Μετά από μια βόλτα, μπορεί να εντοπίσουμε πάνω στον σκύλο μας ένα τσιμπούρι, ένα εξωτερικό παράσιτο που τρέφεται με αίμα και συχνά δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό. Τα τσιμπούρια ζουν σε χόρτα, γκαζόν, δάση ή χωράφια και μπορούν να μεταδώσουν σοβαρές ασθένειες όπως νόσο Lyme, ερλιχίωση, κροτωνογενή εγκεφαλίτιδα και μπαμπεσίωση. Συνήθως προσκολλώνται σε σημεία όπως το κεφάλι, τα αυτιά, ο λαιμός και τα πόδια.
Πώς αναγνωρίζουμε και αφαιρούμε το τσιμπούρι
Μετά από κάθε βόλτα, ψηλαφούμε το σώμα του σκύλου για μικρά εξογκώματα ή ερεθισμούς. Τα τσιμπούρια είναι μικρά, ωοειδή, σε σκούρες ή ανοιχτές αποχρώσεις, με οκτώ πόδια, και μεγαλώνουν όσο τρέφονται.
Για την αφαίρεση χρειαζόμαστε γάντια, αμβλύ τσιμπιδάκι ή ειδική λαβίδα και αντισηπτικό. Ποτέ δεν χρησιμοποιούμε γυμνά χέρια. Κρατάμε τον σκύλο ήρεμο και πιάνουμε το τσιμπούρι κοντά στη βάση του χωρίς περιστροφές, τραβώντας αργά και σταθερά. Αν μείνει το κεφάλι στο δέρμα, προσπαθούμε προσεκτικά να το αφαιρέσουμε· αν δεν τα καταφέρουμε, απευθυνόμαστε σε κτηνίατρο. Δεν πιέζουμε ποτέ το σώμα του τσιμπουριού όσο είναι πάνω στο ζώο.
Μετά την αφαίρεση
Καθαρίζουμε την περιοχή με αντισηπτικό και παρακολουθούμε τον σκύλο για κοκκινίλες, ερεθισμό, πυρετό, απώλεια όρεξης, κούραση, πόνο στις αρθρώσεις ή πρησμένους λεμφαδένες. Αν εμφανιστούν συμπτώματα, χρειάζεται άμεση επίσκεψη στον κτηνίατρο.
Πρόληψη
Η προστασία βασίζεται στην αντιπαρασιτική αγωγή, είτε με αμπούλες που εφαρμόζονται στο δέρμα είτε με περιλαίμια μακράς διάρκειας. Η συστηματική πρόληψη μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο τσιμπουριών και των ασθενειών που μεταδίδουν.
