Everest

Τον Μάιο του 1996 δύο ομάδες ορειβατών επιχειρούν να ανέβουν στο Έβερεστ, όταν, στο τελευταίο στάδιο της αναρρίχησης, πλήττονται από μια φονική χιονοθύελλα. Το χρονικό της μοιραίας αποστολής κατάκτησης της “στέγης του κόσμου” το 1996 που κατέληξε στον χαμό οκτώ ορειβατών από τον Ισλανδό σκηνοθέτη που ξέρει να χειρίζεται αριστοτεχνικά ανθρώπους σε ακραίες καταστάσεις. Το “Everest” παρά το σπαραξικάρδιο θέμα του και τη γνωστή (σε όποιον θυμάται το περιστατικό) κατάληξη, είναι περιέργως ένα μη-συναισθηματικό δράμα που σε κρατάει καρφωμένο στο κάθισμα και σε συγκινεί, χωρίς να σου τρίβει τη μελούρα στη μούρη ή να εκβιάζει συναίσθημα – όλα έρχονται φυσιολογικά και από μόνα τους. Δυστυχώς μέσα στη 2ωρη διάρκεια έπρεπε να χωρέσουν πάνω από 20 χαρακτήρες (ορειβάτες από διάφορες αποστολές, βοηθητικά συνεργεία, γυναίκες και παιδιά πίσω στο σπίτι) και μάλιστα να τους δοθεί υπόσταση ώστε να νιώσουμε το δράμα τους. Και -παραδόξως- το πετυχαίνει. Χωρίς να πιάνει κορυφή, τουλάχιστον καλλιτεχνικά, το “Everest” βλέπεται απνευστί και αποδεικνύεται πολλή καλύτερο απ’ όσο οι συνθήκες το επιτρέπουν. Μ.Ν.