Χωρίς την παρουσία δημοσιογράφων, κατόπιν έκκλησης των οικογενειών, κηδεύτηκαν χθες Αναστασία και Κυπριανός, οι δύο Κύπριοι που σκοτώθηκαν στην τραγωδία των Τεμπών. Η έκκληση θα έπρεπε να είναι αχρείαστη. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, ότι μπροστά στον πόνο κατεβάζεις με σεμνότητα το βλέμμα, ο θρήνος δεν πρέπει να αποτελεί θέαμα. 

Στην Ελλάδα, η οργάνωση των δημοσιογράφων, ΕΣΗΕΑ, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία αναγνωρίζει μέρος της ευθύνης για την σιδηροδρομική τραγωδία. Η ευθύνη των ΜΜΕ έγκειται στην ελλιπή κάλυψη των προβλημάτων που υπήρχαν, στις καταγγελίες που γίνονταν, στα sos που εκπέμπονταν, στην ιεράρχηση των θεμάτων που προβάλλονται από τα μέσα. «Οι προειδοποιήσεις των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους δεν είχαν την κάλυψη που αναλογούσε στη σοβαρότητα του ζητήματος και τα λίγα, αλλά υπαρκτά, ρεπορτάζ δημοσιογράφων, ΜΜΕ και ερευνητικών δημοσιογραφικών ομάδων δεν αναπαρήχθησαν», αναφέρει η ΕΣΗΕΑ στην ανακοίνωση της τονίζοντας: «Όσο τα ΜΜΕ απομακρύνονται από την αποστολή τους να ελέγχουν την εξουσία, όσο στην ιεράρχηση των ειδήσεων κυριαρχούν κριτήρια άσχετα με την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, όσο οι επιχειρήσεις ΜΜΕ περιορίζονται να λειτουργούν απλώς ως επιχειρήσεις και με όρους τηλεθέασης και επισκεψιμότητας, όσο οι δημοσιογράφοι υφίστανται περιορισμούς στο να ερευνούν, τόσο θα αποδυναμώνονται οι θεσμικές εγγυήσεις για τη λειτουργία του κράτους. Η στείρα αναπαραγωγή non paper, ακόμη και αυτές τις τραγικές ώρες, από μερίδα ενημερωτικών σελίδων, είναι άλλο ένα δείγμα δημοσιογραφικής στρέβλωσης».

Στις θέσεις αυτές υπάρχει κι αντίλογος από δημοσιογράφους που θεωρούν πως η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ συμπλέει με ακραίες απόψεις που καταλογίζουν τις ίδιες ευθύνες στους δημοσιογράφους με τις υπόλοιπες εξουσίες, δικαιώνοντας τη φράση που όλο και πιο πολύ ακούγεται: «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». 

Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Άλλο η δημοσιογραφία των εφημερίδων και άλλο η δημοσιογραφία των site και των κλικ. Και τις εφημερίδες πλέον, πολύ λίγοι τις διαβάζουν, το ίδιο και τις ενημερωτικές εκπομπές των τηλεοράσεων πολύ λίγοι τις παρακολουθούν. Ο κόσμος επιλέγει να ενημερώνεται δωρεάν οδηγώντας τα παραδοσιακά μέσα σε μαρασμό. Και για να επιβιώσουν, λειτουργούν λίγο έως πολύ με προσωπικό ασφαλείας, με πολύ λίγα άτομα που μόλις και προλαβαίνουν να διεκπεραιώνουν, ενώ οι έρευνες χρειάζονται χρόνο. Οπόταν ναι, τα ΜΜΕ έχουν ευθύνη για το τι συμβαίνει γύρω μας. Ωστόσο, η δύναμη των ΜΜΕ είναι οι αναγνώστες. Χωρίς αυτούς δεν μπορούν να υπάρξουν, ούτε οι υπόλοιπες εξουσίες μπορούν να νοιώθουν την πίεση. 

Τέτοιες στιγμές, ο καθένας κάνει την αυτοκριτική του, αύριο όμως θα συνεχίσουμε από εκεί που είχαμε μείνει για να θυμηθούμε και πάλι τις ευθύνες στην επόμενη τραγωδία.