Τώρα που οι υποψήφιοι για τις προεδρικές εκλογές ετοιμάζονται να διαφημίσουν προγράμματα και προτάσεις πολιτικής, καλό είναι να ξεφύγουν από τα παραδοσιακά θέματα υψηλής πολιτικής (Κυπριακό, επιχειρηματικότητα, ξένες επενδύσεις κ.α.). Διότι ο κόσμος μπούχτισε από τις ηχηρές ατάκες και τους αναποτελεσματικούς θαθακισμούς. Αποτελεσματικός θα είναι εκείνος ο οποίος θα παρουσιάσει ουσιαστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις για τα επώδυνα προβλήματα της καθημερινότητας, τα οποία έχουν εξελιχθεί σε επικίνδυνη γάγγραινα για τις πλείστες τάξεις του λαού.
Ένα τέτοιο, το οποίο κυριολεκτικά τσακίζει τις ευαίσθητες ομάδες της κοινωνίας, είναι το θέμα της στέγασης κυρίως των νέων ζευγαριών. Η ανέγερση οικίας ή η αγορά διαμερίσματος έχει καταστεί σχεδόν αδύνατη, εξαιτίας της αύξησης των οικοδομικών υλικών, που, μόνο φέτος, φτάνει το 20%. Το γεγονός αυτό έχει εκτοξεύσει τις τιμές σε δυσθεώρητα ύψη . Παράλληλα, τα αυστηρά μέτρα τα οποία ισχύουν πλέον στις τράπεζες σε συνδυασμό με την κατάρρευση του Συνεργατισμού, έχουν μετατρέψει τη δυσκολία για εξασφάλιση δανείου από ζευγάρια μεσαίων και χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων, ανάλογη της αναρρίχησης στο Έβερεστ.
Η ανυπέρβλητη αυτή δυσκολία έχει μετατρέψει την επιδίωξη των νέων ζευγαριών για απόκτηση στέγης, σε μονόδρομο, αφού δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την ενοικίαση σπιτιού ή διαμερίσματος. Το πρόβλημα, όμως, σε αυτή την επιλογή είχε από τα προηγούμενα χρόνια προσλάβει δραματικές διαστάσεις. Τώρα πια, βρίσκεται στα πρόθυρα τραγωδίας για πολλά νέα ζευγάρια. Οι τιμές είναι εξωφρενικές. Για ένα δυάρι φτάνουν και τα 1.000 ευρώ. Ανάλογα εξωφρενικές και για τα μονάρια των 600 ευρώ. Ακόμη και μερικές τρύπες ή αχούρια, ακριβοπληρώνονται πλέον.
Το πρόβλημα ήταν προ πολλού υπαρκτό, δεδομένου ότι η ζήτηση είχε ξεπεράσει κατά πολύ την προσφορά. Ήρθε, όμως, και ο πόλεμος στην Ουκρανία για να το μεγιστοποιήσει. Η κάθοδος δεκάδων χιλιάδων Ουκρανών και Ρώσων κορύφωσε την αισχροκέρδεια.
Φτάνουν κοντά μας κυριολεκτικά συγκλονιστικές περιπτώσεις. Άνθρωποι αδυνατούν να βρουν στέγη. Υποχρεώνονται να διαμένουν με τους γονείς τους. Πολλοί άλλοι, που ενοικιάζουν σπίτια, πιέζονται από τους ιδιοκτήτες να φύγουν ώστε να μπορέσουν να τα ενοικιάσουν σε άλλους σε πιο ψηλές τιμές.
Αν ο κάθε υποψήφιος Πρόεδρος κάνει ένα γύρο στην κοινωνία και συναντήσει νέους ανθρώπους 30-35 χρονών, θα διαπιστώσει την απόγνωσή τους. Κάποιοι «τολμηροί», που μπαίνουν σε διαδικασία γάμου, βρίσκονται προ αδιεξόδου στην αναζήτηση στέγης. Άλλοι, πιο «σώφρονες», ζουν με την αγωνία αν θα μπορέσουν ποτέ να αποκτήσουν οικογένεια υπό αυτές τις συνθήκες.
Το πρόβλημα έχει όντως μετατραπεί σε γάγγραινα και απαιτεί άμεσα, αποφασιστικές και τολμηρές δράσεις. Όπως για παράδειγμα, να βρεθεί μια Κυβέρνηση που να αξιοποιήσει την κρατική γη προς όφελος των νέων ζευγαριών. Αντί να τα χαρίζει σε εύπορους επιχειρηματίες, απλώς, για να την αξιοποιήσουν ώστε να αυξήσουν την περιουσία τους, να κτίσει σπίτια χαμηλού κόστους και να τα προσφέρει με ευνοϊκούς όρους. Ας τα δώσει και σε ιδιώτες να τα ανεγείρουν, υπό τον όρο ότι θα δίδονται σε προσιτές τιμές στα νεαρά ζευγάρια. Ή ας τα ενοικιάζει σε επίσης προσιτά ενοίκια, μέχρι να γίνει απόσβεση του κόστους κατασκευής τους και να δικαιούνται να τα αγοράσουν οι ενοικιαστές σε χαμηλές τιμές.
Ο σχεδιασμός αυτός μπορεί να γίνει σε περιοχές έξω από τις πόλεις, ώστε να μπορούν όσοι αξιοποιήσουν το πλάνο αυτό να βρίσκονται στην εργασία τους σε 20 λεπτά και ταυτόχρονα, να αποσυμφορηθούν και οι δρόμοι των πόλεων από το κυκλοφοριακό χάος.
Οι ψηφοφόροι πρέπει να το απαιτήσουν. Να πιέσουν τους υποψηφίους. Να τους αναγκάσουν να δεσμευτούν (ωχ, ξέχασα ότι αυτός ο όρος είναι πλέον απαγορευμένος) σε τέτοιες λύσεις. Δεν μπορεί το 2020 να μετατρέπονται νέοι άνθρωποι σε άστεγους ή απλώς να εργάζονται για να πληρώνουν ενοίκιο!
