Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, με την προσπάθεια συγκάλυψης τους εγκλήματος των Τεμπών από πλευράς κυβέρνησης, δεν είναι πρωτόγνωρο και έχει και εξήγηση. Ο πρωθυπουργός μιας κυβέρνηση του 41%, ο οποίος διαχειρίζεται δισεκατομμύρια σε μια χώρα μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, «λογικό» είναι να μη θέλει να παραιτηθεί από μια τέτοια διαχείριση. Επιχειρεί, συνεπώς, αρχικά να συγκαλύψει το «πρόβλημα» και, τελικά, να φτάνει να διατείνεται ότι έκανε λόγο σε «θεωρίες συνομωσίας», επειδή δεν είχε λάβει τη σωστή πληροφόρηση! Διότι, «μια κακή διαχείριση» γυρίζει μπούμερανγκ. Και βγάζει στους δρόμους χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες πολίτες διαμαρτυρόμενους, με τον κίνδυνο το 41% να αρχίσει να φυλλοροεί, ορατό.
Γι’ αυτό και η κυβέρνηση Μητσοτάκη τελεί σε σύγχυση μετά τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για τα Τέμπη, σε 100 πόλεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, λόγω του μεγάλου πλήθους και του γεγονότος ότι η αγανάκτηση δεν εκτονώθηκε και δεν εξαντλήθηκε την περασμένη Κυριακή. Μάλιστα, η σύγχυση εντείνεται καθώς αναμένεται το επόμενο κύμα συγκεντρώσεων, μετά και από τις τελευταίες αποκαλύψεις σχετικά με το δυστύχημα. Και προκύπτει αυτό, τόσο από τη συμπεριφορά του ίδιου του πρωθυπουργού στη διάρκεια της συνέντευξής του στον Αντώνη Σρόιτερ, στον Alpha, όπως κι από δηλώσεις του λαλίστατου υπουργού Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη.
Ενώ η κυβέρνηση κατηγορείται για συγκάλυψη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης που μιλούσε αρχικά για «θεωρίες συνομωσίας», άλλαξε το αφήγημα του λέγοντας πως, ό,τι δήλωνε το έκανε σύμφωνα με την πληροφόρηση που λάμβανε και ο ίδιος. Και υπονοείται πως δεν φέρει την ευθύνη, αφού τον παραπληροφορούσαν. Είπε λοιπόν πως την ολική εικόνα την έχει η Δικαιοσύνη και πρόσθεσε: «Όταν ολοκληρωθεί η ανάκριση, λοιπόν, ο ανακριτής και πρωτίστως ο εισαγγελέας θα έχουν την πλήρη εικόνα της δικογραφίας, όλα τα στοιχεία. Αν εκείνη τη στιγμή, έχοντας την πλήρη εικόνα, αποφασίσουν ότι πρέπει να αποστείλουν αιτιολογημένα τη δικογραφία στη Βουλή, διότι αισθάνονται εκείνη τη στιγμή -έχοντας την πλήρη εικόνα- ότι υπάρχει ενδεχόμενη ποινική εμπλοκή πολιτικών προσώπων, αυτό το οποίο μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι η κυβερνητική πλειοψηφία δεν θα σταθεί εμπόδιο στην περαιτέρω διερεύνηση ενός τέτοιου ενδεχομένου».
Ξεχνάει, βέβαια, κι αυτός και η κυβέρνησή του ότι, στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής που έκλεισε άρον άρον τις εργασίες της , δεν εκλήθησαν βασικοί μάρτυρες. Ξεχνάει ότι το μπάζωμα δεν είναι απλά μία «επιχειρησιακή διαδικασία» και δεν είναι δυνατόν σε μία ευνομούμενη πολιτεία να χάνονται με αυτό τον τρόπο βασικά στοιχεία για τη διερεύνηση της υπόθεσης.
Αντιλαμβάνεται κανείς πως, μετά τη δημοσιοποίηση του πορίσματος και του ηχητικού από τον ειδικό δικαστικό πραγματογνώμονα σε θέματα πυρκαγιών, Βασίλη Κοκοτσάκη, από το οποίο με σαφήνεια προκύπτει ότι υπήρχε αδήλωτο υλικό που έκαψε περί τους 30 από τους 57 επιβάτες, το «δεν μπορεί να υπάρχει συγκάλυψη» είναι εκ των ουκ ανευ, ο δε πρωθυπουργός παραμένει ετεθειμένος.
