Δυναμικά επιστρέφει και φέτος στο Θέατρο Ριάλτο η Πλατφόρμα Χορογραφίας Κύπρου, προτείνοντας από τις 14 μέχρι τις 16 Νοεμβρίου τις δουλειές 13 χορογράφων.

Η 25η Πλατφόρμα Χορογραφίας Κύπρου προτείνει στο κοινό νέες χορογραφικές προτάσεις με έργα που εμπνέονται από υπαρξιακά αλλά και κοινωνικά ζητήματα.

Αποτελεί ετήσιο χορογραφικό θεσμό του Υφυπουργείου Πολιτισμού, που διοργανώνεται από το Τμήμα Σύγχρονου Πολιτισμού και το Θέατρο Ριάλτο και στοχεύει στη δημιουργία και παρουσίαση νέων έργων σύγχρονης χορογραφίας στο κοινό, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη και προώθηση του σύγχρονου χορού στον τόπο.

Συγκεκριμένα, παρουσιάζονται την Παρασκευή τα έργα «K1LL3R INSTINCT» του Πάνου Μαλακτού, «ARTIFACT» του Δημήτρη Χαραλάμπους, «ΜΠΛΕ» της Μάχης Δημητριάδου Λίνταλ και «Sprt!» του Δημήτρη Χειμώνα, το Σάββατο τα έργα «US AGAINST» της Διαμάντως Χατζηζαχαρία, «Agrino Lounge» του Σωτήριου Παναγούλια, «Tormentful Invisibility»  του Παναγιώτη Τοφή και «Ήςhοι» της Μελίνας Ιωαννίδου και την Κυριακή τα έργα «How to Dwell on Everything 101» του Αλέξανδρου Μ. Κυριαζή, «WHOOSH» της Χάρης Ιακώβου, «Παγκολίνος, κάτι κυλά» της Έλενας Χριστοδουλίδου, «2974» του Ηλία Κλαρκ και «ΦΑΡΜΑ» της Άντριας Μιχαηλίδου.

Την ευθύνη της καθοδήγησης (mentoring) των νέων χορογράφων στη διαδικασία προετοιμασίας του έργου τους, έχει αναλάβει και φέτος ο Χρήστος Πολυμενάκος.

Το κεντρικό πρόγραμμα παραστάσεων εμπλουτίζουν και φέτος παράλληλες εκδηλώσεις, τις οποίες διοργανώνει η Στέγη Χορού Λεμεσού, κάτω από τον τίτλο «Dance Throughout the Year».

Αναλυτικά:

14.11 Παρασκευή

  • K1LL3R INSTINCT (13’)

Χορογραφία: Πάνος Μαλακτός. Χορευτές/ριες: Ναταλία Βαγενά, Άλβιν Νίλσεν Νίγκαρντ.

Σε συνεργασία µε τη χορεύτρια Ναταλία Βαγενά και τον καλλιτέχνη σύγχρονου τσίρκου Άλβιν Νίλσεν Νίγκαρντ, ο χορογράφος Πάνος Μαλάκτος εξερευνά πώς διαφορετικά σώµατα, κινησιολογικά λεξιλόγια και µουσικές συγκρούονται και συγχωνεύονται για να δηµιουργήσουν µια κοινή δραµατουργία. Το K1LL3R INSTINCT είναι µια χορογραφία διαµαρτυρίας: πολιτική, συλλογική και βαθιά προσωπική.

Χωρίς τη γλώσσα, το µόνο που µας αποµένει είναι ένα σώµα σε εξέγερση, µια παρόρµηση σε δράση –ένα K1LL3R INSTINCT. Το K1LL3R INSTINCT απορρίπτει τη γλώσσα για να επικεντρωθεί στο σώµα και την κίνηση ως πεδία αντίστασης. Η κίνηση γίνεται φωνή –– ένας παλµός, µια ώθηση στην αντίσταση –– µε τον ρυθµό, τον τόνο και την ένταση ως εργαλεία για να µετατοπιστεί η αντίληψη και να αποκαλυφθεί η πρόθεση.

  • ARTIFACT (15’)

Σύλληψη, Σκηνοθεσία, Ερμηνεία: Δημήτρης Χαραλάμπους.

