Όταν ακούει κάποιος τους υπουργούς και άλλους κρατικούς αξιωματούχους να μιλούν για πράσινη μετάβαση και αειφόρο ανάπτυξη, δικαίως μπορεί να έχει την εντύπωση πως η οικολογική σκέψη δεν είναι πλέον αποκλειστικότητα του οικολογικού κινήματος και των διάφορων ακτιβιστικών ομάδων. Δικαίως μπορεί να έχει την εντύπωση πως οι υπουργοί μας, αλλά και όλοι αυτοί που παίρνουν αποφάσεις για μας, έχουν μεταλλαχθεί σε Περδίκηδες. Πως έχει μεταλαμπαδευτεί σε κάθε κύτταρο τους η συνείδηση για το περιβάλλον. Κι ύστερα βλέπει τις πράξεις.
Μετά από χρόνια συζητήσεων, το Δημοτικό Συμβούλιο της Πάφου, ψήφισε ξανά υπέρ της ανέγερσης Καθεδρικού Ναού μέσα στον Δημόσιο Κήπο της πόλης. Λες και είναι το τελευταίο άδειο οικόπεδο που παρέμεινε στην πόλη και δεν μπορεί ο ναός να χτιστεί πουθενά αλλού. Θα πρέπει να καταστραφεί ένας πνεύμονας πρασίνου, ένας χώρος αστικής εκτόνωσης για να κτιστεί ακόμα ένα θηριώδης ναός. Σε ένα χώρο με μηδενικό συντελεστή δόμησης, θα ανεγερθεί ένας ναός 600 τετραγωνικών μέτρων. Συν ο περίβολος και τα σχετικά. Γιατί πλέον οι προσευχές μας δεν χωράνε σε ταπεινούς ναούς. Χρειαζόμαστε όλο και πιο μεγάλους, όλο και πιο λαμπερούς.
Με μεγάλη ευκολία το κράτος απαλλοτριώνει περιουσίες πολιτών για λόγους δημόσιου συμφέροντος. Δεν μπορεί όμως να τα βάλει με την Εκκλησία. Η Εκκλησία, διά των εκπροσώπων της, μπορεί να ανεγείρει ένα ναό στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας, να κατεδαφίζει διατηρητέα, να κτίζει σε κήπους, αρχαιολογικούς χώρους κι όπου αλλού γουστάρει. Κατά τα άλλα νοιαζόμαστε για το περιβάλλον και τον πολιτισμό μας.
Στη Λευκωσία, το Δημοτικό Συμβούλιο θα πρέπει να αποφασίσει αν θα θυσιάσει την Κινύρας υπακούοντας στην εντολή του υπουργού Εσωτερικών να αδειοδοτήσει την ανέγερση 10όροφου σε μια περιοχή Ειδικού Χαρακτήρα. Κι άμα γίνει η αρχή, πλέον ποιος σταματά τον επόμενο και μεθεπόμενο επενδυτή που θα θελήσει να κτίσει σε ανάλογη περιοχή; Κι έπεται ο Ακάμας. Κι ας μιλάμε διαρκώς για πράσινη μετάβαση. Θεωρία η οποία αποτελεί σημαντικό πυλώνα του Σχεδίου Ανάκαμψης. Η οποία, ωστόσο, περιορίζεται σε πλαίσια. Να μονώσουμε τα κτίρια, να αυξήσουμε την παραγωγή ενέργειας μέσω φωτοβολταϊκών, να μειώσουμε τη χρήση του πλαστικού, να καταργήσουμε τα καλαμάκια… Που δεν είναι κακό. Δεν μπορεί όμως από τη μια να καταστρέφεις κάθε φυσικό περιβάλλον που απέμεινε στις πόλεις, να ετοιμάζεσαι να αρχίσεις τσιμέντωμα και στα βουνά (Πλάτρες- Ακάμας) και από την άλλη να μιλάς για πράσινη μετάβαση.
chrystalla@phileleftheros.com
