Τρίτη υποψηφιότητα για να πετύχει την αλλαγή εξουσίας προκρίνει ο Στέφανος Στεφάνου σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή», στα πλαίσια μιας ενδεχόμενης συνεργασίας με το ΔΗΚΟ. Φαντάζει όντως ως ιδεατή λύση. Διότι κατ’ αυτόν τον τρόπο θα βρισκόταν η κοινή συνισταμένη μεταξύ δύο κομμάτων που υποστηρίζουν ότι η εξουσία πρέπει να αλλάξει χέρια και ότι η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ ήταν ζημιογόνος. Ιδίως μετά που διέσυρε διεθνώς το όνομα της Κύπρου με το περιβόητο σκάνδαλο των «χρυσών» διαβατηρίων. Πρόκειται, ωστόσο, για μια θεωρητική προσέγγιση, που καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη στην πρακτική εφαρμογή της. Διότι, ακριβώς, το μέγα ερώτημα είναι ποια είναι αυτή η τρίτη προσωπικότητα η οποία διαθέτει εχέγγυα ικανοτήτων, εντιμότητας και, κυρίως, εκλεξιμότητας.
Δυστυχώς, οι κομματικές ηγεσίες στην Κύπρο παραμένουν στάσιμες. Επιμένουν να ακολουθούν τη μέθοδο της προχειρότητας. Δέχονται το ένα στραπάτσο μετά το άλλο αλλά δεν μαθαίνουν. Αφήνουν τον χρόνο να διέρχεται παραμένοντας άπραγες. Όταν οι εξελίξεις τους προσπεράσουν, αρχίζουν να αναζητούν συνεργασίες με κόμματα ετερόκλητα. Έχοντας σε κάποια θέματα, θέσεις εκ διαμέτρου αντίθετες. Ψάχνουν συγκλίσεις αλλά πού να βρεθούν. Τότε, εστιάζουν εναγωνίως στην εξεύρεση μιας «τρίτης προσωπικότητας» για να συγκεράσουν τις διαφορές τους.
Σε αυτά τα πλαίσια κινούνται σήμερα και οι ηγεσίες ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ. Τους ενώνει η κοινή κρίση τους ότι η διακυβέρνηση Αναστασιάδη ζημίωσε την Κύπρο και γι’ αυτό πρέπει να φύγει. Τους χωρίζουν όμως πολλά άλλα. Προκρίνει ο Στεφάνου μια «τρίτη προσωπικότητα» για να λειτουργήσει σαν συναινετικός κρίκος. Πλην, όμως, μια προσωπικότητα με τα κριτήρια τα οποία προαναφέραμε, έπρεπε να είχε εντοπιστεί προ καιρού. Σήμερα, 10 μήνες πριν από τις εκλογές, εμφανίζονται να πελαγοδρομούν και να αναζητούν τον «άγνωστο Χ».
Στην ίδια δημοσκόπηση, ο Στεφάνου αναφέρει ότι δεν θα δουν τις δημοσκοπήσεις και να επιλέξουν τον πιο δημοφιλή. Βεβαίως, υπεραπλουστεύει το θέμα. Σαφώς και δεν θα μετατρέψουν τις εκλογές σε καλλιστεία. Όταν, όμως, οι ηγεσίες δύο κομμάτων της αντιπολίτευσης βομβαρδίζουν την κοινή γνώμη με το πόσο καταστροφική είναι η παρούσα κυβέρνηση και κραυγάζουν με αγωνία ότι ο τόπος δεν αντέχει άλλη μια πενταετία, τότε, με όλο τον σεβασμό, η εκλεξιμότητα είναι το πρώτιστο κριτήριο. Δεν θα επιλέξουν, βεβαίως, όποιον κι όποιον επειδή είναι δημοφιλής. Θα ξεκινήσουν, όμως, από εκείνον ο οποίος βρίσκεται στην πολιτική αρένα και η κοινή γνώμη τον κατατάσσει στην κορυφή των πιο δημοφιλών.
Η ηγεσία του ΑΚΕΛ απέκλεισε νωρίς τον πλέον δημοφιλή, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις. Με το δικαιολογητικό ότι ήταν υπουργός του Αναστασιάδη. Επιχείρημα το οποίο ανατρέπεται από το γεγονός ότι οι ίδιοι εξέτασαν την περίπτωση Παμπορίδη. Προτάσσουν ακόμη, διαφορές στο Κυπριακό. Τη στιγμή, όμως, που συζητούν το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης με το ΔΗΚΟ, που έχει ακόμη πιο σκληρές θέσεις.
