Το κάχρι του ξεπερνάει εκείνο ενός μικρού παιδιού που του αρπάζουν το παιγνίδι από τα χέρια και ας μην ήταν ποτέ δικό του. Απλώς, επειδή έπαιξε αρκετές φορές μ’ αυτό, θεώρησε και ότι του ανήκει. Μήνες τώρα βγάζει την εικόνα ενός κυστημένου (ο πιο ταιριαστός χαρακτηρισμός μέσω κυπριακής διαλέκτου). Προψές, όμως, στην διακαναλική τηλεμαχία έχασε πλήρως τον έλεγχο. Σε σημείο ώστε να προβεί σε καραμπινάτο επικοινωνιακό σφάλμα λέγοντας -αναφερόμενος στον Χριστοδουλίδη- «αυτός είναι ο επόμενος Πρόεδρος». Άφησε κατ’ αυτό τον τρόπο να διαφανεί ότι παραδέχεται πως το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών δεν είναι αναστρέψιμο.
Σαφώς και αναφερόμαστε στον Αβέρωφ Νεοφύτου. Πριν από ένα χρόνο θεωρούσε ότι τον ήπιο και άπειρο από πολιτικά τερτίπια Χριστοδουλίδη, θα μπορούσε να τον κάνει μια χαψιά. Τρεις μήνες πριν από τις εκλογές, διαπιστώνει ότι η υποψηφιότητά του δεν λέει να ξεκολλήσει από τα καταθλιπτικά, για ηγέτη του μεγαλύτερου κόμματος, ποσοστά. Τον εξοργίζει ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι παράλληλα, τα ποσοστά του Χριστοδουλίδη δεν λένε να πέσουν.
Είναι εξόφθαλμο ότι ο Αβέρωφ δεν ανέχεται την αρνητική προοπτική της υποψηφιότητάς του. Γι’ αυτό σε όλες τις τηλεμαχίες καταφεύγει σε έντονη πολεμική έναντι του Χριστοδουλίδη. Και με χαρακτηρισμούς. Θεωρεί πως έτσι μπορεί να τον αποδομήσει. Επιχειρεί να εμπεδώσει την εικόνα του διασπαστή του ΔΗΣΥ. Πλην, όμως, παραγνωρίζει ότι τον στηρίζουν οι μισοί συναγερμικοί. Παραγνωρίζει ότι η επιλογή όλων αυτών είναι συνειδητή. Είτε επειδή τους αρέσει ο Χριστοδουλίδης, είτε επειδή δεν τους αρέσει ο Αβέρωφ.
Παράλληλα, επιχειρεί να πλήξει την εικόνα του Χριστοδουλίδη, εμφανίζοντάς τον ως ψεύτη και αναξιόπιστο. Η εικόνα την οποία έχει εμπεδώσει στην κοινή γνώμη ο αντίπαλός του, όμως, είναι το μεγάλο του όπλο. Όταν, λοιπόν, οι βολές εναντίον του γίνονται με μεθόδους αμφιλεγόμενες (π.χ. δημοσιοποίηση αποσπασμάτων από sms) οι πιθανότητες επιτυχίας είναι όσες και των αβολίδωτων πυρών προς κάποιον στόχο. Ακόμη χειρότερα, όταν η εικόνα του επιτιθέμενου δεν περπατά στην κοινωνία…
Η αποτυχία μιας τέτοιας προσπάθειας με μαθηματική ακρίβεια καταλήγει στον κάδο απορριμμάτων όταν εκείνος ο οποίος δέχεται τις επιθέσεις υπερτερεί του επιτιθέμενου σε όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η ψεσινή δημοσκόπηση του ΑΝΤ1 άκρως ενδεικτική: Μπορεί καλύτερα να χειριστεί τα οικονομικά θέματα Χρ. 33%, Αβ. 29%, Κυπριακό Χρ. 32%, Αβ. 18%, εσωτερική διακυβέρνηση Χρ. 42%, Αβ. 20%, αντιμετώπιση διαφθοράς Χρ. 30%, Αβ. 13%, πιο προσιτός Χρ. 54%, Αβ. 15%, εμπνέει εμπιστοσύνη Χρ. 41%, Αβ. 15%, χαρακτηρίζεται από ειλικρίνεια και αξιοπιστία Χρ. 35%, Αβ. 12%!
Κινούμενος στη βάση των προαναφερόμενων πλαισίων, ο Αβέρωφ βγάζει σε κάθε τηλεμαχία αρνητική εικόνα, με εμφανή εχθρότητα και αλαζονεία. Είναι λες και βρίσκεται σε κινούμενη άμμο. Κάθε του κίνηση τον βουλιάζει ολοένα και περισσότερο… Αυτό έπραξε και προψές. Έφτασε στο σημείο να τοποθετήσει τον ΔΗΣΥ την επόμενη μέρα των εκλογών στην αντιπολίτευση. Βεβαίως, αυτό ισχύει με τους παραδοσιακούς όρους, που διέπουν τις σχέσεις νικητών και ηττημένων κομμάτων σε εκλογές. Όταν, όμως, στο κάδρο του νικητή τοποθετείται κάποιος, ο οποίος προέρχεται από τον δικό σου χώρο, στηρίζεται από τους μισούς ψηφοφόρους σου και προτάσσει χείρα φιλίας προς όλα τα κόμματα, απαιτείται στοιχειώδης πολιτική ευφυΐα ώστε η απάντηση να μην είναι αποτέλεσμα οργής.
Πρώτον, διότι υποτιμά και προκαταλαμβάνει το κόμμα του, τα μέλη του οποίου, ενδεχομένως, να κρίνουν διαφορετικά τη μετεκλογική προοπτική. Δεύτερον, διότι προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη σύγκρουση με τους μισούς ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ, που στηρίζουν Χριστοδουλίδη, με ενδεχόμενο ένα ισχυρότατο στραπάτσο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Τρίτον, διότι προσφέρει μια πρώτης τάξεως αφορμή σε κομματικούς «δελφίνους» να αρχίσουν να ροκανίζουν την καρέκλα του.
Ουσιωδέστερο, ωστόσο, είναι το γεγονός ότι και η προψεσινή τηλεμαχία ολίγα πρόσφερε στους ψηφοφόρους οι οποίοι αναμένουν να ακούσουν προτάσεις για λύση σοβαρότατων προβλημάτων της καθημερινότητάς τους (μεταναστευτικό, ακρίβεια, ενοίκια, στεγαστικό κ.α.). Ευθύνη σε αυτό φέρουν και κάποιοι εκ των δημοσιογράφων. Μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού οι προτάσεις που ακούστηκαν (κυρίως από Χριστοδουλίδη, αφού ο Αβέρωφ το έπαιζε γκουρού της πολιτικής επενδύοντας όμως στο φόβο, ενώ ο Μαυρογιάννης -ήταν κι εκείνος εκεί- περιορίστηκε στη συνήθη θεωρητικολογία).
Σε αυτό το καταθλιπτικό πλαίσιο, η κλεψύδρα του χρόνου μέχρι τις εκλογές τελειώνει. Μια μέρα οι πολίτες θα δουν ότι οι εκλογές τελείωσαν και απέμειναν αντιμέτωποι με τα ίδια βασανιστικά προβλήματα…
