Μερικές δεκάδες κουκουλοφόροι εφορμούν μανιασμένοι. Είναι εφοδιασμένοι με πέτρες, κροτίδες, φωτοβολίδες και μολότοφ. Το τελευταίο είναι η μελανή βούλα ότι το έγκλημα ήταν προμελετημένο και σχεδιασμένο. Ντυμένοι στα κυανόλευκα. Τι ειρωνεία όμως. Και οι «εχθροί» απέναντι τα ίδια χρώματα φοράνε… Το μέτωπο το οποίο επέλεξαν είναι ανάμεσα σε σπίτια και οχήματα. Παράξενο κι αυτό για πολεμικό πεδίο. Στο βάθος ένα στάδιο. Δύο ομάδες. Ένας αγώνας. Αθλητισμός λέγεται. Πώς τον κατάντησαν έτσι; Να προσφέρεται ως αφορμή για πολεμικές συγκρούσεις μερικών αλητών και κάποιων άλλων παρασυρμένων. Που τους ακολουθούν τυφλά. Θεωρώντας ότι το να ανοίξεις το κεφάλι κάποιου άλλου ή να κάψεις ξένες περιουσίες, είναι η αξία που μάταια αναζητούσαν στη ζωή τους. Κάθε πόλεμος, όμως, συνοδεύεται και από κάποια τραγωδία. Δεν αργεί. Ένας νέος 20 ετών γίνεται παρανάλωμα του πυρός. Βρέθηκε στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή…
Αυτή, όμως, είναι μόνο η μια τραγωδία από τα επεισόδια του περασμένου Σαββάτου στη Λάρνακα. Υπάρχει και μια άλλη. Εξίσου τρομακτική. Το ξεγύμνωμα -για μια ακόμη φορά- ενός ανίκανου κράτους! Οι Αρχές του ήσαν εκεί. Τι τραγικό όμως. Σε παθητικό ρόλο απλού θεατή. Μια ανάσα από τις ομάδες των «πολεμιστών». Δίπλα τους. Να πετάνε πέτρες και οι αστυνομικοί να τους παρακολουθούν. Να μην αντιδρούν. Να μην επιχειρούν να τους αποτρέψουν. Ξεπέρασαν σε προκλητική μαλθακότητα και αυτό τον ασπόνδυλο Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, που παρακολουθεί τον πόλεμο στην Ουκρανία σαν πολεμική ταινία στο Netflix.
Φοβούνται, λένε, να δράσουν μπας και τους κατηγορήσουμε! Τους δέσαμε τα χέρια, λένε, επειδή σε άλλες περιπτώσεις όταν αντέδρασαν, τους επικρίναμε για άσκηση βίας. Τραγική ακρισία! Να αδυνατεί ένα κράτος και οι Αρχές του να κρίνουν πότε πρέπει να δράσουν, πόσο να δράσουν και αν η δράση δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη χρήση βίας! Λες και έχουν να αντιμετωπίσουν τις ορδές κάποιου άτακτου στρατού. Μερικές δεκάδες παιδαρέλια και λιγοστούς «μάγκες» που κρύβονται πίσω από κουκούλες έχετε να αντιμετωπίσετε. Αν αδυνατείτε να τους αποσείσετε, τότε πηγαίνετε σπίτι σας. Απλώς, όταν εμφανίζεστε απροετοίμαστοι και χωρίς σχέδιο δράσης, η τραγωδία είναι αναπόφευκτη.
Η ευθύνη σαφώς και δεν βαραίνει τους απλούς αστυνομικούς. Βαραίνει τους επικεφαλής τους. Βαραίνει ακόμη περισσότερο τους πολιτικούς τους προϊστάμενους. Εκείνοι είναι που υπνώττουν. Τα τελευταία δύο χρόνια λόγω του πολέμου των οργανωμένων οπαδών στην κάρτα φιλάθλου και λόγω της πανδημίας, τα στάδια έμοιαζαν με εκκλησίες. Τους τελευταίους μήνες, όμως, οι οργανωμένοι επέστρεψαν. Βλέπετε, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, οι τέσσερις από τις έξι μεγάλες ομάδες διεκδικούσαν τον τίτλο. Η υγιής μερίδα των οργανωμένων οπαδών θεώρησε καθήκον της να στηρίξει την ομάδα τους. Παραμέρισαν τα γελοία επιχειρήματα τα οποία χρησιμοποιούσαν για την κάρτα φιλάθλου και επέστρεψαν. Υπάρχει, όμως, και η αρρωστημένη μερίδα. Που θεώρησε ότι βρήκε την ευκαιρία να εκτονωθεί μετά από την καταθλιπτική διετία της πανδημίας. Να πουλήσει ξανά «μαγκιά»! Θεωρώντας ότι έτσι ξαναβρίσκουν νόημα στη ζωή τους, αφού από όλες τις άλλες αξίες, προφανώς, έχουν πάρει διαζύγιο.
