Στις 2 του Ιούνη ο τίτλος της στήλης ήταν «Διπλό φονικό. Ε, και;». Την προηγούμενη είχαν βρεθεί, σε διαμέρισμα στην εντός των τειχών Λευκωσία, νεκροί ένα ζευγάρι. Όπως έδειξαν τα γεγονότα, ο άντρας μαχαίρωσε τη γυναίκα και μετά αυτοκτόνησε. Στη σκηνή του εγκλήματος, εκτός από το φονικό όπλο, βρέθηκε και μια ανθοδέσμη. Αν και η είδηση είχε όλα τα στοιχεία για να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον, πέρασε στα ψιλά λόγω της ιθαγένειας των θυμάτων. Εκείνη Βιετναμέζα, εκείνος Ρουμάνος. Και σχολιάσαμε: «Δεν είναι όλα τα φονικά το ίδιο. Δεν προσφέρουν τον ίδιο συγκλονισμό, την ίδια περιέργεια, την ίδια λύπη. Η υπηκοότητα των θυμάτων καθόρισε την έκταση του δράματος, τις διαστάσεις της είδησης, τον χρόνο που οφείλαμε να αφιερώσουμε γι’ αυτούς. Αν ήτανε αλλιώς, θα ξεψαχνίζαμε το θέμα μέχρι κανιβαλισμού. Θα πλάθαμε ιστορίες για την ανθοδέσμη που βρέθηκε δίπλα στο θύμα. Θα ανασύραμε από το λεξιλόγιο τις πιο γλαφυρές εκφράσεις για να κρατήσουμε το ενδιαφέρον. Θα μπαίναμε στα Facebook να βρούμε φωτογραφίες, κάτι που να δίνει εικόνα στην ιστορία. Τα κλικ ακόμα θα κτυπούσαν στα πληκτρολόγια ψάχνοντας πληροφορίες».
Κι ακολούθησε, ούτε ένα μήνα μετά, ένα πανομοιότυπο φονικό. Σε ένα προάστιο της πρωτεύουσας, με θύματα δύο ντόπιους. Στη σκηνή του εγκλήματος βρέθηκε, σύμφωνα με το αφήγημα, κι ένα σημείωμα. Του οποίου έγινε αμέσως γνωστό το περιεχόμενο. Ή μέρος του τουλάχιστον, ώστε να υπάρχει κάτι για να στηθεί μια ενδιαφέρουσα ιστορία.
Δεν είναι, λοιπόν, όλα τα φονικά το ίδιο. Στην πρώτη περίπτωση η είδηση δεν μας απασχόλησε πάνω από πέντε λεπτά (όσα χρειάζεται να διαβαστεί το γεγονός). Στη δεύτερη όμως τα πράγματα είναι αλλιώς. Ωστόσο, κάπου γύρω υπάρχουν άνθρωποι που ενδεχομένως να πληγώνονται ακούγοντας τις λεπτομέρειες του δράματος. Που ήδη για αυτούς η τραγωδία είναι μεγάλη και ίσως να μην ήθελαν να μοιραστούν με κανέναν από εμάς την όποια πτυχή του θέματος. Ίσως και να μην ήθελαν καν να ξέρουν ούτε οι ίδιοι τα τι και τα πώς, αφού δεν μπορούν να τα ακούσουν από τους ίδιους.
Τα ανθρώπινα δράματα δεν είναι για κατανάλωση. Το περίγραμμά τους και μόνο είναι αρκετό για να δημιουργεί όσους συνειρμούς χρειάζεται να κάνει ο άνθρωπος. Οι αρχαίες τραγωδίες εμπεριέχουν όλα τα στοιχεία που χρειάζεται να ξέρει ο θεατής για να εμβαθύνει στην ανθρώπινη ψυχή. Οι λεπτομέρειες που διαφοροποιούν την κάθε ιστορία δεν προσθέτουν τίποτα ουσιαστικό στη γνώση.
