Μπαστούνια τα βρίσκουν στην Επιτροπή Εσωτερικών όσοι στηρίζουν τους κανονισμούς για παραχώρηση κρατικής γης σε ιδιωτικά πανεπιστήμια με μειωμένο ενοίκιο, κάτι το οποίο δεν στρέφεται μόνο κατά των δημόσιων πανεπιστημίων τα οποία θα ανταγωνιστούν, αλλά και άλλων ιδιωτικών πανεπιστημίων τα οποία είτε αγόρασαν είτε νοίκιασαν ιδιωτική με βάση τα ισχύοντα στην αγορά.
Σχετικούς κανονισμούς κατέθεσε ενώπιον της Βουλής το υπουργείο Εσωτερικών και, όπως προκύπτει και από τη συζήτηση ενώπιον της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εσωτερικών, την όλη προσπάθεια υποστηρίζουν και βουλευτές.
Ο πρόεδρος της Επιτροπής Άριστος Δαμιανού προειδοποίησε πως υπάρχει το ενδεχόμενο κάποιοι να εξασφαλίζουν άδειες αξιοποίησης κρατικής γης για λειτουργία πανεπιστημίων και τελικά να τις πουλάνε «με αέρα» για να κερδίζουν όπως συνέβη και στο παρελθόν με άδειες άλλων αναπτύξεων.
Επίσης, ο βουλευτής Μαρίνος Σιζόπουλος παρατήρησε, πως υπάρχει περίπτωση κατά την οποίαν ιδιώτης νοίκιασε κρατική γη έναντι €6.000 και με επίκληση επενδύσεις που έκανε, την υπενοικιάζει σε υπηρεσία του δημοσίου έναντι €130.000, γι’ αυτό πρέπει να είναι προσεκτικοί με τις αποφάσεις που λαμβάνονται.
Η φόρα των υποστηρικτών της παραχώρησης κρατικής γης σε ιδιωτικά πανεπιστήμια που προωθείται ύστερα από αίτημα ιδιωτικών πανεπιστημίων (σχετική αναφορά σε κυβερνητικό έγγραφο) κόπηκε και από παρέμβαση της Εφόρου Κρατικών Ενισχύσεων κ. Στέλλας Μιχαηλίδου.
Με επιστολή της προς την Επιτροπή Εσωτερικών, με την οποία σχολιάζει τους κανονισμούς τους οποίους κατέθεσε η κυβέρνηση, η Έφορος ξεκαθαρίζει, πως άλλο είναι τα δημόσια πανεπιστήμια για τα οποία δεν εγείρεται θέμα κρατικής ενίσχυσης και άλλο τα ιδιωτικά πανεπιστήμια τα οποία αποτελούν επιχειρήσεις και έχουν στόχο το κέρδος.
Στην επιστολή της κ. Μιχαηλίδου καταγράφονται και τα ακόλουθα: Ειδικότερα, η δημόσια εκπαίδευση που οργανώνεται στο πλαίσιο του εθνικού εκπαιδευτικού συστήματος, εποπτεύεται από το κράτος, χρηματοδοτείται εν όλω ή εν μέρει από δημόσιους πόρους και όχι από τους σπουδαστές ή τους γονείς τους, εκπληρώνει την αποστολή του κράτους έναντι των πολιτών του. Περαιτέρω, οι τυχόν οικονομικές συνεισφορές από τους σπουδαστές ή τους γονείς τους συχνά καλύπτουν μόνο τμήμα του πραγματικού κόστους της υπηρεσίας και ως εκ τούτου δεν μπορούν να θεωρηθούν ως αμοιβή για την παρεχόμενη υπηρεσία. Συνεπώς, δεν μεταβάλλεται η μη οικονομική φύση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Ως εκ τούτου, συνεχίζει η Έφορος, τα δημόσια πανεπιστήμια, από πλευράς κανόνων των κρατικών ενισχύσεων, δεν ασκούν οικονομική δραστηριότητα και κατ’ επέκταση η κρατική χρηματοδότηση προς αυτά δεν εγείρει ζήτημα με βάση τους κανόνες των κρατικών ενισχύσεων. Ως εκ τούτου, παραχώρηση κρατικής γης προς τα εν λόγω πανεπιστήμια δύναται να διέπεται από μίσθωμα ή τέλος χρήσης, χαμηλότερο του αγοραίου, ακόμα και ονομαστικό ή καθόλου μίσθωμα /τέλος χρήσης. Το ύψος του εν προκειμένω μισθώματος ή τέλους χρήσης είναι ζήτημα διακριτικής ευχέρειας της αρμόδιας για την παραχώρηση της γης αρχής.