Στον απόηχο μιας πρώτης συνάντησης, ο έρως κολλάει στο λαιμό. Η Anne Carson λέει: «Δώσε μου έναν κόσμο, πήρες τον κόσμο που ήμουν». Αυτός ο κόσμος ήταν κάποτε ένα καυτό νησί, ένα τοπίο ηδονής και αφανισμού. Ένας χάλκινος λαιμός ανοίγει διάπλατα για να τραγουδήσει για την καταγωγή. Από αυτό το τραγούδι, καθετί που ακολουθεί είναι μια απόπειρα προσέγγισης – ένα κομμάτι που αποζητά να ανακτηθεί.

Πρέπει να σου πω πως όταν ανιχνεύσεις την επιθυμία στις συντεταγμένες της καταγωγής της – σ’αυτό το καυτό νησί καθαρής ασετυλίνης – θα διαπιστώσεις ότι η λατρεία της ήταν ανεικονική και ανθρωπομορφική, κάτι τρομακτικό και εκστατικό. Τη νύχτα, ο Όνειρος αναδύεται από τον πυκνό Ερέβο, και μεταφέρει οράματα στους θνητούς. Χορωδίες τζιτζικιών κλιμακώνονται με το πρώτο φως στα τέλη του Αυγούστου. Μια αντιπαράθεση μετατρέπεται σε συμφιλίωση. Έτσι, επιστρέφουμε ο ένας στον άλλο, θυμόμαστε πώς να αγαπάμε. Κατασκευάζουμε όπλα. Η επιθυμία επιστρέφει για άλλη μια φορά ως τεχνούργημα της αγάπης.

  • ΜΠΛΕ (25’)

Σύλληψη, δραματουργία, κείμενα, χορογραφική διεύθυνση:  Ανδρομάχη Δημητριάδου Λίνταλ (Ασώματες Δυνάμεις). Χορός, συνδημιουργία, ερμηνεία: Φούλη Στυλιανίδου, Λοΐζος Κωνσταντίνου, Ανδρομάχη Δημητριάδου Λίνταλ.

«Μπλε όπως ο ουρανός

  Μπλε όπως η θάλασσα

  Μπλε, όπως η γαλήνη

  Μπλε σαν τα πουκαμισάκια που φοράς…»

Μια γυναίκα έρχεται στη σκηνή να μιλήσει για το μπλε.

Μαζί της, τέσσερις περφόρμερ μοιράζονται θραύσματα ζωής και συνδημιουργούν μια οικολογία προσωπικών και συλλογικών αφηγήσεων με εργαλεία την ανάσα, τον λόγο, τη μουσική, την κίνηση και την εικόνα.

Καθώς το σώμα περνά μέσα από τις μεταμορφώσεις του χρόνου, ανακαλεί χειρονομίες, στάσεις, βήματα, σε μια απόπειρα να αρθρώσει το ανείπωτο και να βιώσει όλο τον χρόνο ως παρόν. Οι περφόρμερ συντονίζονται για να συγκατοικήσουν σ’ ένα κινητικό ηχοτοπίο ενός διαλογιστικού παλμού, ενώ μέσα από συνειρμούς, παύσεις και επαναλήψεις, συνομιλούν με τις έννοιες του χρόνου, του χώρου και του άυλου.

Το Μπλε γίνεται ταξίδι, συνάντηση, εξομολόγηση, διαλογισμός.

  • Sprt! (15’)

Σύλληψη & Χορογραφία: Δημήτρης Χειμώνας. Ερμηνεία & Δημιουργική συνεργασία: Ντόρι Σάμουελ.

Το Sprt! είναι ένα σόλο υπερχείλισης, μια χορογραφία κατάρρευσης. Σε ένα παρόν όπου το τέλος έχει ήδη συμβεί, το σώμα υπερχειλίζει και διαρρέει μια διαρκή, ασυνάρτητη αποτυχία.

