Ο λαοπρόβλητος ηθοποιός που υποδύεται τον Μαυρογιαλούρο στο «Υπάρχει και Φιλότιμο», λίγο πριν ταξιδέψει στην Κύπρο μιλά για την κατάρα της πολιτικής, την ακροδεξιά, τους φιλόδοξους και σαχλαμάρες συναδέλφους του αλλά και για τα πρώτα του χρόνια στο θεατρικό σανίδι.
 
– Κάνετε αυτή τη δουλειά περισσότερο από 40 χρόνια. Όταν ξεκινούσατε φανταζόσασταν την πορεία και την εξέλιξη; Ήταν κάτι που ονειρευόσασταν; Δεν το φανταζόμουν, για να σας πω την αλήθεια. Όταν ήμουν νέος, είχα την αγωνία του μεροκάματου. Να μπορέσω να βρω δουλειά. Όλα έρχονται με τον τρόπο τους και στον χρόνο που πρέπει αρκεί να είσαι συνεπής και να κάνεις ό,τι κάνεις όσο καλύτερα γίνεται. Φυσικά, πρέπει να είσαι και οπλισμένος με γνώση αλλά κυρίως με πάθος, γιατί χωρίς αυτό δεν έχει νόημα.
 
– Σε τι διαφέρει ένας καλός ηθοποιός από ένα μέτριο ηθοποιό; Ο μέτριος ηθοποιός διεκπεραιώνει ένα ρόλο όπως μπορεί. Ένας καλός ηθοποιός τον αποκαλύπτει, βάζει τη δική του πινελιά και τον ξεσκεπάζει.
 
– Το ταλέντο ή η εργατικότητα είναι πιο σημαντικό για να γίνει αυτό; Χωρίς ταλέντο δεν υπάρχει τίποτα. Η εργατικότητα είναι απαραίτητη με την προϋπόθεση ότι υπάρχει υλικό για να δουλέψεις. Εάν δεν υπάρχει η ικανότητα και η πρώτη ύλη δεν έχει νόημα.
 
– Είστε ένας ηθοποιός που συνδυάζει δυο αντιφατικά στοιχεία. Ενώ είστε τρομερά αγαπητός, είστε ταυτόχρονα και απόμακρος. Πώς γίνεται αυτό; Μα γι’ αυτό είμαι αγαπητός. (γέλια) Αλλιώς γίνεσαι σαχλαμάρας. Είναι άλλο να αφήνεις τον καθένα να σε κάνει ό,τι θέλει και άλλο να επιλέγεις εσύ με ποιον να επικοινωνήσεις. Είναι μεγάλη υπόθεση αυτό, δύσκολη και χρονοβόρα.
 
– Η δουλειά του ηθοποιού, όμως, δεν είναι συνυφασμένη και με αυτό το κομμάτι της επαφής με τον κόσμο; Η επαφή γίνεται μέσα απ’ τη δουλειά. Όλα τα άλλα είναι κλειδαρότρυπα και κουτσομπολιά. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση από πολλούς συναδέλφους μου, οι οποίοι δεν κάνουν τίποτα άλλο απ’ το να λαϊκίζουν. Εάν θες να είσαι πραγματικά λαϊκός, πρέπει να λες τη δική σου αλήθεια και όχι αυτήν που θέλει να ακούσει ο κόσμος.
 
– Αυτό δεν έχει αντίκτυπο; Μα όλα έχουν. Είναι δεδομένο ότι δεν μπορείς να τους ικανοποιήσεις όλους. Δεν μπορείς να είσαι αγαπητός στο 100%. Σίγουρα κάποιοι θα διαφωνήσουν μαζί σου κι αν δεν το κάνουν κάτι δεν πάει καλά.
 
– Ποια εικόνα πιστεύετε πως έχει ο κόσμος για εσάς; Υπάρχουν άνθρωποι που ακολουθούν την πορεία μου στο θέατρο, την τηλεόραση. Υπάρχουν και άλλοι που διαφωνούν, και ενδεχομένως ενοχλούνται από αυτά που λέω αλλά ξέρουν ότι η πρόθεσή μου είναι υγιής. Δεν λέω ψέματα δηλαδή. Επομένως είναι μια τίμια σχέση.
 
– Σας αφορά η εικόνα που έχουν οι άλλοι για εσάς; Δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα… Έχω μια εικόνα για τον εαυτό μου πολύ προστατευμένη, θωρακισμένη με πολύ κόπο και η αυτοπεποίθησή μου είναι πολύ ισχυρή.
 
