Αν και αρχικά φανταζόμασταν πως όπως ξαφνικά εμφανίστηκε το ίδιο ξαφνικά θα εξαφανιστεί, το σενάριο της φαντασίας μας δεν επαληθεύεται. Ο ιός επιμένει, οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τα έξι εκατομμύρια παγκόσμια, αλλά η ζωή δεν μπορεί να μπει στο pause επ’ αόριστο. Οφείλουμε, για την ψυχική μας υγεία αλλά και για την οικονομία, πάνω από όλα, να συνεχίσουμε τη ζωή μας από εκεί –περίπου– που τη διακόψαμε. Και κουρασμένοι όπως είμαστε μετά από δύο χρόνια μέτρων, εμβολίων, rapid και self test, αντισηπτικών, αντιγόνων, καταμέτρησης κρουσμάτων και νεκρών, είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε: «Δεν πάει άλλο, πάρτε την τύχη σας στα χέρια σας κι ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Αντ’ αυτού μας λένε από την Χ ημερομηνία επιτρέπεται αυτό και όχι το άλλο, από την Ψ ημερομηνία επιτρέπεται εκείνο αλλά όχι αυτό… Για να μας τα πουν όλα αυτά, που δεν είναι παρά copy paste από ήδη εξαγγελθέντα μέτρα και χαλαρώσεις σ’ άλλες χώρες, σκέφτονται και συσκέπτονται επιτροπές ειδικών, βγαίνει ο υπουργός και διαβάζει τις αποφάσεις αφού ήδη έχει εξαγγελθεί από μέρες η πρόθεση. Πλέον όμως, ελάχιστοι μπορούν να συγκρατήσουν τις πληροφορίες ή έστω και να τις παρακολουθήσουν. Οι υπόλοιποι, απλά έχουμε πιάσει το νόημα: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Κάπως έτσι είχαν τελειώσει κι άλλες πανδημίες που έπληξαν την ανθρωπότητα. Σύμφωνα με επιστήμονες, οι επιδημίες δεν τελειώνουν όταν εξαφανίζεται η ασθένεια αλλά όταν οι θάνατοι πέφτουν σε επίπεδα που παρατηρούνται σε «κανονικές» περιόδους. «Το τέλος της πανδημίας δεν είναι το τέλος του ιού», έχει υποστηρίξει ο επικεφαλής της ομάδας εμβολίων του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Άντριου Πόλαρντ, ο οποίος ορίζει ως το τέλος της πανδημίας τον χρόνο κατά τον οποίο ο κορωνοϊός θα σταματήσει να προκαλεί μη βιώσιμη επίδραση στα συστήματα υγείας. Αυτό, με 150-200 νοσηλευόμενους και 2-3 νεκρούς τη μέρα, δεν μπορούμε να πούμε ότι επιτεύχθηκε, αλλά κουραστήκαμε, η οικονομία δεν αντέχει, έρχεται Πάσχα, αρχίζει η τουριστική σεζόν. Κατανοητά όλα αυτά, ας είμαστε ειλικρινείς όμως.
Θεωρητικά, η συζήτηση υπήρχε διεθνώς: Το τέλος μιας πανδημίας μπορεί να επέλθει για κοινωνικούς λόγους. Με άλλα λόγια, «όταν η προσοχή του κοινού κατευθύνεται προς τις ηθικές και κοινωνικές κρίσεις που έχει προκαλέσει η ασθένεια», όπως εξήγησε στους «Financial Times» η Έρικα Τσάρτερς, αναπληρώτρια καθηγήτρια της Ιστορίας της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, τότε μπορεί να σημάνει το τέλος της πανδημίας. Όχι όμως η εξάλειψη της ασθένειας. Ας το θυμόμαστε αυτό και ας λαμβάνουμε τα μέτρα μας.
chrystalla@phileleftheros.com