Ο ίδιος ο Κοκοτσάκης τόνισε ότι η φράση «δεν έχω οξυγόνο» αποτυπώνει τη συνθήκη. Όπως εξήγησε, το άτομο που βρισκόταν στο τρένο και ακούγεται στο ηχητικό, δεν είπε ότι δεν είχε αέρα, αλλά ότι δεν είχε οξυγόνο. «Αφήσαμε επίτηδες εκτός τα τελευταία 10 δευτερόλεπτα από το ηχητικό γιατί δεν πρέπει να τα ακούσει καμία οικογένεια» συμπλήρωσε ο πραγματογνώμονας.
Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, που προηγουμένως μιλούσε για «θεωρίες συνωμοσίας», έβαλε τώρα τίτλους τέλους στην όποια συζήτηση αναφορικά με τους γονείς των θυμάτων και για συνεργάτες του, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης που φέρεται να έγραψε στο Χ ότι «έχει αναπτυχθεί μία ολόκληρη πολιτική αλλά και οικονομική εκμετάλλευση από διαφόρους δήθεν “ευαίσθητους”», είπε κοφτά: «Η κυρία Καρυστιανού έχασε το παιδί της. Βάζω τίτλους τέλους σε αυτό…». Ο Σρόιτερ του επεσήμανε: «Εσείς βάζετε. Δεν βάζουν οι συνεργάτες πολλές φορές ή βουλευτές σας». Κι ο Μητσοτάκης ανταπάντησε λέγοντας: «Καλά θα κάνουν να βάλουν όλοι. Σκύβω το κεφάλι και δεν έχω να πω τίποτα παραπάνω, παρά μόνο να δώσω τη διαβεβαίωση, όπως το έκανα, ότι θα μάθουμε την αλήθεια».
Εμείς τώρα, εδώ στην Κύπρο, είδαμε να μπαζώνεται η αλήθεια για την τραγωδία της «Ήλιος» που συνέβη στις 14.08.2005 με 121 νεκρούς, όταν στα τέλη του 2013 το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων στην Ελλάδα επέβαλε δεκαετείς ποινές φυλάκισης, εξαγοράσιμες έναντι 80.000 ευρώ εκάστη, σε τρεις από τους τέσσερις κατηγορουμένους! Να σημειωθεί ότι η δίκη πέντε στελεχών της εταιρείας, με κατηγορίες ανθρωποκτονίας και πρόκλησης θανάτου λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης, είχε ξεκινήσει στη Λευκωσία στις 17 Σεπτεμβρίου 2009, δηλαδή 4 χρόνια μετά την πτώση του μπόινγκ. Μετά την τραγωδία μάθαμε από τον ίδιο τον τότε Εισαγγελέα ότι δεν κατηγόρησε τους αρμόδιους στο Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας που δεν καθήλωσαν το αεροπλάνο τον Μάρτιο του 2005, όταν μετά από επιθεώρηση κρίθηκε ακατάλληλο για πτήσεις, ώστε να μην χάσει τη δίκη των ιδιοκτητών της Ήλιος. Εκείνων, δηλαδή, που εξαγόρασαν την ποινή τους, εις βάρος 121 νεκρών και εκατοντάδων συγγενών τους που ακόμα θρηνούν τους αγαπημένους τους για 80,000 ευρώ!
Η ευρωπαϊκή Κύπρος χρωστά στη δικαιοσύνη άλλα δύο «μπαζώματα», που σχετίζονται με δύο εγκλήματα πολέμου, που το γεγονός ότι οι αυτουργοί δεν έχουν αχθεί ενώπιον της δικαιοσύνης είναι ανυπόφορο. Τη σφαγή 126 γυναικόπαιδων στα χωρία τουρκοκυπριακά χωρία Μαράθα, Αλόα, Σανταλάρης και την εκτέλεση περί των 80 Τ/κ αιχμαλώτων πολέμου των χωριών της περιοχής της Τόχνης. Αν και η Κυπριακή Δημοκρατία πολύ συχνά προσκρούει στα διπλωματικά της βήματα στα εγκλήματα αυτά εντούτοις δεν φρόντισε ως έπρεπε να προχωρήσει προς τη δικαιοσύνη. Το γεγονός ότι η κατοχική δύναμη έκαμε εγκλήματα πολέμου το 1974 στην Κύπρο, δεν αλλάζει το δεδομένο ότι το νόμιμο κράτος παρανομεί εις βάρος δολοφονηθέντων υπηκόων του.
Σύμφωνα με μαρτυρίες αιχμαλώτων μας, η σφαγή των 126 γυναικόπαιδων είχε ως αποτέλεσμα τις εκτελέσεις και τα βασανιστήρια πολλών Ελληνοκυπρίων από τις κατοχικές δυνάμεις το 1974 ωστόσο οι Εοκαβητατζήδες αυτουργοί των δύο εγκλημάτων πολέμου κυκλοφορούν ελεύθεροι και σήμερα και επαίρονται των έργων τους…