– Πώς καταφέρνει ένας λαϊκός ηθοποιός, όπως εσείς, να προστατεύσει την ιδιωτικότητά του; Δεν σε εξαναγκάζει κανείς για τίποτα. Κυκλοφορώ στον δρόμο, παίρνω το λεωφορείο, πάω σουπερμάρκετ, στην τράπεζα και γενικά δεν κρύβομαι. Δεν ασχολείται κανείς μαζί μας εκτός εάν θέλουμε να ασχοληθεί και αν το επιδιώξουμε. Όσον αφορά την ιδιωτική σου ζωή, μπορείς να την προστατεύσεις αρκεί να μη τη διαλαλείς γιατί μετά παύει να είναι δική σου. Έχει νόημα όταν είναι ιδιωτική και όχι δημόσια. Δεν είναι ένα όπλο το οποίο χρησιμοποιείς για να κάνεις καριέρα… Τέτοιες φιλοδοξίες δεν είχα ποτέ.
 
 
– Την ερχόμενη βδομάδα φέρνετε στην Κύπρο το νέο σας έργο «Υπάρχει και Φιλότιμο». Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε ξανά μια ελληνική κωμωδία; Δεν είναι απλά μια ελληνική κωμωδία αλλά μια πολύ καλή ελληνική κωμωδία, απ’ αυτές που γράφονται κάθε 50 χρόνια. Δεν είναι όλα τα ελληνικά έργα καλά, τα περισσότερα μάλιστα δεν είναι. Υπάρχουν όμως μερικά που είναι διαχρονικά, με την έννοια ότι έχουν να πουν κάτι ακόμα και σήμερα, διότι έχουν να κάνουν με συμπεριφορές, με ελαττώματα και προτερήματα της χώρας μας, της κοινωνικής και πολιτικής συμπεριφοράς.
 
– Βλέποντας την παράσταση στην Αθήνα τον περασμένο Φεβρουάριο, συνειδητοποίησα το πόσο επίκαιρο έργο είναι. Μεσολάβησαν 50 χρόνια απ’ τον καιρό που γράφτηκε, αλλά η συμπεριφορά τόσο των πολιτών όσο και των πολιτικών δεν άλλαξε… Αυτό δεν είναι τρομακτικό; Είπατε κάτι πολύ σωστό. Βλέπουμε τη συμπεριφορά των πολιτικών αλλά και των πολιτών. Γι’ αυτό τα πράγματα δεν αλλάζουν και παραμένουν ίδια. Είναι σαν να υπάρχει μια διαστροφική συνενοχή. Φυσικά μπορεί να αλλάξει αλλά θέλει πολύ χρόνο, γιατί πρόκειται για προβλήματα εγγενή της ελληνικής επικράτειας που δεν φεύγουν εύκολα. Αυτό θα συμβεί όταν η χώρα συμπλεύσει με την ευρωπαϊκή σκέψη και τον τρόπο συμπεριφοράς. Βέβαια, δεν είναι όπως ήταν παλιά αλλά παραμένει ισχυρό κατεστημένο και κυρίως η τάση ότι πρέπει να φτιάξουμε όλους τους άλλους εκτός απ’ τον εαυτό μας.
 
– Τα τελευταία χρόνια επιμένετε στα ελληνικά έργα. Τι σας γοητεύει σ’ αυτά; Δεν επιμένω υποχρεωτικά. Πρόκειται για έργα που έχουν κάτι να πούνε και είναι καλύτερα από διάφορα ξένα που κυκλοφορούν, πιο ενδιαφέροντα δραματουργικά και έχουν περισσότερη αναφορά στο κοινό. Το θέατρο, ξέρετε, έχει ενδιαφέρον όταν γίνεται στον τόπο του. Όταν η γραφή, η γλώσσα είναι ελληνική. Δεν ισχύει πάντα αλλά υπάρχουν Έλληνες συγγραφείς αξιόλογοι, πολύ σπουδαίοι και ανάμεσα σε αυτούς είναι και το δίδυμο Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου που έχει μεγαλουργήσει.
 
– Μια άλλη… επιμονή είναι οι συνεργάτες με τους οποίους δουλεύετε: ο Τάσος Κωστής, η Δάφνη Λαμπρόγιαννη. Νιώθετε περισσότερο ασφαλής; Αυτό είναι γεγονός. Πάντα υπάρχει ένας πυρήνας γύρω απ’ τον οποίο κινούμαι, είτε πρόκειται για τους συναδέλφους ή για τους συνεργάτες αλλά υπάρχουν και εναλλαγές ανάλογα με το τι έργο ανεβάζω. Θέλω οι συνεργάτες του εικαστικού μέρους κυρίως-ο φωτιστής, οι μουσικοί- να είναι σχεδόν μόνιμοι για να συμπλέουν σε ό,τι αφορά την αισθητική άποψη.
 
