Αυτή είναι η χαριστική βολή για τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Περί της διαγραφής στελεχών του ΔΗΣΥ τα οποία στηρίζουν τον Νίκο Χριστοδουλίδη ο λόγος. Μόλις στις 12 Ιουλίου 2022, σε μιαν προσπάθεια τότε να προβληθεί ως ηγέτης με τη σημασία της λέξεως, διακήρυττε: «Δεν είμαστε κόμμα διαγραφών. Το παίρνω πάνω μου…». Ένα μόλις μήνα πριν από τις εκλογές και υπό την πίεση των δημοσκοπήσεων, οι οποίες συνεχίζουν να τον κρατάνε σε μεγάλη απόσταση από τον Χριστοδουλίδη, το κατεβάζει από πάνω του και μετατρέπει τον ΔΗΣΥ σε κόμμα διαγραφών. Ακόμη και στελεχών με μακρόχρονη πορεία και μεγάλους αγώνες.
Πρόκειται για μια απόφαση η οποία τον εκθέτει ανεπανόρθωτα και πλήττει την ήδη αιμορροούσα αξιοπιστία του. Πρώτον, διότι στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα ότι δεν είναι ηγέτης, αφού αυτό το οποίο διακήρυττε, ακυρώθηκε και αντικαταστήθηκε από ενέργεια που αποπνέει απέραντη μισαλλοδοξία. Δεύτερον, διότι οι πολίτες εισπράττουν ότι δεν μπορούν να εμπιστεύονται τις όποιες δεσμεύσεις του. Τελικά, το ρήμα δεσμεύομαι αποτελεί μόνιμη γάγγραινα για την Πινδάρου…
Μια διαγραφή του Νίκου Χριστοδουλίδη μπορεί και να περνούσε με ελάχιστο κόστος. Αν και θα είχε και ελάχιστο όφελος για τον Αβέρωφ. Διότι η σχέση του Χριστοδουλίδη με τον συναγερμικό κόσμο, σαφώς και δεν εξαρτάται από το αν το όνομά του περιλαμβάνεται στο μητρώο του κόμματος. Αν έτσι το αντιλαμβάνονται κάποιοι στην Πινδάρου, πλανώνται πλάνην οικτράν. Η μαζική διαγραφή, όμως, στελεχών με μακράν πορεία και αγώνες εντός του ΔΗΣΥ, μόνο σαν αυτοχειρία μπορεί να λειτουργήσει.
Είναι δεδομένο ότι τα στελέχη αυτά αλλά και άλλα τα οποία δεν έχουν ακόμη διαγραφεί και στηρίζουν Χριστοδουλίδη, θα φανατισθούν ακόμη περισσότερο και θα εντείνουν τον αγώνα τους μέχρι τις εκλογές. Παράλληλα, ο κύκλος τους (συγγενείς και φίλοι) θα εξοργιστούν από την εχθρική ενέργεια έναντι των δικών τους ανθρώπων και θα προσπαθήσουν να τους στηρίξουν, πολλαπλασιάζοντας τις προσπάθειές τους μέχρι τις εκλογές. Διαβάζοντας κάποιος τις αναρτήσεις μερικών εξ αυτών (όπως του Ανδρέα Τσαγγαρίδη, εκ των πρώτων γενικών οργανωτικών του ΔΗΣΥ και του εκ των ιδρυτικών στελεχών της ΝΕΔΗΣΥ κα της Πρωτοπορίας Γ. Ιωάννου) αλλά πολύ περισσότερο τα εκατοντάδες σχόλια συναγερμικών κάτω από αυτές, δύναται να αντιληφθεί του λόγου το αληθές. Δύναται να αντιληφθεί και τις δονήσεις που φθάνουν σε χιλιάδες αγνούς συναγερμικούς.
Το χειρότερο απ’ όλα, όμως, είναι η επισφράγιση ότι η ηγεσία της Πινδάρου (όχι μόνο ο πρόεδρος) έχει ξεφύγει από τα χαρακτηριστικά τα οποία διακήρυτταν ότι διαθέτει ο ΔΗΣΥ: Διαφορετικότητα, ελεύθερη βούληση, δημοκρατικότητα, σεβασμό της αντίθετης άποψης. Αποδεικνύουν ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι προσωπικές καριέρες και το προσωπικό όφελος.