15.11 Σάββατο

  • US AGAINST             (20’)

Χορογραφία: Διαμάντω Χατζηζαχαρία σε συνεργασία με τις χορεύτριες. Ερμηνεύουν: Ελίνα Καρακώστα, Τζούλη Χαραλαμπίδου, Γεωργία Κωνσταντίνου Κλαρκ, Μαρία Σάββα, Διαμάντω Χατζηζαχαρία

κάθε βήμα που αρχίζει εδώ φτάνει στο κέντρο της γης

κάθε βήμα που αρχίζει εδώ φτάνει στο κέντρο του σύμπαντος

κάθε βήμα που αρχίζει εδώ

φέρνει μαζί του ένα επόμενο

που αρχίζει εδώ και φτάνει στο κέντρο της γης ή του σύμπαντος

το βήμα γίνεται βήματα

δ ι κ ά  μ α ς

σκίζουν τη γη και το σύμπαν

αρχίζουν εδώ και δεν φτάνουν πουθενά – ή κάπου στ’ αλήθεια

μόνο επιμένουν

κι επιμένουν

ώσπου τα βήματά μας γίνονται ο κόσμος όλος.

  • Agrino Lounge  (15’)

Χορογραφία: Σωτήριος Παναγούλιας. Χορευτές: Σωτήριος Παναγούλιας, Κρις Μιλς

Ένα σουρεαλιστικό καμπαρέ για την αγάπη και τη μεταμόρφωση, το Agrino Lounge μεταφέρει το Απομεσήμερο ενός Φαύνου του Μαλαρμέ και τη θρυλική μουσική του Ντεμπυσσύ σε ένα λαμπερό μεσογειακό νυχτερινό κέντρο γεμάτο φτερά, παγιέτες και συνθεσάιζερ. Στο επίκεντρο βρίσκεται η λαμπερή βασίλισσα του καμπαρέ, της οποίας ο κόσμος αρχίζει να καταρρέει με την άφιξη ενός θαυμαστή — ενός άντρα που μεταμορφώνεται σε αγρινό. Στο καμαρίνι της, η επιθυμία, ο φόβος και η αφύπνιση συγκρούονται. Είναι αληθινός ή απλώς μια προβολή της λαχτάρας της; Συνδυάζοντας χορό, drag και σουρεαλισμό, το Agrino Lounge εξερευνά την ταυτότητα και την ανάγκη να ζήσουμε πέρα από τις προσδοκίες. Μπορεί άραγε η φαντασία να αποκαλύψει την αλήθεια; Μπορεί η φανταστική αγάπη να αφυπνίσει το ποιοι πραγματικά είμαστε ή ποιοι θέλουμε να γίνουμε;

  • Tormentful Invisibility  (25’)                                

Έρευνα, σκηνοθεσία, χορογραφία: Παναγιώτης Τοφή σε συνεργασία με τους ερμηνευτές. Ερμηνευτές πρεμιέρας: Δανάη Βασιλακάκου, Δαμιανός Άγγελος Ευσταθίου, Παναγιώτης Τασούλης. (Κατάλληλο για ηλικίες 12+)

Σε ένα διαχρονικό τοπίο, ένα λανθασμένο κάλεσμα προκύπτει ως επιθυμία για κάτι πέρα από τη σιωπή. Ως αποτέλεσμα, μια σκοτεινή, καταστροφική ενέργεια αναδεύεται, η οποία, στοιχειώνοντας, αφαιρεί σταδιακά το φως και τη ζωή, εισβάλλοντας στους πιο οικείους χώρους και αφήνοντας πίσω σωρούς σωμάτων. Μια σουρεαλιστική techno τραγωδία, η οποία σχολιάζει την απάθεια μιας σύγχρονη κοινωνίας απέναντι στις τρέχουσες μαζικές καταστροφές, την οποία απασχολούν γελοίες σύγχρονες τάσεις και παράνοιες, καθώς ένα αποκαλυπτικό τέλος πλησιάζει όλο και περισσότερο.

  • Ήςhοι  15’

Ιδέα & Χορογραφία: Μελίνα Ιωαννίδου. Χορεύτριες / Περφόρμερ: Μελίνα Ιωαννίδου, Μυριάνθη Παναγιώτου, Ειρήνη Λεοντίου, Χριστίνα Νίκου, Λουίζα Ανδρέου.

