Σε μια κοινωνία γεμάτη με ελέφαντες, το πιο δύσκολο είναι να αποδεικνύει κάποιος πως είναι κάτι άλλο πέραν από ελέφαντας. Και μιας και το αξιαγάπητο -κατά τ’ άλλα ογκωδέστατο ζωντανό- έχει χωρίς τη θέλησή του γίνει σημείο αναφοράς της δημόσιας πολιτικής συζήτησης, ας το επικαλεστούμε για να δούμε αν μπορέσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα για το πόσοι ελέφαντες μπορούν να χωρέσουν σε ένα βαν. Διότι η όλη ιστορία εξελίσσεται με τρόπο με τον οποίο έχει καταστήσει την Κύπρο για άλλη μια φορά περίγελο της Ευρώπης και όχι μόνο, αλλά κάποιοι σφυρίζουμε αδιάφορα ωσάν να μην συμβαίνει τίποτε. Ωσάν ένας ελέφαντας μέσα στο σπίτι μας να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα. Όπως ασφαλώς και στην περίπτωση των χρυσών διαβατηρίων με το σκάνδαλο των πολιτογραφήσεων που κάποιοι ξεπουλούσαν υπηκοότητες ωσάν να ήταν η χώρα αλλά και η ΕΕ αμπελοχώραφό τους, θησαυρίζοντας για δυο-τρεις ζωές, αλλά και πάλι κάποιοι καμώνονται πως «δεν έγινε και τίποτε, απλώς κάποιοι εκμεταλλεύθηκαν το πρόγραμμα». Μας την είπε και τότε η ΕΕ, μας την λέει και τώρα.
«Την Κύπρο, την τελευταία χώρα για την οποία αφιερώσαμε μεγαλύτερο κεφάλαιο (στο προσχέδιο), θα πρέπει να την εξετάσουμε πολύ περισσότερο» ανέφερε η εισηγήτρια της έκθεσης της εξεταστικής επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τη χρήση λογισμικών παρακολούθησης (PEGA), Ολλανδή ευρωβουλευτής των Φιλελευθέρων, Σόφι ιντ Βελντ. Και συνεχίζει: «Έχουμε ενδείξεις πως spyware χρησιμοποιήθηκαν κατά πολιτών. Όμως νομίζω πως πιο ανησυχητικό στην Κύπρο είναι ο κύριος κόμβος για τις εξαγωγές spyware», πρόσθεσε.
Δεν ξέρω πόσοι έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα του θέματος και τι σημαίνει αυτό για τη Δημοκρατία, αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματα του κάθε πολίτη. Διότι η αναφορά είναι ξεκάθαρη: «Έχουμε ενδείξεις πως spyware χρησιμοποιήθηκαν κατά πολιτών». Κατά πολιτών. Τι σημαίνει αυτό; Ο κάθε πολίτης αυτού του κράτους μπορούσε και μπορεί να μπει στο στόχαστρο των παρακολουθήσεων από κάθε αρχή ή κάθε ένα που είχε τη δύναμη να το πράξει, επειδή μπορεί να τον θεωρεί ύποπτο ή ότι οι συνομιλίες του μπορούν να του φανούν χρήσιμες για διάφορους λόγους. Και η υπόθεση αυτή είναι ασφαλώς πολύ πιο σοβαρή ακόμα και από την υπόθεση των χρυσών διαβατηρίων. Δεν είναι απλώς μια υπόθεση η οποία μπορεί να προστεθεί στα τόσα άλλα σκάνδαλα διαφθοράς. Είναι μια άμεση απειλή κατά της Δημοκρατίας και κατά των ατομικών ελευθεριών. Δεν απειλεί τις τσέπες μας, απειλεί την καθημερινότητά μας σε όλα τα επίπεδα.
Στην έκθεση μάλιστα της PEGA γίνεται ειδική αναφορά στην υπόθεση του κατασκοπευτικού βαν, την πειραματική χρήση των εν λόγω τεχνολογιών της εταιρείας WiSpear του Ταλ Ντιλιάν στο Αεροδρόμιο Λάρνακας, καθώς και τη μη δίωξη προσώπων για την υπόθεση και την επιβολή μόνο ενός διοικητικού προστίμου.
Γίνεται ακόμα αναφορά σε «στενές διασυνδέσεις μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας όσον αφορά το θέμα των spyware», καθώς και στο ότι «η Intellexa του Ταλ Ντίλιαν είναι εγκατεστημένη στην Ελλάδα και το spyware Predator έχει χρησιμοποιηθεί στα σκάνδαλα υποκλοπών στην Ελλάδα».
Ακόμα σημειώνεται πως η κυπριακή Κυβέρνηση «φέρεται να έχει χρησιμοποιήσει η ίδια συστήματα παρακολούθησης, αν και λιγότερα είναι γνωστά για τα θύματα σε σύγκριση με άλλα κράτη μέλη, ούτε είναι ξεκάθαρο αν χρησιμοποιήθηκαν spyware ή άλλες μέθοδοι παρακολούθησης, ή και τα δύο».
Για όλα αυτά, δεν χρειάζεται άραγε να δοθούν απαντήσεις; Η Επιτροπή αυτή ήλθε, έκανε κάποια έρευνα και κατέληξε σε κάποια συμπεράσματα. Τα οποία ασφαλώς είναι βασισμένα σε μαρτυρικό υλικό αλλά και στοιχεία που συλλέχθηκαν. Και η όλη ιστορία δεν είναι ασφαλώς άγνωστη. Ακόμα και πριν η όλη υπόθεση λάβει τις διαστάσεις που έλαβε, τα ερωτήματα που είχαν εγερθεί όταν έγινε γνωστό το θέμα με το μαύρο βαν, ήταν πολλά. Απαντήσεις ασφαλώς και δεν υπήρξαν. Τι έγινε για παράδειγμα με το πόρισμα του Ηλία Στεφάνου; Γιατί δεν δίνεται στη δημοσιότητα; Τι ενέργειες έχουν γίνει;
Οι μη ξεκάθαρες απαντήσεις συντηρούν τα ερωτήματα δημιουργώντας γκρίζες ζώνες μεταξύ διαφάνειας και αδιαφάνειας. Δίνουν την εντύπωση μιας προσπάθειας συγκάλυψης μιας ακόμα σοβαρής υπόθεσης. Και είναι τρομαχτικό απέναντι σε μία τόσο σοβαρή υπόθεση να αντιδρούμε ωσάν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα και να μην αφήνουμε την οργή μας να ξεχειλίσει κατά παντός υπευθύνου…
