Με ένα φαντασμαγορικό υπαρξιακό πάρτι από την Εθνική Λυρική Σκηνή της Ελλάδας, ανοίγει η αυλαία του Διεθνούς Φεστιβάλ Λευκωσίας 2025, που παρουσιάζει την Πέμπτη 18 και την Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου τη «Χρυσή Εποχή» του Κωνσταντίνου Ρήγου.
Η παραγωγήσυνεχίζει τη συνεργασία του φεστιβάλ με την ΕΛΣ και τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Μπαλέτου της. Μετά τη θριαμβευτική παγκόσμια πρεμιέρα τον περασμένο Απρίλιο στο Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου και την παρουσίασή της τον Μάιο στην κατάμεστη Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος» της ΕΛΣ στην Αθήνα, η φιλόδοξη παραγωγή έρχεται και στην Κύπρο.
Σειρά έχει η Λευκωσία, που φιλοξενεί μια εκρηκτική παράσταση χορού, ένα ιλιγγιώδες πάρτι σε μια αίθουσα όπερας που κόβει την ανάσα.
Η «Χρυσή Εποχή» διαδραματίζεται σ’ ένα σκηνικό που θυμίζει club, με ηλεκτρονική μουσική, εκτυφλωτικούς φωτισμούς και χορογραφίες που αναμετρώνται με τη θλίψη, τη μελαγχολία και την αγωνία της αποδοχής. Είναι το ιδανικό αντίβαρο σε καιρούς ασταθείς και άγρια απρόβλεπτους.
Ο Διευθυντής του Μπαλέτου της ΕΛΣ με τη «Χρυσή εποχή» δημιουργεί ένα πάρτι που δεν τελειώνει ποτέ. Με αφετηρία τις αναφορές, τις εμμονές και τις εικόνες που τον σημάδεψαν, το χορευτικό λεξιλόγιο που δημιούργησε και τις ετερόκλητες μουσικές που παίζουν στα ακουστικά του, δημιουργεί ένα μανιφέστο μιας γενιάς που εφορμά για να σαρώσει τα πάντα.
Η παράσταση επιχειρεί μια χαρτογράφηση της νέας εποχής που επαγγέλλεται την ευτυχία για τον καθένα, αλλά και ταυτόχρονα τη συνειδητοποίηση ότι η θλίψη, η μελαγχολία και η αγωνία της αποδοχής είναι πάντα εδώ.
Μέσα από χρυσές αντανακλάσεις, κάθετες οθόνες, λέξεις- συνθήματα κι έναν πολυέλαιο μεγάλης κλίμακας του εικαστικού Πέτρου Τουλούδη, η παράσταση υπογράφει τη διακήρυξη μιας νέας πίστης που τοποθετεί τα πιστεύω της όχι στον θεό, αλλά στον άνθρωπο, όχι «εν τοις ουρανοίς» αλλά «επί της γης»- μια διακήρυξη που δεν υπόσχεται τη σωτηρία, αλλά εξασφαλίζει την έξοδο από την κόλαση.
H Χρυσή εποχή έρχεται να μιλήσει για το σήμερα και το αύριο του χορού, αλλά την ίδια στιγμή λειτουργεί σαν ένας αντικατοπτρισμός του mixtape της 35ετούς πορείας του Ρήγου, όπου οι έννοιες της ειρωνείας και της νοσταλγίας μοιάζουν ταυτόσημες.
Από την ΚΣΟΤ, την άνοιξη του ελληνικού χορού κατά τη δεκαετία του ’90 και το χοροθέατρο ΟΚΤΑΝΑ, στο Θέατρο Τέχνης, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Εθνικό Θέατρο, το Φεστιβάλ Αθηνών και την Εθνική Λυρική Σκηνή, το εικονοκλαστικό καλλιτεχνικό αποτύπωμα του Κ. Ρήγου υπερβαίνει τα όρια του χορού και συνομιλεί με τις τέχνες που τον περιβάλλουν. Η καλλιτεχνική του ταυτότητα παραμένει ανήσυχη, ανατρεπτική, προβοκατόρικη, αιχμηρή, αλλά και γεμάτη συναισθήματα.
