Ο Α. Χατζηαντώνης σχολιάζει τη στάση της γειτονικής χώρας σε σχέση με τα ποσοστά στο οικόπεδο «Αφροδίτη».
Είδατε, το αγαπημένο μας Ισραήλ; Φίλη χώρα, εχθρός του εχθρού μας, δηλ. της Τουρκίας, τι έπραξε; Διά του υπουργού Ενέργειας, Ούντι Αντίρι, στέλνει επιστολή προς τις εταιρείες Noble, Shell και Delek, καλώντας τις, να μην προχωρήσουν στην ανάπτυξη-εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου κοιτάσματος «Αφροδίτη», πριν συμφωνηθεί, ή καθοριστεί, το ποσοστό που θα διαμοιραστούν οι κυβερνήσεις Κύπρου – Ισραήλ.
Εμείς, πόσο καιρό τώρα, τρίβουμε τα χέρια μας από χαρά και απληστία, ακούγοντας τον κ. Λακκοτρύπη να μας πληροφορεί ότι το οικόπεδο «Αφροδίτη», είναι από τα πιο πλούσια σε ποσότητες φυσικού αερίου; Πότε μας πληροφόρησε κάποιος ότι αυτό επεκτείνεται εντός και της Ισραηλινής ΑΟΖ, στο τεμάχιο Ισιάι, και άρα απαιτείται συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών, για την έναρξη έργων ανάπτυξης εντός της κυπριακής ΑΟΖ;
Είμαστε για τα πανηγύρια. Προσωπικά, ουδέποτε πίστεψα ότι θα έχουμε σημαντικά κέρδη από τους υδρογονάνθρακες. Θεωρώντας ότι η οικονομία μας είναι αρκούντως ικανοποιητική για να μας συντηρήσει, φτάνει να βαδίζουμε συνετά, οργανωμένα και με αποφυγή υπέρμετρων εξόδων. Με τους κρατικοδίαιτους αξιωματούχους να λαμβάνουν χλιδάτους – απαράδεκτους μισθούς των 5. – 6.000 ευρώ τον μήνα και να θέλουν αλεξίσφαιρες λιμουζίνες, τη στιγμή που υπάρχουν αρκετοί συμπολίτες μας, που δυσκολεύονται να πληρώσουν το νοίκι, το ρεύμα και λοιπά. Και πιστεύω ότι όλη αυτή η ιστορία –εφόσον εμπλέκονται και άλλες χώρες, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης– δεν θα μας βγει σε καλό. Μακάρι τα γεγονότα να με διαψεύσουν!
Ως αδιόρθωτα ανόητοι και αφελείς, ξεχνώντας ότι για ανάπτυξη ενός κοιτάσματος απαιτούνται διαδικασίες χρονοβόρες, αλλά και μελέτες πολύ δαπανηρές, χαριεντιζόμαστε και κάποιοι ετοιμάζονται να ενδυθούν αραβικές κελεμπίες, ως άρχοντες εκατομμυριούχοι, ή/και μελλοντικοί… πετρελαιοπαραγωγοί!
Διαβάζουμε στον Τύπο, ότι οι Ισραηλινοί γείτονες διεκδικούν ένα 25 – 30% από τα υποτιθέμενα αποθέματα. Gas in place, το ονομάζουν. Με τη δική μας κραταιά Κυβέρνηση, να μην δέχεται ούτε καν, να το συζητήσει. Και αυτό, επειδή η ίδια η κοινοπραξία Ισιάι, παλαιότερα, είχε παραδεχθεί ότι το ποσοστό αερίου στο κοίτασμά της ήταν αμελητέο…
Εγώ, βλέπω εδώ, έναν παραλληλισμό. Ποια η διαφορά, μεταξύ τουρκικών και ισραηλινών διεκδικήσεων; Ε, ναι. Μια διαφορά, σίγουρα υπάρχει. Οι Τούρκοι δεν κάθονται να οριοθετήσουν τη δική τους από τη δική μας ΑΟΖ, εφόσον έχουν από το ‘74 βάλει πόδι στη βόρεια Κύπρο και υποστηρίζουν με θράσος χιλίων πιθήκων, ότι αγωνίζονται για την προάσπιση τάχαμου, των (οικονομικών) δικαιωμάτων των Τ/Κ.
Ο δε κ. Λακκοτρύπης, ερωτώμενος από τον Τύπο, περί των προβλημάτων αυτών, λες και είναι πανίσχυρος και είναι στο χέρι του να το αποφασίσει, τι απήντησε νομίζετε; «Ανεξαρτήτως, αν υπάρξει ή όχι, συμφωνία με το Ισραήλ, η ανάπτυξη του «Αφροδίτη» θα συνεχιστεί όπως έχει συμφωνηθεί με τις ξένες εταιρείες». Για να προσθέσει: «Αν εξευρεθεί ποσότης φυσ. αερίου στο κοίτασμα, θα αποδοθεί στους ισραηλινούς το ποσοστό που τους αναλογεί».
Η δε πρεσβεία του Ισραήλ, σε ερώτηση Κύπριου δημοσιογράφου απαντά διπλωματικά. Λίγο-πολύ, αφήνει να εννοηθεί, ότι προτίθεται να συνεχίσει τις επί του θέματος τούτου, συνομιλίες, με την Κυπρ. Δημοκρατία, οι οποίες… όταν καταλήξουν, θα συμβάλουν στη σταθερότητα και οικονομική ανάπτυξη της περιοχής.
