Τι θα μπορούσε να παρακινήσει τους έφηβους να νιώσουν περηφάνια ενώ φοιτούν στο σχολείο; Ποιος θα μπορούσε να τους εμπνεύσει περισσότερο για να γίνουν υπεύθυνοι πολίτες και να χρησιμοποιήσουν την ψήφο τους για το κοινό καλό (όταν αποκτήσουν το δικαίωμα ψήφου); Είναι κάτι τέτοιο «δουλειά» της Κυβέρνησης ή είναι «δουλειά» των δασκάλων/καθηγητών τους;
Παρ’ όλη τη βαρύνουσα σημασία αυτών των ερωτημάτων, η παγκόσμια βιβλιογραφία φάνηκε πως δεν έδωσε την απαιτούμενη προσοχή στο να απαντήσει. Πόσο μάλλον στη μικρή μας πατρίδα, την Κύπρο (αλλά και την Ελλάδα). Έτσι, επιχείρησα να δώσω κάποιες απαντήσεις μέσα από τη διεξαγωγή σχετικής ακαδημαϊκής μελέτης. Με διαδικτυακό δείγμα ογδόντα Ελληνοκυπρίων έφηφων, ηλικίας 15-17 ετών (Α’, Β’ και Γ’ Λυκείου) και με βάση μοντέλο/εργαλείο του μάνατζμεντ, η μελέτη στηρίχτηκε σε βασικές αρχές του Πολιτικού Μάρκετινγκ (διαδικασία που αναγνωρίζει και ικανοποιεί τις ανάγκες των πολιτών) σε μια προσπάθεια να μετρήσει την «ικανότητα των εκπαιδευτικών» και την «ικανότητα της Κυβέρνησης» να ενθαρρύνουν τα παιδιά μας και να τα κάνουν να νιώσουν «περηφάνια». Παράλληλα, επιχειρήθηκε να μετρηθεί η «περηφάνεια των μαθητών» σε σχέση με την πρόθεσή τους να προσέλθουν στην κάλπη (όταν θα αποκτήσουν το δικαίωμα ψήφου). Πιο κάτω, παρατίθενται μερικά από τα ερωτήματα, τα οποία αποτέλεσαν τη βάση μέτρησης της μελέτης. Να σημειωθεί πως η μελέτη χρησιμοποίησε τη μέθοδο ανάλυσης του «συσχετισμού» (correlation analysis).
Είναι οι μαθητές μας ευχαριστημένοι με το είδος και την ποιότητα των μαθημάτων; Είναι ευχαριστημένοι με τις κινήσεις της Πολιτείας; Η Πολιτεία τους δίνει τον λόγο; Είναι ευχαριστημένοι με τις κτιριακές εγκαταστάσεις του σχολείου τους και το επίπεδο μάθησης σε σχέση με το εξωτερικό; Κ.ο.κ.
Καθηγητές:
Είναι οι μαθητές μας ευχαριστημένοι με τους τρόπους διδασκαλίας και τις μεθόδους των καθηγητών τους; Έχουν απόδοση αυτές οι μέθοδοι προς όφελός τους; Κ.ο.κ.
Οι (θετικές) απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα θα έκαναν «χαρούμενους» και «περήφανους» τους μαθητές, ενισχύοντας παράλληλα την προοπτική να οδηγηθούν στην κάλπη (όταν αποκτήσουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι);
Με βάση τα πορίσματα της μελέτης (τα επίσημα αποτελέσματα θα δημοσιευτούν σε διεθνές ακαδημαϊκό περιοδικό), παρ’ όλο που και οι δύο παράγοντες (δηλαδή, η «ικανότητα των εκπαιδευτικών» και η «ικανότητα της Κυβέρνησης») έδειξαν πως έχουν ισχυρή επίδραση στην «περηφάνεια» των νέων μας, εντούτοις, μόνο η «ικανότητα των εκπαιδευτικών» παρουσίασε στατιστική σημασία. Δηλαδή, με βάση τη μέτρηση, το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί τον κατεξοχήν παράγοντα που μπορεί να ενθαρρύνει (ή να αποθαρρύνει) τους νέους να νιώσουν «περηφάνια» ενώ φοιτούν.
Αν και όταν ο εκπαιδευτικός επιτύχει να ενθαρρύνει τους μαθητές του να νιώσουν «περηφάνια» κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους στο σχολείο, αυτό θα αποτελέσει ισχυρό κίνητρο στη μελλοντική παρουσία τους στην κάλπη. Κατ’ επέκταση, και στα κοινά, ως υπεύθυνοι πολίτες που θα διαχειρίζονται το κοινό καλό.
