Έντονες ήταν οι αντιδράσεις όταν ο προϊστάμενος πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων του υπουργείου Παιδείας, Σπύρος Αντωνέλλος, είπε στη Βουλή πως είδε δασκάλες να κάνουν γυμναστική σε μαθητές με τακούνι…Το σχόλιο χαρακτηρίστηκε ως σεξιστικό.
Είναι γεγονός ότι δεν πρέπει να είμαστε ανεκτικοί σε αναφορές, μειωτικές για πρόσωπα. Πόσω μάλλον όταν τα όποια σχόλια στρέφονται κατά συγκεκριμένου (του ωραίου στην προκειμένη) φύλου. Τέτοιου είδους διακρίσεις, δεν έχουν θέση σε μια υγιή κοινωνία.
Θέλησα, λοιπόν, να διαπιστώσω πώς ακριβώς εκφράστηκε ο κ. Αντωνέλλος. Δεν ήταν εμφανές γιατί προκάλεσε τόσο μεγάλες αντιδράσεις. Για να μην μακρηγορώ, αντιλήφθηκα ότι πριν τοποθετηθεί με αυτό τον τρόπο, είχε αναπτύξει επιχειρηματολογία, για να στηρίξει τη θέση του ότι το μάθημα της γυμναστικής πρέπει να γίνεται από απόφοιτους γυμναστικών ακαδημιών.
Εξήγησε πως τα παιδιά πηγαίνουν στο Γυμνάσιο, υστερώντας σε ό,τι αφορά τη φυσική αγωγή. Είπε, ακόμη, ότι είναι καιρός, «όπως παλαιότερα στη δημοτική εκπαίδευση είχε ανοίξει ένα μεγάλο παράθυρο και έβαλαν τους μουσικούς να διδάξουν μουσική, να γίνει επιτέλους αυτό το πράγμα, να δεχτούν και οι δάσκαλοι ότι δεν είναι δυνατόν ο δάσκαλος που διδάσκει Φυσική, Ελληνικά, κ.λπ., να κάνει και Γυμναστική».
Καταλήγοντας έκανε και την επίμαχη τοποθέτηση: «Περάσαμε από πολλά δημοτικά και πέρσι, συγκεκριμένα, δασκάλες έκαναν γυμναστική στα παιδιά με το τακούνι». Κάπου εκεί ακολούθησε ο χαμός και οι αντιδράσεις, κυρίως από την Παγκύπρια Οργάνωση Ελλήνων Δασκάλων (ΠΟΕΔ).
Εκ του αποτελέσματος, φαίνεται πως δεν ήταν και ο πιο εύστοχος χαρακτηρισμός από πλευράς του. Τα όσα είπε προηγουμένως, όμως, καθώς και το πνεύμα του σχολίου του, μάλλον δεν είχαν να κάνουν με το φύλο των δασκάλων. Ήθελε προφανώς να πει ότι το μάθημα δεν γίνεται από εκπαιδευτικούς εξειδικευμένους, οι οποίοι φέρουν και την ανάλογη περιβολή.
Αν, για παράδειγμα, έλεγε ότι «δάσκαλοι έκαναν γυμναστική στα παιδιά με μοκασίνια» θα άλλαζε το νόημα των όσων είπε; Όχι ασφαλώς. Πάλι η ουσία και το νόημα θα ήταν το ίδιο.
Ίσως, βέβαια, η ΠΟΕΔ που διεμήνυσε πως θα τον καταγγείλει στην υπουργό για την -χαρακτηρισθείσα ως άστοχη- έκφρασή του, να ξέρει καλύτερα. Πιθανόν να έκρινε ότι το ύφος του Αντωνέλλου δεν ήταν το πρέπον.
Αυτό, όμως, που μας ενδιαφέρει ως γονείς στην προκειμένη, είναι η ουσία. Αν όντως τα παιδιά μας δεν παίρνουν τα απαραίτητα εφόδια στο συγκεκριμένο μάθημα. Και στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής επιτροπής Παιδείας την περασμένη Τετάρτη, υπήρχε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να συζητηθεί εις βάθος και με εποικοδομητικό τρόπο το εγειρόμενο ζήτημα. Θα ήταν ιδιαίτερα ωφέλιμο αν ακούγαμε επιχειρήματα κι αντεπιχειρήματα, για να βγούμε πιο σοφοί.
Αντ΄ αυτού, έγινε μεγάλη φασαρία για ένα σχόλιο και η επόμενη ημέρα μας βρήκε κυρίως να συζητάμε για τα τακούνια -ή τα μοκασίνια καλή ώρα- με αποτέλεσμα η ουσία να περνά σε δεύτερη μοίρα. Κι ίσως αυτό να βόλεψε και κάποιους.