Το κομμάτι Ήςhοι εξερευνά το ηχητικό τοπίο μέσα από τους ήχους του σώματος, της φωνής και του μυαλού μας, αναδεικνύοντας φιλία, ανθρώπινες συνδέσεις και τις διαφορετικές αρμονίες της ζωής. Κάθε περφόρμερ δημιουργεί ξεχωριστούς ήχους και ρυθμούς. Ακόμη κι όταν κινούμαστε ταυτόχρονα, η ακουστική εμπειρία παραμένει διαφορετική για τον καθένα, καθώς δεν ακολουθούμε πάντα τον ίδιο ρυθμό ζωής και έκφρασης. Η σύνθεση αναδεικνύει τις εσωτερικές ροές και τον ρυθμό της ζωής, προσκαλώντας το κοινό σε μια ζωντανή, πολυδιάστατη ακουστική εμπειρία.

16.11 Κυριακή

  • How to Dwell on Everything 101 (15’)

Χορογραφία, Περφόρμανς, Κείμενο: Αλέξανδρος Μ. Κυριαζής

Το έργο εξερευνά τη διανοητική και συναισθηματική φθορά που προκαλεί η υπερανάλυση. Το έργο αφηγείται την ιστορία του Κρίστοφερ, του οποίου η ζωή καθορίζεται από την αδιάκοπη προσπάθειά του να εξισορροπήσει την προσωπική του ζωή και τη δουλειά του. Μέσα από το παράδειγμα του Κρίστοφερ, το έργο ανοίγει μια ευρύτερη συζήτηση γύρω από τον φρενήρη ρυθμό που υιοθετούν πολλοί άνθρωποι για να επιβιώσουν, συνδέοντας την προσωπική τους αξία με την επαγγελματική αναγνώριση. Το έργο μάς προσκαλεί να εξετάσουμε τις αφηγήσεις που λέμε στους εαυτούς μας — και το κόστος της διαρκούς προσπάθειας να κρατήσουμε τα πάντα υπό έλεγχο.

«Οι ελπίδες του, μοναδική τροφή του.

Οι επιθυμίες του, η ξηρασία του.

Οι σκέψεις του είναι που τροφοδοτούν το αφήγημά του.

Κι ο τροχός δεν παύει να γυρίζει.»

WHOOSH  (15’ )

  • Χορογράφος & Ερμηνεύτρια: Χάρις Ιακώβου

Μερικές άβολες αναμνήσεις, μια απότομη κίνηση και ένας ορμητικός ήχος: το WHOOSH ξεδιπλώνεται ως μια κινητική εξερεύνηση που διαμορφώνει έναν ρευστό χώρο μιας γυναικείας εμπειρίας μέσα στον χρόνο. Μια απότομη κίνηση μετατρέπεται σε μεταβαλλόμενη κατάσταση, ιχνηλατώντας τα απομεινάρια του αρχείου του σώματος και δοκιμάζοντας την ανθεκτικότητα. Καθώς εξελίσσεται προς διαφορετικές κατευθύνσεις, αντιστέκεται ή παραδίδεται στη βαρύτητα, το σώμα κινείται ανάμεσα στην απαλότητα και τη σκληρότητα, την τρυφερότητα και τη βία. Άλλοτε αναβιώνει την απόλαυση και άλλοτε αποτινάσσει βάρη από μνήμες, επιζητώντας να μετατρέψει αυτά που δεν ακούγονται σε ήχο. WHOOSH.

  • Παγκολίνος, κάτι κυλά  (23’)

Χορογραφία: Έλενα Χριστοδουλίδου (Αμφίδρομο Χοροθέατρο). Χορεύτριες: Τζούλη Χαραλαμπίδου, Ιωάννα Σάββα, Ελίνα Καρακώστα, Άντρεα Μάντη. Μουσική: Χάρης Σοφοκλέους

