ Φασμπέντερ, Τζέιμς Μακ Αβόι, Τζένιφερ Λόρενς, Όσκαρ Άιζακ, Ρόουζ Μπερν
Διάρκεια: 144’