Πώς είναι η ζωή για ένα αγόρι σε έναν κόσμο γυναικοκρατούμενο; Στο μυθιστόρημά της με τίτλο «Εργαζόμενο αγόρι» η συγγραφέας αναποδογυρίζει τον κόσμο και μας βάζει να σκεφτούμε πώς θα ένιωθαν οι άντρες αν οι γυναίκες είχαν την εξουσία, αφήνοντάς τους να παλεύουν με τα οικιακά, τα παιδιά και τα μπότοξ.
– Με το βιβλίο «Εργαζόμενο αγόρι», επιχειρείτε να βάλετε το δικό σας λιθαράκι στην ανατροπή των στερεότυπων για τα φύλα; Ε, ναι. Ο καθείς και τα όπλα του: Εγώ έχω τις λέξεις. Έγραψα λοιπόν ένα διασκεδαστικό και περιπετειώδες μυθιστόρημα αναποδογυρίζοντας τον κόσμο όπως τον ξέρουμε: Έδωσα στις γυναίκες τη θέση των αντρών κι έβαλα τους άντρες στη θέση των γυναικών. Στο κόσμο μου τα αγόρια ανησυχούν για την ομορφιά τους, αυτά παλεύουν για την ανεξαρτησία τους, αυτά αποκρούουν ύπουλες σεξουαλικές επιθέσεις, αυτά αγωνίζονται να αποκτήσουν φωνή. Οι γυναίκες από την άλλη μεριά φέρονται σαν άντρες: Έχουν τα λεφτά και τα αξιώματα, απλώνουν χέρι στα ωραία αγοράκια και γενικά μανιπουλάρουν τους πάντες. Ελπίζω, βλέποντας τον κόσμο ανάποδα, να συνειδητοποιήσουμε όλοι, άντρες και γυναίκες, τις γελοιότητες που κάνουμε και να γελάσουμε (για να μην κλάψουμε) με τα θλιβερά στερεότυπα που μας φυλακίζουν ακόμα και καταμεσής του 21ου αιώνα.
– Πόσο σημαντικές θεωρείτε τις φωνές των γυναικών που ακούστηκαν τα τελευταία χρόνια με το κίνημα #MeToo; Είμαι πολύ ανακουφισμένη που ανοίγουν επιτέλους σιγά σιγά τα στόματα των γυναικών. Είναι βέβαια μια αρχή – μόνον για το χώρο του θεάματος έχουμε ακούσει ακόμα. Οι χώροι της πραγματικής εξουσίας (πολιτική, δημοσιογραφία, πανεπιστήμια) δεν έχουν αγγιχτεί προς το παρόν. Παρόλα αυτά αρχίζει να γίνεται κατανοητό απ’ όλους ότι η ανοχή στη βία και την παρενόχληση τελείωσε. Σιγά σιγά θα μιλήσουν όλες. Όπως έλεγε και η Τόνι Μόρισον, αν άνοιγαν ξαφνικά τα στόματα όλων των γυναικών θα έσπαγε η γη σε χίλια κομμάτια από τον συσσωρευμένο πόνο και τον θυμό.
– Πιστεύετε ότι η οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών έφερε περισσότερη βία σε βάρος τους από τους άντρες, συζύγους και συντρόφους; Η αλήθεια είναι πως οι γυναίκες και η βία ανέκαθεν ήταν σε θανάσιμο εναγκαλισμό. Τις γυναικοκτονίες όμως τις βαφτίζαμε εγκλήματα τιμής, ερωτικού πάθους κ.λπ. Τώρα καταλαβαίνουμε ότι δεν τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε. Οι άντρες σκοτώνουν τις γυναίκες γιατί τις θεωρούν κτήμα τους: Είσαι δική μου και θα κάνεις ό,τι θέλω εγώ! Βέβαια, όσο περισσότερο αποκτούν οικονομική ανεξαρτησία οι γυναίκες, τόσο καταλαβαίνουν οι άντρες ότι είναι ανεξάρτητες πια, δεν κρέμονται οικονομικά απ’ αυτούς και τρελαίνονται. Πού θα πάει; Θα το συνηθίσουν.
– Εκτός από τη συγγραφή, με τι άλλο σας αρέσει να ασχολείστε; Γράφω πολύ, διαβάζω πολύ, βλέπω θέατρο, σινεμά, ακούω μουσική, ανεβαίνω τα βουνά και γυρίζω τον κόσμο με τα πόδια.
– Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο; Το βιβλίο-έκπληξη της πολύ ταλαντούχας Κωνσταντίας Σωτηρίου, Brandy sour. Να το διαβάσετε: Ζωντανεύει ευρηματικά το θρυλικό Λήδρα Πάλας με λίγες φράσεις πικρές και γλυκές σαν το εμβληματικό του κοκτέιλ. Κάθε δωμάτιο και μια ανάμνηση.
Ελεύθερα 26.3.2023
