Ούτε πανδημία, ούτε Ουκρανία, ούτε ακρίβεια… Τα πάντα επισκιάστηκαν από την υπόθεση των τριών παιδιών στην Πάτρα και χάθηκαν από την επικαιρότητα. Και το ενδιαφέρον πλέον δεν είναι από κουτσομπολίστικη διάθεση. Αυτή εξαντλήθηκε όλες τις προηγούμενες βδομάδες με τα media της Ελλάδας να έχουν καταστρατηγήσει κάθε κανόνα δεοντολογίας, ηθικής και νομικών κανονισμών. Τώρα πια είναι η προσπάθεια του θεατή, όλων εμάς, να διεισδύσουμε στην ανθρώπινη ψυχή και να διαβάσουμε τα άδυτα της. Να καταλάβουμε πως είναι δυνατόν μια μάνα να σκοτώσει το παιδί της και να συνεχίσει τη ζωή της αμέριμνη κι έπειτα να σκοτώσει και το δεύτερο κι έπειτα και το τρίτο. Είναι δυνατόν; Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να ζει κανονικά κι ο περίγυρος του να μην αντιληφθεί τίποτα; Ούτε πριν, ούτε μετά, ούτε ποτέ; Μπορεί να είναι ένας, κατά τ’ άλλα, φυσιολογικός άνθρωπος που μπορεί να ξεγελά τους πάντες; Μια καλή φίλη, μια καλή κόρη, μια καλή σύζυγος;
Όλα αυτά βασανίζουν πλέον τους θεατές της επικαιρότητας. Ακόμα και τον πόλεμο μπορούν να τον κατανοήσουν. Αυτό όμως όχι, ξεπερνά την κοινή λογική, τον ανθρώπινο νου, το συναίσθημα της τεράστια πλειοψηφίας των ανθρώπων. Φυσικά, υπάρχει κι η περιέργεια για το κίνητρο. Τι ήταν αυτό που οδήγησε σε αυτήν τη φρικτή υπόθεση; Δεν έχει όμως σημασία η απάντηση αφού δεν μπορεί να υπάρχει στ’ αλήθεια κίνητρο για να σκοτώσει κάποιος ένα παιδί. Πόσο μάλλον μια μάνα τα τρία της παιδιά; Μόνο ένας πολύ άρρωστος μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Κι όπως έχουμε δει σε πολλές περιπτώσεις, πριν φανεί η αλήθεια τίποτα δεν προδίδει τον ένοχο πως ήταν ικανός να διαπράξει κάτι τόσο αρρωστημένο. Το είδαμε και με τον κατά συρροή δολοφόνο πριν τρία χρόνια. Ποιος από το περιβάλλον του μπορούσε να το φανταστεί; Ποιο από τα θύματα του μπορούσε να νοιώσει τον κίνδυνο;
Από την άλλη, ένα πλήθος ανθρώπων, που έχει δικαίως σοκαριστεί, είναι έτοιμο να κατασπαράξει την φερόμενη φόνισσα πριν ακόμα αποδεχτεί η ενοχή της. Ευτυχώς, οι άνθρωποι που φτάνουν, από καιρού εις καιρό, σε τόσο ακραία αρρωστημένα εγκλήματα δεν είναι πολλοί. Αυτοί όμως που είναι έτοιμοι να λιθοβολήσουν κάποιον τιμωρώντας τον για το έγκλημα που ίσως έκανε είναι πάρα πολλοί. Καταδικάζουν το έγκλημα αλλά είναι έτοιμοι να εγκληματήσουν. Στην Κύπρο, ευτυχώς, είμαστε πιο συγκρατημένοι. Και μετά την υπόθεση της διπλής δολοφονίας στον Στρόβολο γίναμε πιο σοφοί στο να μην δείχνουμε κάποιον ως ένοχο πριν η υπόθεση κλείσει.
