Είχε γλυτώσει πολλές φορές από τον θάνατο. Έζησε μια ζωή που τα είχε όλα: θριάμβους και τραυματισμούς στα γήπεδα, δόξα, αναγνώριση και τιμή. Και την ίδια στιγμή πάντα στα όρια, πάντα χωρίς κανόνες. Όλα στοιχεία ενός μοναδικού θρύλου του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και όχι μόνο, ενός παγκόσμιου φαινομένου. Αλλά αυτή τη φορά τον θάνατο δεν τον ντρίμπλαρε. Σε ηλικία 60 ετών ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα έφυγε χθες από τη ζωή. Στο άκουσμα του θανάτου του ολόκληρος ο πλανήτης πάγωσε.
Η κατάσταση της υγείας του το τελευταίο διάστημα επιδεινώθηκε επικίνδυνα. Πριν από μερικές μέρες έκανε επέμβαση στον εγκέφαλο για αφαίρεση αιματώματος σε νοσοκομείο του Μπουένος Άιρες. Χθες και ενώ ανάρρωνε στο σπίτι του υπέστη καρδιακή ανακοπή, ενώ παρουσίασε και αναπνευστικά προβλήματα. Οι γιατροί που έφτασαν στο σπίτι του παρά τις προσπάθειες δεν μπόρεσαν να τον επαναφέρουν στη ζωή και τελικά άφησε την τελευταία του πνοή.
Το ιατρικό ιστορικό του «Ντιεγκίτο» ήταν ιδιαίτερα επιβαρυμένο. Για χρόνια πάλευε με τις εξαρτήσεις με το αλκοόλ αλλά και με τα ναρκωτικά. Ο θεός του ποδοσφαίρου, τίτλος που του έχει αποδοθεί για τα επιτεύγματά του μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, έπρεπε να παλέψει με τους προσωπικούς του δαίμονες που τον κυνηγούσαν έξω από τον αθλητισμό. Άλλωστε δεν είναι μυστικό ότι η κοκαΐνη, τα σεξουαλικά όργια, το αλκοόλ και οι σχέσεις με τη μαφία κατέστρεψαν την καριέρα και τη ζωή του. Τα τελευταία 20 χρόνια εισήχθη δεκάδες φορές σε νοσοκομείο για σοβαρά προβλήματα υγείας.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις με τον πρώην ηγέτη της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος μάλιστα προσπάθησε να τον βοηθήσει να απεξαρτητοποιηθεί από τα ναρκωτικά. Πολλές φορές μπήκε στο στόχαστρο για αυτή τη σχέση. Και κάποιος δεν μπορεί να σταθεί στο γεγονός πως πέθανε την ίδια μέρα με τον Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από τέσσερα χρόνια.
Υπήρξε κάτι μοναδικό για το ποδόσφαιρο. Ακόμα και οι επικριτές του, αυτοί που διαμαρτύρονταν για την παροιμιώδη απαξίωσή του στους κανόνες του αθλήματος, αποδέχονταν ότι υπήρξε ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές, ένα ατόφιο ταλέντο.
Ο μύθος του αθλήματος έκανε τα πρώτα του βήματα στην Αρχεντίνος Τζούνιορς σε ηλικία 16 ετών, προτού πάρει μεταγραφή στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς. Στα 17 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος και στα 19, για πρώτη φορά, ποδοσφαιριστής της χρονιάς στη Λατινική Αμερική. Οι δημοσιογράφοι τον ρωτούσαν αν θέλει να γίνει ο νέος Πελέ και εκείνος απαντούσε: «Είμαι ο Μαραντόνα, δεν είμαι ο νέος οτιδήποτε, θέλω απλά να είμαι ο Μαραντόνα».
Στην Ευρώπη τον έφερε για πρώτη φορά το 1982 η Μπαρσελόνα, αλλά κυρίως γιγάντωσε τον θρύλο όταν με τη Νάπολι έσπασε το κατεστημένο του Βορρά και κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Ιταλίας. Παράλληλα, με την Εθνική Αργεντινής έγραψε ιστορία το 1986 κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού. Εκεί όπου άπαντες υποκλίθηκαν στον «θεό του ποδοσφαίρου» όταν, μεταξύ άλλων, πέρασε όλη την άμυνα της Αγγλίας για να σκοράρει, ακόμη κι όταν… μαγικά έβαλε το χέρι του για να σκοράρει με το «χέρι του θεού», όπως ο ίδιος είχε δηλώσει. Η καριέρα του στην Εθνική Αργεντινής τερματίστηκε άδοξα το 1994, όταν βρέθηκε ντοπαρισμένος μετά το παιχνίδι με τη Νιγηρία για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό από τη FIFA.
Υπήρξε ένας από τους πιο ταλαντούχους παίκτες που έπαιξαν ποδόσφαιρο και ειδικά στην πατρίδα του λατρεύονταν σε βαθμό που δεν περιγράφεται με λόγια. Η Αργεντινή βιώνει απέραντο πένθος για τον χαμό ενός κορυφαίου παίκτη, ενός ηγέτη, μιας προσωπικότητας που είχε πάντα το σθένος να βγει μπροστά και να διεκδικήσει ακόμα κι αυτό που φάνταζε απίθανο. Πολλοί δεν θέλησαν να πιστέψουν την είδηση, άλλοι φώναζαν πως δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Κι όμως, το 10άρι των ονείρων έφυγε από τη ζωή τόσο νωρίς και τόσο άδικα.
Συγκλονιστικό το αντίο του έτερου βασιλιά του ποδοσφαίρου, Βραζιλιάνου Πελέ. «Είναι τόσο λυπηρό να χάνονται οι φίλοι με αυτό τον τρόπο. Σίγουρα μία μέρα θα κλωτσάμε μαζί μία μπάλα στον ουρανό».