Προς άρση κάθε παρεξήγησης, αυτά δεν τα λέμε δίκην προωθητή της υποψηφιότητας Χριστοδουλίδη. Καμία σχέση. Τα γράφουμε για να καταδείξουμε την προχειρότητα των κομμάτων και την ανώριμη πολιτική σκέψη η οποία χαρακτηρίζει τις ηγεσίες τους.
Για να καταστεί ακόμη πιο ξεκάθαρη η εικόνα, αξίζει να δούμε το τοπίο όπως αυτή τη στιγμή εμφανίζεται. Ο ΔΗΣΥ προχωρά με Αβέρωφ Νεοφύτου. Με τον κομματικό μηχανισμό στο πλευρό του θα παλέψει για να πετύχει τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση, ώστε να μπορεί να περάσει στον δεύτερο γύρο. Αν το ΑΚΕΛ δεν τα βρει με το ΔΗΚΟ ώστε να κατέλθουν με κοινό υποψήφιο, το ΔΗΚΟ θα έχει τη δυνατότητα να στηρίξει την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη.
Μάλιστα, αυτή η επιλογή ενδέχεται να αποδειχθεί και νικηφόρα, βάσει των όσων καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις και το γεγονός ότι ο τέως ΥΠΕΞ διεμβολίζει όλους ανεξαιρέτως τους κομματικούς χώρους. Αν, βεβαίως, αφεθεί ο Νικόλας να ξεφύγει από ανόητα σύνδρομα ότι μια επιλογή Χριστοδουλίδη, πιθανώς να εξελιχθεί στο μέλλον ζημιογόνος για τον χώρο του κέντρου (που έχει προ καιρού γίνει 100 κομμάτια). Είναι αφελές να πιστεύει κάποιος πως αν οι δηκοϊκοί ψηφίσουν Χριστοδουλίδη θα τον στηρίξουν και στο ενδεχόμενο δημιουργίας δικού του κόμματος.
Το ΑΚΕΛ τι επιλογή έχει στην περίπτωση ναυαγίου με το ΔΗΚΟ; Ο Στεφάνου δεν κατέρχεται υποψήφιος διότι ορθώς επισήμανε, ότι βλέπουν και ποια είναι η προοπτική εκλεξιμότητας. Να προχωρήσουν με Αχιλλέα Δημητριάδη; Με όλο τον σεβασμό, αλλά αυτή η προοπτική ουδόλως διασφαλίζει τον δεύτερο γύρο με αντίπαλους τους Αβέρωφ και Χριστοδουλίδη. Μια ματιά στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών μιλάει καθαρά. Ο ΔΗΣΥ εξασφάλισε 99.331 ψήφους, το ΑΚΕΛ 79.910 και το ΔΗΚΟ 40.393. Με έναν Χριστοδουλίδη, όμως, να προσελκύει ψήφους από όλους τους χώρους και με μεγαλύτερη δυνατότητα διείσδυσης στις τεράστιες δεξαμενές της αποχής και των εκτός Βουλής κομμάτων, όλοι θα βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού.
Αν υπάρχει ένα ισχυρό μήνυμα από τις δύο τελευταίες βουλευτικές αναμετρήσεις είναι το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων έπαψε να είναι πειθήνιο όργανο των κομματικών ηγεσιών. Ο ΔΗΣΥ απώλεσε περίπου 40.000 ψηφοφόρους και το ΑΚΕΛ περίπου 52.000! Παράλληλα, όλες οι μέχρι στιγμής δημοσκοπήσεις για τις προεδρικές εκλογές, επιβεβαιώνουν το ίδιο πολιτικό συμπέρασμα.
Πού καταλήγουμε; Αν οι ηγεσίες των δύο κομμάτων εννοούν όσα λένε για την παρούσα κυβέρνηση, η μόνη σωτήρια επιλογή και για τις δύο είναι η συμπόρευση από τον πρώτο γύρο. Μόνο έτσι θα έχουν πλεονέκτημα στον δεύτερο γύρο. Διαφορετικά, η ξεχωριστή πορεία θα τις φέρει στον δεύτερο γύρο σε ρόλο σχοινοβάτη πάνω από μιαν άβυσσο!
g.kallinikou@phileleftheros.com
