Εντάξει, ο Πρόεδρος όταν χρησιμοποίησε την πιο πάνω φράση, δεν ήταν για τον Πολιτισμό. Αλλά και για τον Πολιτισμό να τον ρωτούσαν, αν νόμιζε πως ήταν κλειστά τα μικρόφωνα, με τον ίδιο τρόπο θα απαντούσε. Όπως κι ο υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού τον οποίο εκδικείται ο διανοούμενος εαυτός του, όπως πιστεύει.
Επί υπουργίας ενός πρώην, νυν και αεί διανοούμενου, η συμμετοχή της Κύπρου στη Μπιενάλε δεν ήταν προτεραιότητα. Αργά το θυμήθηκαν ή εσκεμμένα το ξεχνούσαν στο υπουργείο ώστε τελευταία στιγμή να σπεύσουν να στείλουν όποιον να ’ναι, χωρίς διαδικασίες. Όταν όμως τους πήραν χαμπάρι και άρχισαν οι διαμαρτυρίες, αποφάσισαν να διορίσουν επιτροπή ώστε να υπάρχει η επίφαση της διαφάνειας. Η επιτροπή όμως, αρνήθηκε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά αφού ήταν ήδη πολύ αργά και τα κάστανα είχαν γίνει αποκαΐδια. Κι έτσι, φέτος η Κύπρος δεν θα συμμετάσχει στην Μπιενάλε Καλών Τεχνών της Βενετίας. Θα αρκεστεί στην Πατάτα της Ξυλοφάγου, γιατί αυτό την εκφράζει.
Άλλοθι του υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού για την κωλυσιεργία, η πανδημία. Καλά, δεν μπορούσαμε να λικνιστούμε λόγω πανδημίας, δεν μπορούσαν όμως εκεί στο υπουργείο ούτε μια ανακοίνωση να εκδώσουν με την οποία να καλούν τους καλλιτέχνες να δηλώσουν ενδιαφέρον; Ή την επιτροπή που διόρισαν όταν πλέον ήταν αργά, δεν μπορούσαν να τη διορίσουν λίγους μήνες νωρίτερα; Ποιος στ’ αλήθεια όμως νοιάζεται αν η Κύπρος θα συμμετάσχει σε ένα από τα πιο σημαντικά εικαστικά γεγονότα; Εκτός από τους καλλιτέχνες ενδεχομένως κανείς άλλος, εξ ου και το γεγονός, το οποίο ο συνάδελφος Γιώργος Σαββινίδης το χαρακτήρισε «φιάσκο», έχει περάσει στα ψιλά χωρίς να αποτελεί είδηση.
Ο Πολιτισμός δεν αποτελεί προτεραιότητα της κυβέρνησης, έστω κι αν αναλώθηκε πολλή ενέργεια για τη σύσταση υφυπουργείου Πολιτισμού. Ο Πολιτισμός που απολαμβάνει η κυβέρνηση είναι αυτός της Άντζελας Δημητρίου και του Ζαχαράτου. Της Σάσας Μπάστα της οποίας την εμφάνιση στην Κοράκου είχε θέσει υπό την αιγίδα του ο προηγούμενος υπουργός Παιδείας. Είναι η γλυπτική της Πατάτας. Γιατί όπως είχε πει σε μια συνέντευξη του ο Μιχάλης Πιερής, «το αγαθό της ποιοτικής δουλειάς στο χώρο των γραµµάτων και των τεχνών δεν είναι αναγνωρίσιµο στην επίσημη κυπριακή Πολιτεία. Ο Βασίλης Μιχαηλίδης έχει γράψει ένα συγκλονιστικό στίχο µε τον οποίο εξέφρασε τη συσσωρευµένη πίκρα και απελπισία του, όταν εννόησε ότι το πρόβληµα της Κύπρου ήταν ότι οι δυνάµεις που είχαν την εξουσία να διαχειριστούν τη µοίρα της, ήσαν τυφλές και δεν µπορούσαν να τη δουν πραγµατικά. Ο στίχος λέει: “Και βάλτε Φως στα ’µµάτια τους ν’ αµπλέψουν να µε δούσιν”».