Αυτοί οι «πολεμιστές» οι οποίοι παρολίγον να στοιχίσουν τη ζωή σε έναν 20χρονο, είναι οι ίδιοι, που μαζί με μερικές χιλιάδες άλλους διαφόρων χρωματισμών, πολέμησαν μετά μανίας την κάρτα φιλάθλου. Το περασμένο Σάββατο αποκαλύφθηκαν. Αυτό έτρεμαν και πολεμούσαν την κάρτα. Τη στιγμή που θα έθεταν σε δράση τα επικίνδυνα σχέδια βίας και θα στοχοποιούντο μέσω της κάρτας και των συστημάτων ασφαλείας των σταδίων. Γι’ αυτό τώρα, αν και επέστρεψαν, μεταφέρουν το απεχθές πεδίο δράσης τους εκτός των σταδίων. Σκεπάζουν τα πρόσωπα και εκτονώνουν τα άγρια ένστικτά τους.
Οποία γελοιότης! Την ώρα που η μερίδα των αρρωστημένων οργανωμένων οπαδών αποκαλύπτεται και εξουδετερώνεται κάθε αίολο επιχείρημά τους κατά της κάρτας, το κράτος ξεγυμνώνεται! Δηλώνει ωσεί παρών! Ουσιαστικά, είναι απών. Επιδεικνύει επιπολαιότητα, ερασιτεχνισμό, ανευθυνότητα και ανικανότητα!
Απτό δείγμα η αντίδραση όλων ανεξαιρέτως των αρμοδίων. Τα επεισόδια συνέβησαν Σάββατο απόγευμα. Καμία αντίδραση το Σάββατο! Καμία αντίδραση και την Κυριακή! Τη Δευτέρα ο «Φ» αποφασίζει να τους προκαλέσει να αφυπνισθούν. Ζητά δήλωση και αντίδραση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ουδέν σχόλιο! Ζητά δήλωση και αντίδραση από την αρμόδια υπουργό Δημοσίας Τάξεως. Ουδέν σχόλιο! Ζητά δήλωση και αντίδραση από τον Αρχηγό Αστυνομίας. Ουδέν σχόλιο! Μετά από τον σάλο που προκλήθηκε και τα χθεσινά επικριτικά δημοσιεύματά μας, δεήθηκαν να μιλήσουν. Στις 9.07 μμ χθες, έφθασε δήλωση του κυβερνητικού Εκπροσώπου. Για να μας πει ότι ο Πρόεδρος ενημερώθηκε για τα επεισόδια, ζήτησε αναλυτική έκθεση γεγονότων και κάλεσε την Αστυνομία να ενισχύσει την παρουσία της! Ευαισθησία με… ταχύτητα φωτός.
Δεν θα επιχειρήσουμε κοινωνιολογική ανάλυση του φαινομένου των χούλιγκαν. Άλλωστε, επί δεκαετίες το κάναμε. Το φαινόμενο έχει πολλές και διαφορετικές ρίζες. Ναι, αναμφίβολα η Παιδεία και η οικογένεια οφείλουν να αλλάξουν συμπεριφορά. Το φαινόμενο δεν θα εκλείψει ποτέ όμως. Σε καμία χώρα δεν εξέλιπε παντελώς. Γι’ αυτό, το κράτος οφείλει να βγει από το καβούκι της ευθυνοφοβίας. Να αντιδράσει στο μέτρο που πρέπει (δεν σημαίνει αχρείαστη βία). Προληπτικά. Στα στέκια των αρρωστημένων φανατικών. Έξω από τα στάδια πλέον. Συλλαμβάνοντας πολλούς κάθε φορά. Το Σάββατο δεν συνέλαβαν ούτε έναν! Να επιβάλλει τη σωστή λειτουργία του συστήματος ασφαλείας στα στάδια. Όχι όπως σήμερα, που πολλοί μπαίνουν χωρίς εισιτήριο ή κάθονται όπου τους κατέβει, ακρωτηριάζοντας το σύστημα ελέγχου. Με δυο λόγια, επιτέλους να δηλώσει παρών!
