Ήταν ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό πως χτυπήθηκε η αυτοκινητοπομπή της ανθρωπιστικής οργάνωσης World Central Kitchen στη Λωρίδα της Γάζας, με τους εφτά νεκρούς ξένους εργαζόμενους, πως το Ισραήλ θα βρισκόταν υπό ισχυρή πίεση.
Η συνηθισμένη απάντηση που δίνει το Ισραήλ από τότε που ξεκίνησε η σύγκρουση με τη Χαμάς «πως ενεργεί στα πλαίσια της αυτοάμυνας και του δικαίου του πολέμου» δεν μπορεί με τίποτα να δικαιολογήσει πως χτυπήθηκε μια οργάνωση που παρείχε φαγητό σε ανθρώπους, που βρίσκονται ένα βήμα πριν από το λιμό.
Ο ισραηλινός στρατός έκανε λόγο για ένα σοβαρό λάθος που δεν έπρεπε να γίνει. Λογικό ακούγεται τουλάχιστον ως προς το δεύτερο μέρος της εξήγησης. Υπάρχουν, άλλωστε λάθη που πρέπει να γίνονται; Παρόμοια και ο Μπενιαμίν Νετανιάχου χωρίς καλά καλά να ψελλίσει μια μικρή έστω απολογία, δήλωσε κυνικά πως «αυτά συμβαίνουν εν καιρώ πολέμου».
Ακόμη και να ισχύει όμως αυτό πρόκειται για μια τεράστια αποτυχία του ισραηλινού στρατού. Ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη πως οι Ισραηλινοί ενημερώνονταν εκ των προτέρων για τη διαδρομή και την περιοχή δράσης της ανθρωπιστικής οργάνωσης. H WCK δεν πήγανε στα τυφλά, δεν έκανε του κεφαλιού της ακριβώς για να μην κινδυνεύουν οι άνθρωποι της.
Να χτυπήθηκε τότε εκ προθέσεως η ανθρωπιστική οργάνωση ώστε να αναγκαστεί να σταματήσει και ίσως για να φοβηθούν και οι υπόλοιπες για να κάνουν το ίδιο; Είναι δύσκολο να αποδειχθεί κάτι τέτοιο. Το Ισραήλ κατηγορείται συχνά πως χρησιμοποιεί την πείνα και τα τρόφιμα ως όπλο πολέμου, αλλά θα ήταν πραγματικά αδιανόητα φρικτό να φτάσει σε τέτοιο σημείο.
Η εφημερίδα Haaretz έχει μια δική της εκδοχή. Σε δημοσίευμά της αναφέρει πως το χτύπημα δεν ήταν αποτέλεσμα της έλλειψης συνεργασίας ανάμεσα στην ανθρωπιστική οργάνωση και τις αρχές της χώρας, αλλά αποτέλεσμα καθαρής έλλειψης πειθαρχίας μέσα στον ισραηλινό στρατό. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Yaniv Kubovich υπήρξε σαφής παραβίαση των εντολών που δόθηκαν. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο με το δημοσίευμα να κάνει λόγο «πως κάθε αξιωματούχος θέτει τους δικούς του κανόνες» και πως στην ουσία κάνει του κεφαλιού του.
Ο ισραηλινός στρατός πριν από την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου είχε αποκτήσει την φήμη για την οργάνωση, την μεθοδικότητα και την αποτελεσματικότητά του. Στην πράξη φάνηκε πως αυτό δεν ισχύει. Πολεμά εδώ και έξι μήνες, κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο και οι στόχοι που έθεσε εισβάλλοντας στη Γάζα παραμένουν άπιαστοι. Και όλα αυτά υπό την ηγεσία ενός πρωθυπουργού που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η πολιτική του επιβίωση.