Η καταστροφική φύση της πολιτισμένης ανθρώπινης «φύσης». Μια φύση επιθετική απέναντι στο περιβάλλον και όσα το συναποτελούν. Μια φύση τόσο επιθετική που απολήγει να στρέφεται απειλητικά ενάντια στον ίδιο τον εαυτό της. Φύση αυτοκαταστροφική. Ένα έργο εμπνευσμένο από το φολιδωτό υπό εξαφάνιση με το όνομα Παγκολίνος, το οποίο κυνηγιέται αλύπητα για το σκληρό του κέλυφος που αξιοποιείται από την ιατρική για να σώζει ζωές.  Μια συνεχής αγωνιώδης υπαρξιακή προσπάθεια του παγκολίνου να αμυνθεί στις περιβαλλοντικές απειλές, διεκδικώντας απέναντι σε υπερέχουσες φύσεις την επιβίωσή του. Κάτι που κυλά: Διότι ο κύκλος της ζωής είναι –υπεράνω όλων– η διαρκής δυνατότητά του να μπορεί να αναγεννά ακατάπαυστα τον εαυτό του. Μια υποχρέωση να σώσουμε και όχι να βασανίσουμε.

  • 2974 (15’)

Χορογράφος & χορευτής: Ηλίας Κλαρκ. Χορεύτρια & συνδημιουργός: Αυγουστίνα Τρίαρου

Το 2974 είναι ένα έργο σε εξέλιξη και βασίζεται στην προηγούμενη δουλειά του Κλαρκ, The New Buffer Zone. Σε αυτή τη νέα εκδοχή, ο Hλίας δανείζεται μια χρονογραμμή από το μακρινό μέλλον για να αναπαραστήσει μια διευρυμένη εκδοχή μιας νεκρής ζώνης που καλύπτει ολόκληρο το νησί της Κύπρου και να αναδείξει έναν δυστοπικό κόσμο όπου η μαγεία και ο τρόμος της επιστημονικής φαντασίας ξεδιπλώνονται σε ένα υπεραισθητηριακό περιβάλλον. Επιδιώκοντας να μετατρέψει μια καταστροφή σε ερωτηματικό, ο νέος χορογράφος επαναπροσδιορίζει τη ψυχογεωγραφία της νεκρής ζώνης στην Κύπρο σε έναν καυτό, θερινό, νεκρό παράδεισο μια χιλιετία αργότερα. Μια αφηρημένη σκέψη που συγχωνεύει θεατές και χορευτές στον ίδιο μεταιχμιακό χώρο. Ακολουθώντας μια χορογραφική αλληγορία μιας γης και μιας χώρας που δεν ανήκει σε κανέναν, αλλά βρίσκεται σε πλήρη αναστολή.

  • ΦΑΡΜΑ (25’)

Ιδέα & Χορογραφία: Άντρια Μιχαηλίδου. Χορευτές: Άννα Νικολάου, Μαρία Χρυσοστόμου, Ήβη Χατζηβασιλείου, Μυριάνθη Παναγιώτου, Απόλλωνας Αναστασιάδης, Ιωάννης Οικονομίδης, Μιχάλης Δημητρίου.

Το χορογραφικό έργο ΦΑΡΜΑ εμπνέεται από τη μορφή του Πάνα και τη μυθολογική του διάσταση ως θεού της φύσης, των κοπαδιών και του ενστίκτου. Στη σκηνή, η φιγούρα του βοσκού αναδύεται ως σύμβολο ανάμεσα στην τάξη και το χάος, καθοδηγώντας το «ποίμνιο» μέσα από έναν μεταιχμιακό χώρο που αντανακλά κοινωνικούς και προσωπικούς αγώνες. Η χορογραφία συνδυάζει τελετουργικές χειρονομίες, ζωικές κινήσεις και σωματικές συγκρούσεις με urban στοιχεία και streetwear αισθητική, δημιουργώντας ένα σκηνικό περιβάλλον που ενώνει το αρχέγονο με το σύγχρονο. Μέσα σε αυτό το υβριδικό τοπίο, η αγριότητα, η κυκλικότητα και η μεταμόρφωση γίνονται γλώσσα κίνησης. Το έργο καλεί το κοινό να βιώσει ένα μυθικό ταξίδι που διερευνά τη σχέση του ανθρώπου με το χάος, το ένστικτο και την ανάγκη για ελευθερία.

Πού και πότε

Χορηγός Επικοινωνίας: O Φιλελεύθερος