Είμαι από τη Λεμεσό, όμως επειδή η κόρη μου σπουδάζει στη Λευκωσία, επισκέπτομαι συχνά την πρωτεύουσα που οφείλω να ομολογήσω ότι μου αρέσει. Η κόρη μου ενοικιάζει διαμέρισμα στην Έγκωμη και συχνά κάνω βόλτες σ’ αυτήν. Σε μια από τις πιο κεντρικές λεωφόρους της Έγκωμης, στη λεωφόρο Γρίβα Διγενή, εντόπισα ένα σημείο του πεζοδρομίου που είναι ακατάλληλο για χρήση από τους πεζούς και κυρίως από άτομα που διακινούνται με τροχοκαθίσματα ή μητέρες που σπρώχνουν παιδικά καροτσάκια. Για να δείτε το σημείο στο οποίο αναφέρομαι, σας στέλνω και σχετική φωτογραφία. Όπως και εσείς θα προσέξετε, σ’ ένα σημείο όπου το πεζοδρόμιο είναι στενό, υπάρχει κολώνα οδικού φωτισμού και επιπλέον, δίπλα της υπάρχει και μια ελιά. Με την κολώνα και το δέντρο, το πεζοδρόμιο στενεύει ακόμη περισσότερο και έτσι με δυσκολία μπορείς να διέλθεις από εκεί.
Παρακαλώ ενημερώστε το Δημαρχείο της Έγκωμης ή οποιαδήποτε άλλη αρμόδια Αρχή, ώστε να ευαισθητοποιηθούν και να λύσουν το πρόβλημα. 
Αντώνης Α.

Δεν είναι υπερβολικός στα όσα αναφέρει ο αναγνώστης μας και αποδεικνύει με τη φωτογραφία που μας στέλνει.
Ο δήμαρχος Έγκωμης, Ζαχαρίας Κυριάκου, με τον οποίο επικοινώνησε η στήλη χθες, ανέφερε ότι η συγκεκριμένη λεωφόρος διέρχεται από την Έγκωμη, όμως είναι ευθύνη των δημοσίων έργων. Παρόλα αυτά, όπως μας υποσχέθηκε, το θέμα θα εξεταστεί με τη δέουσα προσοχή από το Δημαρχείο Έγκωμης και στη συνέχεια θα ενημερωθούν τα δημόσια έργα για το πρόβλημα που υπάρχει και θα τους ζητηθεί να το επιλύσουν. Όπως όμως μας υπέδειξε στη συνέχεια, εάν η λύση του προβλήματος είναι η κοπή του δέντρου, τότε θα απαιτηθεί άδεια από το Τμήμα Δασών. 
Ως στήλη, νιώθουμε την ανάγκη –με την ευκαιρία– να υποδείξουμε ότι δεν είναι ανάγκη να κοπεί η ελιά που βρίσκεται στο πεζοδρόμιο, αφού κάλλιστα μπορεί να εκριζωθεί και να μεταφερθεί σ’ άλλο σημείο όπου δεν θα προκαλεί πρόβλημα με την παρουσία της. Εκριζώσεις μεγάλων σε ηλικία ελιών και μετακίνησή τους, έχουν ήδη γίνει αρκετές στην Κύπρο και το Τμήμα Δασών διαθέτει σχετική εμπειρία.
Κάτι τέτοιο βέβαια, απαιτεί επιπλέον χρόνο και έξοδα, όμως σίγουρα, τέτοιες μικρές θυσίες τις αξίζει το πράσινο του τόπου μας, που χρόνο με το χρόνο λιγοστεύει, λόγω κυρίως των πυρκαγιών του καλοκαιριού.