Με τις μουσικές επιλογές του Κωνσταντίνου Ρήγου και με συνεργάτη τον Θοδωρή Ρέγκλη στην πρωτότυπη μουσική δημιουργία, η Χρυσή εποχή έχει τον ήχο ενός ξέφρενου χορευτικού πάρτι, στη διάρκεια του οποίου «παίζουν» από πειραγμένες μελαγχολικές συνθέσεις του Βέρντι και του Μπιζέ έως ελληνικά τραγούδια των Χιώτη, Λοΐζου και Μαμαγκάκη, αλλά και ροκ και τζαζ επιτυχίες των δεκαετιών του ’60 και του ’70.
Από την άρια «Addio del passato» και τον στίχο από το Hotel California «Some dance to remember, some dance to forget» έως τα κείμενα και τα τραγούδια που θα ερμηνεύσουν special guests, όπως, μεταξύ άλλων, οι Ελευθερία Αρβανιτάκη, Μυρτώ Βασιλείου, Δημήτρης Καπουράνης, Idra Kayne, Δωροθέα Μερκούρη, Κωνσταντίνος Μπιμπής και Έλενα Τοπαλίδου, η «Χρυσή εποχή» φιλοδοξεί να θυμίσει ότι, καθώς δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό που είμαστε, οφείλουμε να συνεχίζουμε να χορεύουμε για να υπάρχουμε.
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος, ο οποίος υπογράφει και τα σκηνικά της παραγωγής, σημειώνει: «Χρυσή εποχή, ένα νέο κύμα θα σαρώσει τα πάντα, εικόνες από το παρελθόν ή από το μέλλον, σκέψεις για τον έρωτα, την πίστη, την απουσία, την εγκατάλειψη. Ο άνθρωπος αλλά και ο τόπος. Είμαστε ντυμένοι ή γυμνοί όπως ο αυτοκράτορας; Είμαστε ελεύθεροι ή πολιορκημένοι; Είμαστε μαριονέτες του θεού ή ταξιδιώτες στον χειμώνα, κουβαλώντας πάντα μέσα μας τις νύχτες του καλοκαιριού; Σε ένα ρινγκ παλεύουμε με τον εαυτό ή με τη σκιά μας, μέσα σε λίμνες σκοτεινές αλλά και γαλάζιες. Ζούμε στη χώρα του ποτέ, σε ουτοπικές Αρκαδίες, σε μαγεμένους Κιθαιρώνες, σε ουτοπίες ή σε αόρατες πόλεις; Γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή μας αλλά και την ανθρωπότητα, ένα mixtape από μουσικές και τραγούδια σε γραμμόφωνα, μπομπίνες, πικάπ, γουόκμαν, boombox αλλά και μια μικρή ορχήστρα που συνοδεύει, όπως στον Τιτανικό, την ανθρωπότητα που χάνεται. Μια μουσική Βαβέλ».
Συντελεστές
- Σύλληψη, χορογραφία, σκηνικά, επιλογή τραγουδιών: Κωνσταντίνος Ρήγος
- Μουσική: Θοδωρής Ρέγκλης
- Δραματουργία: Έρι Κύργια
- Εικαστικό έργο: Πέτρος Τουλούδης
- Κοστούμια: Daglara
- Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας
- Βίντεο: Βασίλης Κεχαγιάς
- Χορεύουν οι Βαγγέλης Μπίκος, Μάνες Αλμπέρντι, Γιάννης Γκάντσιος, Σταύρος Ικμπάλ, Έλενα Κέκκου, Γιάννης Μητράκης, Έλτον Ντιμρότσι, Πέτρος Νικολίδης, Μαρίτα Νικολίτσα, Ντανιέλε Πεκοράρι, Στέφανο Πιετραγκάλλα, Μάρτα Ριβέρο ντε Μιράντα, Αριάδνη Φιλιππάκη, Άννα Φράγκου, Γιώργος Χατζόπουλος και Δέσποινα Χρυσοστόμου.
Πού και πότε
- Λευκωσία, Δημοτικό Θέατρο, Πέμπτη 18 και Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου, 8.30μ.μ. Διάρκεια: 80’. Εισιτήρια: more.com
* Στην παράσταση εμφανίζονται γυμνά σώματα
