Καθώς η μια φωτιά στον Ακάμα διαδεχόταν την άλλη, κάμποσοι άνθρωποι μαζεύτηκαν έξω από το υπουργείο Περιβάλλοντος και συμβολικά αφέθηκαν κάρβουνα στα σκαλιά του υπουργείου για να καταδειχτεί πως αυτό που θα μείνει, με την απάθεια των κυβερνώντων, είναι αποκαΐδια. Ένα δε από τα συνθήματα που κυριαρχούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης, από τους νεαρούς κυρίως διαδηλωτές, το οποίο λέγεται ρυθμικά σε κάθε εκδήλωση για τον Ακάμα, είναι «να σας φάν’ οι κουφάες, να σας φάν’ κι οι χελώνες». Ευχή που κανείς δεν την εννοεί. Εξάλλου οι χελώνες δεν τρώνε ανθρώπους. Κομμένα όμως αυτά.
Όταν θα γινόταν το κούρεμα, εκατοντάδες άνθρωποι είχαν μαζευτεί έξω από τη Βουλή που συνεδρίαζε για να πει το ιστορικό της Όχι. Οι αρχές είχαν φροντίσει να περιφράξουν το κτήριο, ωστόσο οι βουλευτές δεν μπορούσαν να εξέλθουν χωρίς να περάσουν μέσα από το πλήθος. Και όσοι δεν ψήφισαν «Όχι» στο καθολικό κλιμακωτό κούρεμα, λοιδορήθηκαν. Κομμένα κι αυτά.
Οι επενδυτές σε αξιόγραφα που έχασαν όλες τους τις οικονομίες εν μία νυχτί, πολλές φορές εκδήλωσαν τον θυμό τους εκσφενδονίζοντας αυγά και βάζοντάς τα με τους αστυνομικούς που προσπαθούσαν να τους συγκρατήσουν από το να εισέλθουν στις τράπεζες. Ανεπίτρεπτο. Τον θυμό μας τον πνίγουμε και χαρίζουμε λευκά περιστέρια στους τραπεζίτες.
Στις προηγούμενες δεκαετίες οι κτηνοτρόφοι διεκδικώντας καλύτερες τιμές για τα προϊόντα τους περιέλουζαν τους δρόμους της Λευκωσίας με τόνους γάλακτος, με αφετηρία τη Δημοσθένη Σεβέρη έξω από το προεδρικό. Σήμερα όλοι αυτοί θα συλλαμβάνονταν για οχλαγωγία.
Μετά την έκρηξη στο Μαρί χιλιάδες πολίτες μαζεύονταν για μέρες έξω από το προεδρικό απαιτώντας από την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της. Τα συνθήματα που ακούγονταν δεν ήταν πάντα ευπρεπή, ενώ ο δρόμος παρέμενε κομμένος εμποδίζοντας την κυκλοφορία.
Στις πορείες των γυναικών, στις εκδηλώσεις των μαθητών τα χρόνια μετά το ’74 όταν οι άνθρωποι θυμόνταν ακόμα ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός, σε όλες τις αντικατοχικές πορείες όπου η προσπάθεια ήταν να σπάσει ο αστυνομικός κλοιός και να μεταβούν οι άνθρωποι στα κατεχόμενα, διαδηλωτές και αστυνομικοί «κονταροχτυπιούνταν». Δεν γίνεται αλλιώς. Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις δυναμικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, σε όλο τον κόσμο. Οι αρχές ασφαλείας είναι για να συγκρατούν τα πλήθη και να επιβάλλουν τις αποφάσεις της εξουσίας ενώ οι διαμαρτυρίες γίνονται για ανατροπή αποφάσεων και καταστάσεων. Ας το θυμόμαστε, ακόμα κι όταν δεν συμφωνούμε με τους διαδηλωτές.
