Μας κάνει εντύπωση η ευκολία με την οποία διάφοροι υποψήφιοι δίνουν υποσχέσεις σε συντεχνίες, συνδέσμους, οργανώσεις και άλλους (για νέες παροχές), διότι πιστεύουν ότι έτσι θα προσελκύσουν ψηφοφόρους. Σε μια προσπάθεια να επιτύχουν τον στόχο τους, δεν λογαριάζουν το κόστος που εμείς οι υπόλοιποι, εκτός συντεχνιών και άλλων σωμάτων πίεσης, θα επωμιστούμε.
Επειδή αυτή η περίοδος είναι «ό,τι ζητήσεις θα πάρεις», διερωτόμαστε εάν είναι ο κατάλληλος χρόνος να πιέσουμε για την τροποποίηση του νόμου, ώστε να επιλυθεί το σαθρό πλαίσιο περί κοινοχρήστων.
Εάν δημιουργηθεί ένας Σύνδεσμος Κοινόχρηστων, είμαστε σίγουροι ότι θα έχει μέλη κάποιες χιλιάδες άτομα, διότι είναι χιλιάδες οι αγοραστές και ενοικιαστές που είναι εγκλωβισμένοι, που διέπονται από ένα νόμο ο οποίος δεν μπορεί να εφαρμοστεί, με αποτέλεσμα ολόκληρα κτήρια να καταρρέουν από μη συντήρηση, προκαλώντας επιπλέον προβλήματα μεταξύ των κατόχων και την ανάλογη μείωση της αξίας των μονάδων τους.
Έχουμε βιώσει τέσσερις κυβερνήσεις που εμείς ως γραφείο διαμαρτυρόμαστε επί του θέματος στους εκάστοτε υπουργούς Εσωτερικών, οι οποίοι (όλοι) συμφωνούν για την ανάγκη διόρθωσης του νόμου, αλλά τίποτε δεν γίνεται μετά.
Εάν υποθέσουμε ότι το 20%-30% των κατόχων των μονάδων κατέχουν (είτε ως ιδιοκτήτες είτε ως ενοικιαστές) διαμερίσματα/γραφεία (ντόπιοι και ξένοι), το πρόβλημα είναι τεράστιο. Εφόσον υπάρχει ενδιαφέρον για προσέλκυση νέων ψηφοφόρων (εάν αυτός είναι ο στόχος), η δημιουργία μιας ομάδας πίεσης από ιδιώτες, developers, ξένους και ντόπιους επενδυτές, ενός Συνδέσμου Κοινοχρήστων, θα είχε κατά τον δικό μας υπολογισμό γύρω στις 40-50.000 μέλη.
Ο σύνδεσμος αυτός θα απαιτεί για εγγραφή μέλους €5/μονάδα, περιλαμβανομένων και ενιαίων έργων ενιαίας ανάπτυξης.
Ο σύνδεσμος θα μπορεί να προσφέρει νομική βοήθεια εάν του ζητηθεί, μέσω δικών του νομικών και να ενεργεί ως ομάδα πίεσης επί των θεμάτων που τον αφορούν (όπως για χρεώσεις δημοτικών φόρων, κλπ), ενώ θα εκφέρει την άποψη του σε συζητήσεις/προτάσεις νομοσχεδίων και άλλων που υποβάλλονται στη Βουλή και αλλού.
Μεταξύ άλλων, η πρόταση μας προβλέπει ότι καμία ενοικίαση/πώληση/υποθήκευση ακινήτου δεν μπορεί να λάβει χώρα εκτός και εάν παρουσιαστεί πιστοποιητικό από τη διαχειριστική επιτροπή ότι η μονάδα αυτή δεν οφείλει κοινόχρηστα.
Το ποσό των κοινοχρήστων να αποτελεί χρέος προς τη διαχειριστική επιτροπή, η οποία θα μπορεί να εισπράξει με πώληση, αφού λάβει την άδεια πώλησης (από ειδικό Δικαστήριο Κοινοχρήστων, με συνοπτικές διαδικασίες) της μονάδας προς είσπραξη της οφειλής της μονάδας.
Οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος/ένοικος οφείλει να πληρώσει τα κοινόχρηστα του, είτε συμφωνεί είτε όχι, και εάν πιστεύει ότι αδικείται να αποταθεί στο ειδικό Δικαστήριο Κοινοχρήστων για απόφαση εάν τα δικαιούται πίσω ή όχι – ακριβώς το αντίθετο που συμβαίνει σήμερα – δηλαδή τώρα πληρώνουν οι καλοπληρωτές και η διαχειριστική επιτροπή κυνηγά τους κακοπληρωτές για χρόνια (και εν τω μεταξύ ουδείς καλοπληρωτής δέχεται να καλύπτει τους υπόλοιπους κακοπληρωτές, με ελπίδα την μελλοντική είσπραξη).
Ασφαλώς χρειάζεται η αλλαγή της νομοθεσίας και το ξεκαθάρισμα της νομοθεσίας ως έχει.
Διαφορές κοινοχρήστων θα μπορούν να ανατεθούν σε ειδικό διαιτητή, για απόφαση υπό την μορφή της διαιτησίας.
Εάν υποθέσουμε λοιπόν αγαπητοί μας αναγνώστες ότι υπάρχει ενδιαφέρον για αρκετές μονάδες -και προσθέτουμε εδώ και το ενδιαφέρον των τραπεζών, ασφαλιστικών εταιρειών, επενδυτών κλπ- γίνεται αντιληπτό ότι είναι δυνατή η δημιουργία αυτού του ταμείου.
Θα αναμένουμε και πιστεύουμε ότι έχουμε καθυστερήσει στην εφαρμογή της ιδέας – όμως υπάρχει και το μέλλον.
Αντώνη Λοϊζου F.R.I.C.S. – Αντώνης Λοίζου & Συνεργάτες EΠΕ – Εκτιμητές Ακινήτων & Διαχειριστές ΄Εργων Ανάπτυξης
