Εκρηκτικός, πολλές φορές και εριστικός. Συγκρουσιακός, πολλές φορές και χωρίς μέτρο στους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούσε σε σημείο που να πλήττει καίρια την αξιοπρέπεια ανθρώπων. Αυθεντικός ταυτόχρονα, χωρίς σε καμία περίπτωση να εμφανίζεται ως «δήθεν» ή να προσπαθεί να προσποιηθεί ως πλείστοι στην κορυφή της ιεραρχίας πράττουν μιμούμενοι τους πολιτικάντηδες. Αποτελεσματικός στους στόχους τους οποίους έθετε. Όλα αυτά και άλλα πολλά ήταν ο Χρυσόστομος Β’. Σημειολογικά, θα κηδευθεί την ίδια ημερομηνία κατά την οποία ενθρονίστηκε. Για να κλείσει η πορεία του στην ηγεσία της Εκκλησίας της Κύπρου. Πολύπλευρη υπό την έννοια των έργων που αφήνει πίσω του. Πολυτάραχη λόγω της σωρείας των αντιπαραθέσεων οι οποίες τη σημάδεψαν.
Είθισται μετά θάνατον, να εγκωμιάζονται όσοι ευρίσκονται σε κορυφαία αξιώματα. Εξού και ακούγονται υπερβολές και εκθειαστικά σχόλια τα οποία αποκρύβουν τη συνολική εικόνα για τον άνθρωπο που έχει φύγει. Αυτό σε μεγάλο βαθμό εμπίπτει στα πλαίσια της υποκρισίας. Γι’ αυτό, με σεβασμό στον ιεράρχη ο οποίος έφυγε, οφείλουμε να παραθέσουμε τη συνολική εικόνα. Όχι δίκην δικαστή βεβαίως, αλλά χάριν της ιστορικής καταγραφής της προσωπικότητας του αποθανόντος.
Θα ήταν όντως υποκρισία αν επιχειρούσαμε να σκιαγραφήσουμε την προσωπικότητα του αποβιώσαντος Αρχιεπισκόπου χωρίς να επισημάνουμε ότι πλειστάκις προκάλεσε τα αισθήματα της κοινωνίας. Πότε απειλώντας ότι θα ανεβεί στο τρακτέρ και θα τα ισιώσει όλα. Πότε απειλώντας εκκλησιαστικούς επιτρόπους ότι θα τους τα πάρει όλα από το παγκάρι. Πότε χαρακτηρίζοντας τους γκέι άρρωστους και μιάσματα. Πότε απειλώντας τους δημοσιογράφους με μπάτσους ή προειδοποιώντας τους εκπαιδευτικούς με… βίτσα.
Θα ήταν, παράλληλα, υποκρισία αν αγνοούσαμε το γεγονός ότι η διαρκής ενασχόλησή του με εμπορικές και οικονομικές πράξεις, που ουδόλως θεωρείται ίδιον των ρασοφόρων οι οποίοι έπρεπε να ασχολούνται με πιο αγνά θέματα από αυτό των χρημάτων, είχε κατ’ επανάληψη προκαλέσει τα αισθήματα του χριστεπώνυμου πλήθους. Είναι, ωστόσο, αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι ακόμη και σε αυτό τον τομέα, που αναμφίβολα «μολύνει» την εικόνα του, δεν κρυβόταν. Ποιος ξεχνά την κορυφαία αυτοκριτική δήλωσή του απευθυνόμενος προς τον Αναστασιάδη: «Να κοιτάξεις Πρόεδρε και την οικονομία, αλλά να σταματήσουμε να κλέφτουμε όλοι, βάζω και τον εαυτό μου μέσα…».
Ακόμη και στο εθνικό θέμα, η στάση και οι τοποθετήσεις του, άλλαζαν κατά καιρούς, αναλόγως των συμφερόντων του. Κάποτε εμφανιζόταν σκληρός λέγοντας, «ο στόχος της Τουρκίας για κατάκτηση και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου είναι ξεκάθαρος. Δεν έχει σκοπό να λύσει το Κυπριακό». Και άλλοτε, σε έκανε να νομίζεις ότι έπαθε ολοκληρωτική μετάλλαξη, λέγοντας, «Οι Τούρκοι θα κοιτάξουν το συμφέρον τους και θα ενδώσουν σε λύση του Κυπριακού, από τη στιγμή που έχουν μεγάλα συμφέροντα σε σχέση με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο». Ή ακόμη χειρότερα όταν δήλωνε: «Εάν συμφέρει οικονομικά να περάσει ο αγωγός από την Τουρκία, να περάσει».
Αυτή, όμως, ήταν η μια πλευρά του εκρηκτικού ιεράρχη. Υπήρχε και η άλλη. Εκείνη του ανθρώπου ο οποίος ήθελε να δημιουργήσει, έθετε στόχους και κυρίως, είχε την αποφασιστικότητα και τον τρόπο να φτάνει σε αποτελέσματα. Όπως για παράδειγμα η ίδρυση της Θεολογικής Σχολής και η ανέγερση Καθεδρικού Ναού.
Στα επιτεύγματά του κάποιοι συμπεριλαμβάνουν και την αλλαγή του Καταστατικού Χάρτη, μέσω της οποίας επήλθε και η διεύρυνση της Ιεράς Συνόδου. Μια αλλαγή, ωστόσο, που τώρα μετά το θάνατό του αναδεικνύει μια παράλογη διαδικασία εκλογής του νέου Αρχιεπισκόπου. Διότι ο λαός θα ψηφίσει για τους τρεις επικρατέστερους, που θα τεθούν ενώπιον της Ιεράς Συνόδου. Εκεί, όμως, δύναται να εκλεγεί οποιοσδήποτε εκ των τριών. Ακόμη και κάποιος με μικρό ποσοστό στην ψηφοφορία του λαού. Άκρως αντιδημοκρατική διαδικασία, δηλαδή.
Η στήλη, όμως, θεωρεί πρέπουσα και θαρραλέα τη στάση που είχε τηρήσει έναντι του φαινομένου των εικόνων που δακρύζουν, το οποίο επέτρεπε σε διάφορους να εκμεταλλεύονται τους πιστούς. Επιπρόσθετα τούτων, όσοι τον γνώριζαν προσωπικά, μιλάνε και για τις φιλανθρωπίες του τις οποίες δεν διαφήμιζε.
Με τα συν και τα πλην του, θα κριθεί από τον κάθε πολίτη. Ως άνθρωπος, λυπούμαστε γιατί ταλαιπωρήθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια από το πρόβλημα της υγείας του. Έδωσε μάθημα αξιοπρεπούς αντιμετώπισης του καρκίνου μέχρι την τελευταία στιγμή. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.
