Σερφάροντας στο διαδίκτυο δεν υπάρχει περίπτωση να μην πέσεις πάνω σε κάποιον τίτλο που να σε καλεί να κάνεις κλικ για να δεις μία τραγωδία live. Δεν ξέρω πόσοι ανταποκρίνονται στο κάλεσμα επειδή το απολαμβάνουν, αλλά σίγουρα πολλοί το κάνουμε από μια παρόρμηση περιέργειας χωρίς πολλή σκέψη ή γιατί πιστεύουμε πως αποτελεί μέρος της πληροφόρησης και της γνώσης που πρέπει να έχουμε για κάποιο δυσάρεστο συμβάν. Τίποτα περισσότερο όμως δεν προσφέρει προς αυτή την κατεύθυνση. Το μόνο που επιτυγχάνει, είναι να ενθαρρύνει κάποιους να μας τροφοδοτούν με όλο και περισσότερη βία, δυστυχία, πόνο, μέχρι να εξοικειωθούμε τόσο που όλα να μας φαίνονται φυσιολογικά. Κι επειδή πλέον υπάρχουν παντού κάμερες, όλα καταγράφονται και υπάρχει διαρκώς άπλετο υλικό για να τροφοδοτείται όλο αυτό. 

«Η στιγμή που δύο τρένα συγκρούονται σκορπώντας τον θάνατο». Τι νόημα έχει να δεις αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή; Τι θα προσθέσει στη γνώση σου ως απλού πολίτη κι όχι ως εισαγγελέα που θα όφειλες να δεις τη σκηνή κεκλεισμένων των θυρών; «Η στιγμή που κάποιος ή κάποια εισβάλλει σε σχολείο ή εκκλησία σκοτώνοντας δεκάδες ανθρώπους». «Η στιγμή που κροκόδειλος κατασπαράζει άνθρωπο». «Η στιγμή που κάποιος καταρρέει on air». «Αποκλειστικό βίντεο με σκηνές τρόμου»… Κι όλα συνοδευμένα από φράσεις κλισέ: Καρέ – καρέ, βίντεο ντοκουμέντο, συγκλονιστική σκηνή, δείτε τα τελευταία δευτερόλεπτα που οδήγησαν στην τραγωδία, σκηνές που κόβουν την ανάσα… Αν πρόκειται για τηλεοπτική μετάδοση, ενδεχομένως να συνοδευτεί το πράγμα και με μια προειδοποίηση πως «περιέχονται σκηνές που μπορεί να ενοχλήσουν» ή «απομακρύνετε τα παιδιά». Κι έτσι, ουδεμία ευθύνη φέρουν αυτοί που επέλεξαν να προβάλουν τον τρόμο. Ευθύνη φέρεις εσύ που κάθισες και το είδες όπως θα καθόσουν και θα έβλεπες έναn άνθρωπο να πηδά από την ταράτσα της πολυκατοικίας ή θα γινόσουν θεατής μίας εκτέλεσης στη Σαουδική Αραβία ή αλλού. Θεάματα που πολύ λίγοι θα επέλεγαν να δουν. Ακόμα και στον κινηματογράφο, όπου ξέρεις πως δεν είναι πραγματικότητα, πολλές φορές αποστρέφεις το βλέμμα από σκηνές που με ευκολία παρακολουθείς στις ειδήσεις. Λες και οι όροι αντιστράφηκαν, λες κι η πραγματικότητα δεν είναι τόσο σκληρή, λες και δεν αφορά ανθρώπους που θα μπορούσε να είμαστε εμείς ή κάποιος δικός μας. 

Κάποια στιγμή, από τώρα, συνειδητά ο καθένας μας, πρέπει να πάψει να κάνει κλικ σε ειδήσεις που μόνο στόχο έχουν να πουλήσουν ανθρώπινο πόνο, βία, αίμα, τρόμο. Είναι η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε, είναι η μόνη αντίσταση που μπορούμε να έχουμε για να σταματήσει η καλλιέργεια χαμηλών ενστίκτων. Δεν γινόμαστε πιο σοφοί παρακολουθώντας τα.