Προεδρολογία μακράς διάρκειας υπό το βάρος μιας πανδημίας που άφησε ουκ ολίγες επιπτώσεις και καπάκι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία με ταρακούνημα όλου του πλανήτη και επακόλουθα που ούτε καν έχουν δείξει τα δόντια τους, ούτε που την φανταζόταν ο όποιος υποψήφιος ή το όποιο κόμμα. Ακόμη και όσοι είχαν σπεύσει από την επομένη των βουλευτικών εκλογών να καθορίσουν ρότα αλλαγής και προσώπων και πολιτικών στον δύσμοιρο τούτο τόπο…
Το σκηνικό δεν είναι το ίδιο. Ούτε οι διαθέσεις των πολιτών. Ούτε και οι τοποθετήσεις τους. Αυτοί που δεν αλλάζουν είναι οι πολιτικοί μας, ο τρόπος που πολιτεύονται, που απευθύνονται στον κόσμο. Που θέλουν τον κόσμο να απευθύνεται σε αυτούς. Επιμένουν σε χειροκροτητές και yesmen απλώς και μόνο για να ικανοποιούν τις ανασφάλειες και το εγώ τους… Κατάντια και τάτσα θεωρείται κάθε τι κομματικό. Στην Κύπρο είμαστε και μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά … και ούτε που κάνουν μια προσπάθεια να γίνουν ανατροπές, να προωθηθούν οι απαιτούμενες αλλαγές, οι μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος… ακόμη και τα κατάλοιπα του αποικιοκρατικού καθεστώτος που μας κράτησαν για κάποιες δεκαετίες ως Κυπριακή Πολιτεία, αρχίζουν να καταρρέουν. Χρειάζονται ανανέωση για να πάμε ένα βήμα πάρα κάτω. Αυτοί εκεί όμως, επιμένουν να βγάζουν τα μάτια ο ένας του άλλου. Αρνούνται να ενώσουν δυνάμεις, να βάλουν πλάτες, γιατί ο ένας είναι αδύνατο να προωθήσει τις απαιτούμενες αλλαγές. Και δεν μιλούμε για το Κυπριακό όπου έχουν ριζωμένες αντιπαλότητες, ακόμη και όσοι συμφωνούν σε κάποια στοιχειώδη. Και βεβαίως δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το Κυπριακό ήταν πάντα το καταφύγιο των επιτήδειων εθνοπατέρων που μας πουλούσαν πατριωτισμό αβέρτα.
Η καθημερινότητα είναι που θα μετρήσει τούτη τη φορά στην προεδρική αναμέτρηση του 2023 και η ασφάλεια. Ποιος μπορεί να προσφέρει ασφάλεια για το σήμερα και το αύριο. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έχασε τις εκλογές γιατί δεν ικανοποίησε τα αιτήματα των δημοσίων υπαλλήλων και προηγουμένως ο Γλαύκος Κληρίδης για την εσωτερική διακυβέρνηση…
Η προεδρική αναμέτρηση του 2023 θα γίνει χωρίς τη συμμετοχή κάποιου ηγέτη της παλιάς σχολής. Ο τελευταίος πολιτικός αυτής της σχολής είναι ο Νίκος Αναστασιάδης, κομματάρχης με τα όλα του, που ξέρει πρόσωπα και καταστάσεις σε κάθε γωνιά του συναγερμικού ακροατηρίου του… Όλοι οι προεδρικοί υποψήφιοι αυτή τη φορά είναι άτομα της νέας γενιάς που έχουν να αναμετρηθούν όχι με τους παλιούς αλλά με τους εαυτούς τους και κατά πόσο είναι ή όχι αποτελεσματικοί σε αυτά που πρεσβεύουν και θέλουν να μας «πουλήσουν» ως άλλοι Μεσσίες.
Το ναυάγιο στις διεργασίες για σύμπηξη μετώπου μεταξύ ΑΚΕΛ και Δημοκρατικού Κόμματος αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Επικεφαλής των δύο χώρων είναι δύο νέοι άνθρωποι που κατάφεραν τι; Μετά από επίσημες και ανεπίσημες επαφές να σφυρίξουν λήξη σε μια πρωτοβουλία καταδικασμένη από την αρχή σε ναυάγιο. Γιατί πολύ απλά ξεκίνησε λάθος. Επικεντρώθηκε στα ονόματα, που οι ίδιοι οι κομματικοί έριχναν σκοπίμως ή άλλως πως στα ΜΜΕ, και όχι στην ουσία. Πού συμφωνούν ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ εκτός από τη θέση ότι θέλουν να ρίξουν στα τάρταρα τον Δημοκρατικό Συναγερμό και τον Αναστασιάδη; Στο Κυπριακό; Στην οικονομία; Πού; Προφανώς δεν αντιλαμβάνονται ότι οι ίδιοι απαξιώνουν εαυτούς με τέτοια διαχείριση. Και καλά το ΔΗΚΟ δεν έχει να χάσει κάτι. Ισα-ίσα μπορεί να είναι κερδισμένο με όποιον συνασπιστεί ή με όποιον επιλέξει να συνεργαστεί στον δεύτερο γύρο των Προεδρικών. Θα έχει εξασφαλισμένη όχι μια απλή συμμετοχή στην επόμενη διακυβέρνηση αλλά θα είναι κόμμα συγκυβερνών με αυξημένη παρουσία και ισότητα ψήφου στη διαχείριση του τόπου. Το ΑΚΕΛ όμως; Και τα ποσοστά των τελευταίων βουλευτικών εκλογών να συγκρατήσει, πού θα σταθεί σε ένα νέο σκηνικό; Άστε που άρχισε η φαγωμάρα και στελέχη της πρώτης γραμμής δεν διστάζουν να θέλουν τον γενικό γραμματέα του κόμματος Στέφανο Στεφάνου στον σταυρό… Κάποιοι μάλιστα τον θέλουν και υποψήφιο και εσταυρωμένο!!! Αυτή είναι η προοδευτική πρόταση;;;