Διαφορετικά, θα είχαν αντιληφθεί αυτό το οποίο καταγράφουν όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις εδώ και ένα χρόνο. Ότι 40% των ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ επιλέγουν Χριστοδουλίδη. Μάλιστα, όπως κάποιοι δημοσκόποι επισημαίνουν, υπάρχει και κρυφή ψήφος υπέρ του, που αφορά πολίτες χαμηλών τόνων οι οποίοι δεν επιθυμούν να έρθουν σε σύγκρουση με το κόμμα τους αλλά και κάποιους στη δημόσια υπηρεσία οι οποίοι φοβούνται να εκτεθούν για να αποφύγουν ενδεχόμενες συνέπειες.
Αν στην Πινδάρου πιστεύουν ότι με τις διαγραφές θα τρομοκρατήσουν κάποιους συναγερμικούς ώστε να μην ψηφίσουν τον Χριστοδουλίδη, προφανώς, δεν έχουν αίσθηση της πραγματικότητας. Όντως, στο ένα τέταρτο της τρίτης μετά Χριστόν χιλιετίας, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων έχει ξεφύγει από τέτοια φόβητρα. Γνωρίζει ότι πίσω από το παραβάν την ώρα της κάλπης, είναι μόνο εκείνοι και ο εαυτός τους. Βεβαίως, ο πρώτιστος στόχος μάλλον είναι άλλος. Αποσκοπεί στον εκφοβισμό των συναγερμικών που επιλέγουν Χριστοδουλίδη ώστε στις δημοσκοπήσεις οι οποίες έπονται μέχρι τις εκλογές, να αποκρύψουν την επιλογή τους. Έτσι ευελπιστεί η Πινδάρου ότι θα κλείσει η ψαλίδα με Αβέρωφ και θα μπορούν να ισχυρίζονται ότι το αποτέλεσμα δεν είναι τελεσίδικο ως φαίνεται. Με όλο το σεβασμό αλλά πρόκειται για απλές κουτοπονηριές!
Το ολίσθημα για την Πινδάρου είναι ακόμη μεγαλύτερο. Αποδεικνύει περίτρανα ότι δεν έχει αντιληφθεί (ή δεν την ενδιαφέρει) το βαρύγδουπο μήνυμα προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων. Ότι η σημερινή ηγεσία παρέλαβε τον ΔΗΣΥ το 2013 με ποσοστό 34,28% και κατρακύλησε στο θλιβερό 27,77%. Δηλαδή, ο ΔΗΣΥ επέστρεψε στο ποσοστό (27,60%) το οποίο είχε εξασφαλίσει το 1976, στις πρώτες εκλογές τις οποίες είχε διεκδικήσει μόλις ιδρύθηκε! Δεν την έχει αγγίξει η απώλεια 40.000 και πλέον ψηφοφόρων…
Μπροστά σε μια τέτοια καταστροφική εικόνα, αν η επιλογή της ηγεσίας είναι οι διαγραφές στελεχών, πρέπει με μαθηματική ακρίβεια να αναμένει το 2026 να κάνει ταμείο, επιμετρώντας ανυπολόγιστη ζημιά και περαιτέρω συρρίκνωση.
Την ανάρτηση του διαγραφέντος αντιδημάρχου Έγκωμης Γιάννου Ιωάννου φυλάξτε την: «Ο ΔΗΣΥ δεν ιδρύθηκε για να υπηρετεί πρόσωπα ούτε για να συμπεριφέρεται ως απολυταρχικό κόμμα επιβολής με τη βία αποφάσεων, που όταν παίρνονταν από τα ποδηγετούμενα όργανα, γνώριζαν όλοι ότι ήταν αποφάσεις καταστροφικές και χωρίς καμία προοπτική. Αποφάσεις που σμικρύνουν την παράταξη και την οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στα χνάρια του ΠΑΣΟΚ, που από κυρίαρχος έγινε ουραγός της ελληνικής πολιτικής».
Στο μέλλον θα αποδειχτεί πόσο προφητική μπορεί να αποδειχθεί…
