Το ταξίδι του ηθοποιού για να συναντήσει ένα μοναχικό ψυχικά ασθενή νεαρό, στο ξεχωριστό έργο του Βασίλη Κατσικονούρη «Το Γάλα», μία ιστορία που εξερευνά με ευαισθησία τα όρια της αγάπης, της διαφορετικότητας και της μη αποδεκτής ύπαρξης μέσα στην κοινωνία.

–Υποδύεσαι ένα γεμάτο, δύσκολο ρόλο στο κατά τ’ άλλα πολυπαιγμένο «Γάλα». Το Γάλα του Βασίλη Κατσικονούρη είναι ένα έργο που κατέχει μια ξεχωριστή θέση στο σύγχρονο ελληνικό θέατρο. Είναι ένα από τα πιο πολυπαιγμένα έργα των τελευταίων δεκαετιών, με διαχρονική απήχηση, και δεν σου κρύβω πως χάρηκα πολύ όταν μου έγινε η πρόταση να συμμετάσχω στην παράσταση — ακόμα περισσότερο όταν μου προτάθηκε ο ρόλος του Λευτέρη. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα είχα την ευκαιρία να μπω στον κόσμο αυτού του χαρακτήρα· έναν ρόλο με «ψωμί», όπως λέμε στη γλώσσα μας εμείς οι ηθοποιοί.

–Ποια είναι η ιδιαιτερότητα του ρόλου, που έχει λειτουργήσει ως πρόκληση για σένα; Από τη στιγμή που πήρα το κείμενο στα χέρια μου, άρχισε για μένα ένα ταξίδι. Η πρόκληση ήταν να καταφέρω να πλησιάσω αυτόν τον ρόλο, να καταλάβω τον τρόπο που σκέφτεται, που νιώθει, που βλέπει τον κόσμο. Ο Λευτέρης είναι ένα παιδί που έχει έρθει από τη Ρωσία σε πολύ μικρή ηλικία και κουβαλά μέσα του έντονες μνήμες και εικόνες από εκεί. Είναι ευαίσθητος, εσωστρεφής και προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μια κοινωνία που δεν ήταν έτοιμη να δεχτεί εύκολα τους μετανάστες. Αλλά δεν είναι μόνο η κοινωνική αποδοχή που τον απασχολεί — είναι κυρίως η αποδοχή από τον αδελφό του, που φαίνεται να έχει καταφέρει να ενσωματωθεί, να βρει, κατά κάποιον τρόπο, τον δρόμο του. Ο Λευτέρης παλεύει να κάνει το ίδιο, αλλά έχει ιδιαίτερες δυσκολίες: μία ψυχική ασθένεια, η οποία στην πορεία του έργου τον καταβάλλει.

–Με ποιον τρόπο έχεις συναντήσει τον Λευτέρη; Το έργο το διαβάζω ξανά και ξανά — κουρασμένος, χαρούμενος, αγχωμένος, ξεκούραστος. Συνηθίζω να το κάνω αυτό, γιατί κάθε φορά, ανάλογα με τη δική μου κατάσταση, μπορώ να βρω καινούργια πράγματα — κάποια μικρά διαμαντάκια που περνάνε απαρατήρητα. Κάθε φορά που πάω στις πρόβες, με τον Λευτέρη πορευόμαστε μαζί.

–Θα έλεγες πως είναι ένα έργο αγάπης «Το Γάλα»; Ναι, Το Γάλα είναι ένα έργο αγάπης. Το γάλα, κυριολεκτικά, είναι η πρώτη τροφή του ανθρώπου, η αρχή της ζωής, και μεταφορικά είναι ό,τι λείπει από τον Λευτέρη. Του λείπει η δύναμη, η φροντίδα, η αποδοχή, η αντοχή.

–Ως νέος πατέρας σε έχει αγγίξει το έργο αυτό αλλιώς; Σίγουρα ναι. Δεν παύεις να αναρωτιέσαι: αν το παιδί μου ήταν διαφορετικό, αν είχε μια ιδιαιτερότητα… πώς θα ένιωθα αν το έβλεπα να απορρίπτεται, να περιθωριοποιείται; Και ακόμα πιο δύσκολο — πώς θα άντεχα αν ένιωθα ότι εγώ ο ίδιος δεν ξέρω πώς να το στηρίξω;  Έχουμε εξελιχθεί σε τόσα πράγματα — και όμως, ακόμα και για τέτοια θέματα, η κοινωνία μας μάς αναγκάζει να παλεύουμε.

–Τι πιστεύεις πως θα δώσει στο κοινό το συγκεκριμένο έργο; Το Γάλα είναι από τα έργα που σε χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά. Έχει μέσα του ακόμα και χιούμορ, έχει συγκίνηση, έχει στιγμές που θα γελάσεις αυθόρμητα, αλλά και άλλες που μπορεί να κλάψεις.  Είναι μια δουλειά που έγινε με πολύ μεράκι, με πολλή αγάπη από όλους — και αυτό πιστεύω πως θα μεταφερθεί στη σκηνή. Αλλά και το ίδιο το κείμενο, από μόνο του, είναι τόσο δυνατό, που δεν μπορείς να μείνεις αμέτοχος. Σε αγγίζει, σε ταρακουνά, σε κάνει να κοιτάξεις λίγο διαφορετικά τα πράγματα γύρω σου. Ίσως και μέσα σου.

–Και η συνεργασία σου με τη Μαρίνα Βρόντη; Την αγαπώ πολύ — και σαν φίλη, και σαν συνεργάτιδα, και σαν σκηνοθέτιδα. Θεωρώ πως υπάρχει ένας κώδικας μεταξύ μας που δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Μία λέξη, ένα βλέμμα, και καταλαβαίνουμε και οι δυο τι θέλουμε να πούμε. Το βρίσκω μαγικό όταν αυτό συμβαίνει σε μια δουλειά.

–Στον αντίποδα, είναι ο ρόλος σου στο παιδικό του ΘΟΚ… Είναι η νύχτα με τη μέρα. Αλλά αυτή είναι η δουλειά μας. Βρίσκω έτσι μηχανισμούς για να μεταφέρομαι από την ψυχοσύνθεση του ενός ρόλου στον άλλον. Βγαίνω από τον ρόλο του ράφτη–κομπιναδόρου, με το τραγούδι και τον χορό στα Καινούρια Ρούχα του Βασιλιά, και μέχρι να πάω στην άλλη πρόβα, ‘φοράω’ ήδη τα ρούχα του Λευτέρη.

  • «Το Γάλα» Βασίλη Κατσικονούρη, σε σκηνοθεσία Μαρίνας Βρόντη και παραγωγή Γιώργου Τσιάκκα.Παίζουν οι: Χριστίνα Παυλίδου, Αντρέας Παπαμιχαλόπουλος, Βασίλης Χαραλάμπους και  Σταυριάνα Καδή. Παραστάσεις στο Θέατρο Δέντρο  από 25/09/2025 – 16/10/2025. Εισιτήρια: €22. Διάρκεια: 1.45’

Ελεύθερα, 21.9.2025