Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews.
Το Ιράν έκανε τελικά το βήμα και διαψεύδοντας τις προβλέψεις χτύπησε το Ισραήλ κάνοντας μάλιστα χρήση υπερηχητικών και βαλλιστικών πυραύλων.
Αρκετοί δεν ανακόπηκαν, οι πλείστοι από αυτούς έπεσαν ευτυχώς εκτός κατοικημένων περιοχών, η κίνηση όμως της χρήσης τέτοιων πυραύλων και κατά αστικών κέντρων θεωρείται ότι ξεπερνά κατά πολύ τα όποια όρια μπορούν να τεθούν και δεν θα μείνει αναπάντητη όχι μόνο από το Ισραήλ αλλά και τις ΗΠΑ, όπως ενδεχομένως και άλλες δυτικές χώρες, έμμεσα ή άμεσα.
Ο φόβος είναι απλός: Εάν το Ιράν, ένα θεοκρατικό και ως τέτοιο όχι λογικό -και σίγουρα φανατικό καθεστώς- θεωρεί λογικό να κάνει αυτού του είδους τις επιθέσεις σήμερα που δεν έχει ακόμη αποκτήσει πυρηνικά, τι θα γίνει αύριο όταν θα τα αποκτήσει; Και το Ιράν βρίσκεται κοντά σε αυτό το σημείο. Θα αφεθεί το Ιράν να ρυθμίζει τις ισορροπίες και το μέλλον στη Μέση Ανατολή;
Αυτό που μέχρι πρότινος ήταν η ανησυχία μόνο του Ισραήλ, δείχνει σιγά – σιγά να γίνεται ο τρόμος όχι μόνο του εβραϊκού κράτους, όχι μόνο της περιοχής η οποία με τίποτα δεν θα ήθελε κάτι τέτοιο αλλά και της Δύσης. Το πώς κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει με ακρίβεια, άλλωστε, το Ισραήλ διαβουλεύεται με τις ΗΠΑ και άλλους δυτικούς συμμάχους του και, αυτή τη φορά, είναι υποχρεωμένο να λάβει πολύ σοβαρά υπόψην του τις δικές τους εισηγήσεις, καθώς αυτή δεν είναι μια εξέλιξη την οποία το Ισραήλ μπορεί να χειριστεί μόνο του. Και η συνέχεια ακόμα περισσότερο.
Θα είναι όμως κάτι μεγάλο. Και αυτό είναι πλέον το δεδομένο. Λιμάνια, πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, κρίσιμα σημεία για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης και σχετικές υποδομές, ακόμα και μεγάλοι ηλεκτροπαραγωγικοί σταθμοί όπως αυτός του Νταβαμάντ είναι στη μακρά λίστα των όσων εξετάζονται, μια λίστα η οποία με τίποτα δεν εξαντλείται εκεί, ωστόσο. Στοχευμένες δολοφονίες υψηλόβαθμων αξιωματούχων του καθεστώτος αλλά και πολλά άλλα παίζουν ως πιθανότητες, καθώς το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του θεωρούν ότι η επίθεση του Ιράν συνιστά επί της ουσίας κήρυξη πολέμου και αναλόγως πρέπει να απαντηθεί.
Ο Βενιαμίν Νετανιάχου έχει κάθε λόγο να νιώθει ευτυχής, καθώς μετά την εξάλειψη της απειλής της Γάζας και τα καταστροφικά όσο και εντυπωσιακά χτυπήματα που γονάτισαν την Χεζμπολάχ, έχει καταφέρει να βάλει ενεργά στο παιγνίδι κατά του Ιράν και τη Δύση, σε μια πορεία η οποία μοιάζει να οδηγεί τουλάχιστον στο μετριασμό της υπαρξιακής απειλής του Ιράν κατά του Ισραήλ. Αυτό βέβαια είναι η κατάληξη της πορείας.
Το τι θα έρθει στην πορεία και με ποιο τίμημα, όχι μόνο για το Ισραήλ, είναι μια ολότελα διαφορετική ιστορία.