– Ποιος είναι λοιπόν ο Μαυρογιαλούρος, ο νέος σας ήρωας; Είναι ένα δείγμα ανθρώπου αφελή, εύπιστου γιατί όπως είναι εύπιστος ο λαός, το ίδιο ισχύει και για τους πολιτικούς, γιατί νομίζουν ότι μπορούν να τα αλλάξουν όλα, αλλά δεν καταφέρνουν τίποτα. Όπως θα είδατε στο έργο, υπάρχει σύγκρουση δυο κόσμων που δεν συναντιούνται  πουθενά: είναι ένας κόσμος που ζει μέσα σε μια συγκεκριμένη θερμοκρασία και ο κόσμος της περιφέρειας που είναι αλλού. Αυτοί οι άνθρωποι δεν βρίσκονται, γιατί οι μεν πολιτικοί κάνουν ότι κυβερνούν και οι πολίτες κάνουν ότι κυβερνιούνται. Εφόσον το πολίτευμα είναι δημοκρατικό υπάρχει μια συνενοχή και μια συνευθύνη. Δεν σημαίνει ότι επειδή ψηφίζουμε στις κάλπες τελειώνει η ευθύνη μας. Όταν ψηφίζουμε κάτι έχουμε ευθύνη που το κάνουμε και λογοδοτούμε στο μέλλον και στα παιδιά μας, αλλά κυρίως στη συμπεριφορά μας ανάμεσα στις εκλογές και τι κάνουμε σε αυτό το διάστημα. Πρέπει να είμαστε ανήσυχοι χωρίς να είμαστε θορυβώδεις.
 
– Τέλη Μαΐου θα ψηφίσετε; Σαφέστατα!
 
– Είστε ενεργός πολίτης; Σας αφορά να έχετε λόγο; Δεν πολιτικολογώ με την έννοια να δω τα κόμματα και τι λένε. Δεν έχει σημασία τι προτιμά ο καθένας και ιδεολογικά πού τοποθετείται. Στη χώρα μας οι άνθρωποι ταυτίζονται πολύ με το παρελθόν, την οικογένεια και όλα αυτά μας ταλαιπωρούν. Είναι θέμα συνήθειας δηλαδή και όχι σκέψης… Εμένα με ενδιαφέρει να σκεφτώ πριν ψηφίσω και όχι να έχω κριτήριο τι ψήφιζαν οι παππούδες μου.
 
– Η άνοδος της ακροδεξιάς, στον δήμο, στη βουλή, σε παγκόσμιο επίπεδο, πώς σας επηρεάζει; Φυσικά μας επηρεάζει όλους αλλά είναι και πράγματα που δεν μπορείς να αποφύγεις. Τα έχει ξαναζήσει η ανθρωπότητα και πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και παλαιότερα. Είναι μια τάση… Το παιχνίδι το ευρωπαϊκό και το λέω εγώ που είμαι ένας ευρωπαϊστής σαν σκέψη, έχει τα ελαττώματά του. Δεν μπορεί να δεχτεί ένας λαός, ο οποίος έχει ψηφίσει μια δική του κυβέρνηση, ότι οι αποφάσεις παίρνονται στις Βρυξέλλες. Αυτό τον ενοχλεί και τον οδηγεί σε περιχαράκωση του παρελθόντος: θέλει τα παλιά σύνορα, θέλει κλειστά σύνορα, δεν θέλει να αποφασίζουν άλλοι. Από ανασφάλεια γίνεται. Σημαίνει όμως ότι κάτι δεν κάνει καλά και η ευρωπαϊκή οικογένεια. Και θέλει σκέψη. Δεν δικαιολογώ τίποτα αλλά αιτιολογώ γιατί υπάρχει αυτή η τάση προς τα ακραία συντηρητικά σχήματα. Και αυτό το βλέπουμε σε χώρες που έχουν παράδοση στη Δημοκρατία όπως η Ιταλία. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Είναι η χώρα της Αναγέννησης και σήμερα περιχαρακώνεται από ακραία δεξιά συστήματα. Το ίδιο γίνεται στην Ουγγαρία, την Αυστρία, στην Τσεχία. Υπάρχει μια τάση στο παγκόσμιο παιχνίδι να θυσιάζουμε την ελευθερία στο όνομα της ασφάλειας.
 
ΙΝFO
Ο Γιάννης Μπέζος σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην κωμωδία των Σακελλάριου- Γιαννακόπουλου «Υπάρχει και Φιλότιμο». Παραστάσεις:  Λευκωσία, 17/5, 18/5 στις 20:30, στο Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου (77777040, tickethour.com.cy), Λάρνακα 19/5 στις 17:30 και 20:30 στο Δημοτικό Θέατρο, (77777040, tickethour.com.cy), Λεμεσό 20/5 και 21/5 στο Παττίχειο Δημοτικό Θέατρο στις 20:30 (25377277, 70007705 soldouttickets.com.cy) και Πάφο, 22/5 στο Μαρκίδειο Δημοτικό Θέατρο στις 20:30 (77777040, tickethour.com.cy)
 
Περιοδικό Go, τεύχος 62.