Με αφορμή την εκλογή του ωραίου Σεμπάστιαν Κουρτς ετών 31 στην ηγεσία της Αυστρίας άνοιξε ξανά το θέμα της συζήτησης, που θέλει όλο και περισσότερους νέους να αναλαμβάνουν τα ηνία των χωρών τους και πως το γεγονός αυτό είναι μια ορθή εξέλιξη για την κοινωνία. Οι όλο και περισσότεροι είναι βέβαια 11 ανάμεσα στους πόσους άραγε; Αυτή η ηλικιακή διαφοροποίηση των ανθρώπων σε ότι αφορά τις πολιτικές τους απόψεις ή γνώσεις σε ότι αφορά τις επαγγελματικές τους ικανότητες, δυνατότητες, ή αντοχές όμως έχει αρχίσει, ας μας επιτραπεί ο όρος, να αγγίζει τα όρια του ρατσισμού.

Γιατί τι άλλο από ηλικιακός ρατσισμός δεν είναι ο ισχυρισμός ότι κάποιος, με προσόν τα χρόνια που δεν έχει, είναι πιο ικανός από κάποιον άλλον, που γεννήθηκε πριν από αυτόν; Τι άλλο από ηλικιακός ρατσισμός δεν είναι η αντίληψη που επικρατεί τελευταία, ότι οι εργαζόμενοι που έχουν περάσει τα 50, δεν έχουν πια να προσφέρουν; Τι άλλο από ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι ένας άνθρωπος, που ποτέ του δεν έπαψε να μορφώνεται, υστερεί σε γνώσεις ιδέες και φρεσκάδα απόψεων, ή υστερεί σε όραμα, επειδή διαθέτει κάποια ηλικία; Ειδικά όταν σε κάποιες περιπτώσεις η νεότητα δεν συνοδεύεται απαραίτητα και από αντίστοιχης φρεσκάδας μυαλά ιδέες, απόψεις.

Ο ωραίος μόλις 31 ετών Σεμπάστιαν Κουρτς, με τα στιλάτα πουκαμισάκια και τελευταίας μόδας κοστούμια διαθέτει τα αντίστοιχα μυαλά, ή μήπως μέσα στο νεανικό του κέλυφος κρύβει άλλα; Όπως ας πούμε η άποψη του, πως  «αν κλείσουν τα βόρεια σύνορα και μείνει η Ελλάδα με τους πρόσφυγες στην επικράτειά της, τότε θα αλλάξει ραγδαία και το ενδιαφέρον της να δεχθεί ευρωπαϊκή βοήθεια»… Ή το άλλο που επίσης είχε δηλώσει υποτιμητικά: Ότι ο ίδιος δεν μπορεί να αντιληφθεί το πώς η Ελλάδα, η οποία έχει τις μεγαλύτερες κατά κεφαλήν στρατιωτικές δαπάνες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν είναι σε θέση να διασφαλίσει τα εξωτερικά σύνορα της Ένωσης»… 

Από την άλλη, άτομα όπως ο Εμανουέλ Μακρόν, επίσης ευρισκόμενα στην υπέροχη νεότητα τους,  βαδίζουν όχι με μοναδικό τους προσόν την ηλικία αλλά τις πρωτοποριακές τους ιδέες. Αφήνω ασχολίαστο το γεγονός ότι για σύντροφο της ζωής του, ο ξεχωριστός κύριος Μακρόν επέλεξε την κατά πολύ μεγαλύτερη του Μπριζίτ Μακρόν 64 ετών, κάτι που πολλοί δυσκολεύονται να αντέξουν. Θεωρώ λοιπόν ότι δεν μπορεί τόσο εύκολα να μας εντυπωσιάσει ο πολυδιαφημιζόμενος νέος Κούρτς με τα συντηρητικά του  μυαλά. Πιστεύω επίσης πως αυτή ακριβώς η νεότητα του Αλέξη Τσίπρα ήταν που είχε ξεγελάσει πολλούς ότι θα έφερνε κάτι

Τα περί νεότητας λοιπόν ισχύουν για τις απόψεις και τον ορίζοντα του μυαλού, που άνθρωποι  κρατάνε ανοικτό και άλλοι πάλι όχι, είτε είναι νέοι, είτε είναι ηλικιωμένοι. Δεν ισχύουν για τη νεότητα του σώματος μας, ειδικά στην σύγχρονη εποχή που οι ηλικίες μάλλον είναι ένα ξεπερασμένο ταμπού. Εκτός και αν θέλει κανείς να ισχυριστεί πως ο 64χρονος επιστήμονας Κύπρος Νικολαΐδης που πρόσφατα θαυμάσαμε στην Κύπρο, δεν έχει τίποτα να προσφέρει πια στην ιατρική…  Ή ότι ο συγγραφέας  Χαρούκι Μουρακάμι, ετών 68 σήμερα εκφράζει γέρικες απόψεις. Ή ο Φίλιπ Ροθ ετών 84 ετών, δεν έχει κάτι νέο να προσφέρει. Ο 75χρονος Στήβεν Χόκινς επίσης πως είναι προ πολλού ξοφλημένος. Και όλα αυτά τη στιγμή που ο Κιμ Γιονγκ Ουν ηγέτης της Βορείου Κορέας είναι μόλις 33 ετών.