Συμπερασματικά. Θα χρησιμοποιήσω μια κυπριακή έκφραση της μακαριστής γιαγιάς μου, Άννας. «Εν με τον νουν μας, που κάμνουμεν Πάσκα…». Ή κάπως έτσι.
Εμείς, πόσο καιρό τώρα, τρίβουμε τα χέρια μας από χαρά και απληστία, ακούγοντας τον κ. Λακκοτρύπη να μας πληροφορεί ότι το οικόπεδο «Αφροδίτη», είναι από τα πιο πλούσια σε ποσότητες φυσικού αερίου; Πότε μας πληροφόρησε κάποιος ότι αυτό επεκτείνεται εντός και της Ισραηλινής ΑΟΖ, στο τεμάχιο Ισιάι, και άρα απαιτείται συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών, για την έναρξη έργων ανάπτυξης εντός της κυπριακής ΑΟΖ;
Είμαστε για τα πανηγύρια. Προσωπικά, ουδέποτε πίστεψα ότι θα έχουμε σημαντικά κέρδη από τους υδρογονάνθρακες. Θεωρώντας ότι η οικονομία μας είναι αρκούντως ικανοποιητική για να μας συντηρήσει, φτάνει να βαδίζουμε συνετά, οργανωμένα και με αποφυγή υπέρμετρων εξόδων. Με τους κρατικοδίαιτους αξιωματούχους να λαμβάνουν χλιδάτους – απαράδεκτους μισθούς των 5. – 6.000 ευρώ τον μήνα και να θέλουν αλεξίσφαιρες λιμουζίνες, τη στιγμή που υπάρχουν αρκετοί συμπολίτες μας, που δυσκολεύονται να πληρώσουν το νοίκι, το ρεύμα και λοιπά. Και πιστεύω ότι όλη αυτή η ιστορία –εφόσον εμπλέκονται και άλλες χώρες, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης– δεν θα μας βγει σε καλό. Μακάρι τα γεγονότα να με διαψεύσουν!
Ως αδιόρθωτα ανόητοι και αφελείς, ξεχνώντας ότι για ανάπτυξη ενός κοιτάσματος απαιτούνται διαδικασίες χρονοβόρες, αλλά και μελέτες πολύ δαπανηρές, χαριεντιζόμαστε και κάποιοι ετοιμάζονται να ενδυθούν αραβικές κελεμπίες, ως άρχοντες εκατομμυριούχοι, ή/και μελλοντικοί… πετρελαιοπαραγωγοί!
Διαβάζουμε στον Τύπο, ότι οι Ισραηλινοί γείτονες διεκδικούν ένα 25 – 30% από τα υποτιθέμενα αποθέματα. Gas in place, το ονομάζουν. Με τη δική μας κραταιά Κυβέρνηση, να μην δέχεται ούτε καν, να το συζητήσει. Και αυτό, επειδή η ίδια η κοινοπραξία Ισιάι, παλαιότερα, είχε παραδεχθεί ότι το ποσοστό αερίου στο κοίτασμά της ήταν αμελητέο…
Εγώ, βλέπω εδώ, έναν παραλληλισμό. Ποια η διαφορά, μεταξύ τουρκικών και ισραηλινών διεκδικήσεων; Ε, ναι. Μια διαφορά, σίγουρα υπάρχει. Οι Τούρκοι δεν κάθονται να οριοθετήσουν τη δική τους από τη δική μας ΑΟΖ, εφόσον έχουν από το ‘74 βάλει πόδι στη βόρεια Κύπρο και υποστηρίζουν με θράσος χιλίων πιθήκων, ότι αγωνίζονται για την προάσπιση τάχαμου, των (οικονομικών) δικαιωμάτων των Τ/Κ.
Ο δε κ. Λακκοτρύπης, ερωτώμενος από τον Τύπο, περί των προβλημάτων αυτών, λες και είναι πανίσχυρος και είναι στο χέρι του να το αποφασίσει, τι απήντησε νομίζετε; «Ανεξαρτήτως, αν υπάρξει ή όχι, συμφωνία με το Ισραήλ, η ανάπτυξη του «Αφροδίτη» θα συνεχιστεί όπως έχει συμφωνηθεί με τις ξένες εταιρείες». Για να προσθέσει: «Αν εξευρεθεί ποσότης φυσ. αερίου στο κοίτασμα, θα αποδοθεί στους ισραηλινούς το ποσοστό που τους αναλογεί».
Η δε πρεσβεία του Ισραήλ, σε ερώτηση Κύπριου δημοσιογράφου απαντά διπλωματικά. Λίγο-πολύ, αφήνει να εννοηθεί, ότι προτίθεται να συνεχίσει τις επί του θέματος τούτου, συνομιλίες, με την Κυπρ. Δημοκρατία, οι οποίες… όταν καταλήξουν, θα συμβάλουν στη σταθερότητα και οικονομική ανάπτυξη της περιοχής.
Συμπερασματικά. Θα χρησιμοποιήσω μια κυπριακή έκφραση της μακαριστής γιαγιάς μου, Άννας. «Εν με τον νουν μας, που κάμνουμεν Πάσκα…». Ή κάπως έτσι.