Και η Έφορος συνεχίζει: Ως προς τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι υπηρεσίες τους χαρακτηρίζονται από χρηματοδότηση τους κυρίως από γονείς ή σπουδαστές ή εμπορικά έσοδα, και ασχέτως αν ο σκοπός τους, με βάση την πράξη σύστασης τους (καταστατικό) ορίζεται ως μη κερδοσκοπικός. Με βάση νομολογία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των Δικαστηρίων της ΕΕ, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αποτελούν φορείς άσκησης οικονομικής δραστηριότητας και μεταξύ τους υφίσταται ανταγωνισμός σε ενδοενωσιακό επίπεδο. Ο εν λόγω ανταγωνισμός συνίσταται, τουλάχιστον, στην προσέλκυση φοιτητών και ακαδημαϊκού προσωπικού. Συνεπώς η κρατική χρηματοδότηση προς αυτά διέπεται από τους κανόνες των κρατικών ενισχύσεων.
Ως εκ τούτου, αναφέρει η κ. Μιχαηλίδου, η εκμίσθωση κρατικής γης ή η παραχώρηση προς τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή άδεια χρήσης είναι δυνατή μόνο με αγοραίο μίσθωμα ή τέλος χρήσης.
Αυτό, προστίθεται, θα πρέπει να προνοείται στη σύμβαση εκμίσθωσης ή άδεια χρήσης με αλληλένδετες πρόνοιες τον καθορισμό του ύψους του αγοραίου μισθώματος από ανεξάρτητο εκτιμητή ακινήτων όπως το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας και την αναθεώρηση του μισθώματος/τέλους ανά τακτά χρονικά διαστήματα (τουλάχιστον πενταετία) ώστε το μίσθωμα καθ’ όλη τη διάρκεια εκμίσθωσης ή παραχώρησης χρήσης να είναι το αγοραίο.
Η Έφορος αφήνει ανοικτό το παράθυρο έμμεσης παράκαμψης της πιο πάνω διαδικασίας αναφέροντας πως, «εναλλακτικά το κράτος θα μπορούσε να παραχωρεί γη προς μίσθωση ή χρήση με διαδικασία διαγωνισμού κατ’ εφαρμογή των προνοιών της περί Δημοσίων Συμβάσεων Νομοθεσίας η οποία θεωρείται ότι εξασφαλίζει αγοραία τιμή». Το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσει το κράτος όταν δεν υπάρχει ενδιαφέρον πέραν ενός ενδιαφερόμενου ή αν ο αριθμός των ενδιαφερομένων είναι περιορισμένος και προτείνουν χαμηλότερο ενοίκιο.
«Αναφερόμαστε σε ιδιωτικές επιχειρήσεις»
Ανάλογες θέσεις (διαχωρισμού των δημοσίων πανεπιστημίων από τα ιδιωτικά) είχε εκφράσει σε προηγούμενη συνεδρία της Επιτροπής και η Εισαγγελέας της Νομικής Υπηρεσίας κ. Ρένα Παπαέτη, η οποία υπέδειξε, πως «δεν αναφερόμαστε σε πανεπιστήμια του δημοσίου αλλά για ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες, πέραν της μόρφωσης που προσφέρουν, ασκούν επιχείρηση με σκοπό το κέρδος».
Παρατήρησε επίσης, πως επειδή πρόκειται για κρατική γη, η οποία πρέπει να προστατευθεί, επιβάλλεται να τηρούνται ευλαβικά οι προβλεπόμενες διαδικασίες. Επίσης, η τήρηση των διαδικασιών θεωρείται απαραίτητη για να διατηρηθεί ψηλό το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
