Περίμενα μέχρι το απόγευμα χθες, να βγουν να μας φωτίσουν με τη σοφία τους οι αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων. Τι πρέπει να κάνουμε μετά από αυτό το φιάσκο που είδαμε τη Δευτέρα στο Λήδρα Πάλας, ως συνέχεια του τσίρκου που είδαμε το Σάββατο λίγο πιο πέρα, στην κατεχόμενη Λευκωσία.

Διότι αυτό κάνουν συνήθως. Μετά από την όποια εξέλιξη βγαίνουν για την καθοδήγηση του λαού και του Προέδρου. Τίποτα όμως. Η Αννίτα Δημητρίου είχε συνάντηση με το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής Παιγνίων και Εποπτείας Καζίνου και δήλωνε ότι θα συνεχίσει «να στηρίζει το έργο της ανεξάρτητης Αρχής με γνώμονα το καλώς νοούμενο συμφέρον της κοινωνίας και της χώρας». Το καλώς νοούμενο συμφέρον από τα παίγνια! Και ο Στέφανος Στεφάνου είχε συνάντηση με αντιπροσωπεία του Συνδέσμου Εγκεκριμένων Λογιστών Κύπρου και δήλωνε ότι «οι μέχρι τώρα ανακοινώσεις της κυβέρνησης υπολείπονται της προεκλογικής δέσμευσης του Προέδρου Νίκου Χριστοδουλίδη για μια ολοκληρωμένη και ουσιαστική φορολογική μεταρρύθμιση».

Δεν θα σταματήσουν, φυσικά, οι ταγοί τις συναντήσεις τους, αλλά είναι δυνατό να αφήνουν τον Πρόεδρο και την κοινή γνώμη χωρίς καθοδήγηση στο Κυπριακό; Δεν έπρεπε να βγουν τάχιστα να τον καλέσουν να παραμείνει προσηλωμένος στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από εκεί που σταμάτησαν στον Κραν Μοντάνα; Και να δηλώνει την ετοιμότητα του να αποδεχτεί το πλαίσιο Γκουτέρες; Και να μην αρκείται στις δηλώσεις αλλά να έχει συγκεκριμένες προτάσεις; Τι έπαθαν αυτή τη φορά και δεν έσπευσαν με ανακοινώσεις και δηλώσεις να μας εξηγήσουν πού βρισκόμαστε;

Μήπως, χαμένοι στον αγώνα να βρουν τα πόδια τους για τον προεκλογικό των βουλευτικών εκλογών που τους καίει, προτιμούν να εκτίθενται όσο γίνεται λιγότερο για το Κυπριακό; Διότι, όταν οι πολίτες βλέπουν (και οργίζονται) τι ακριβώς συμβαίνει, τι λέει ο Τατάρ, τι κάνει ο Ερντογάν, ότι ακόμα και τα Ηνωμένα Έθνη κάνουν δυο μήνες να ανακοινώσουν την απεσταλμένη τους, τι να πουν! Να επαναλάβουν όσα έλεγαν μετά τη συνάντηση της Γενεύης, τον Μάρτη;

Ότι «υπάρχει συγκυρία γεγονότων την οποία χρειάζεται να λάβουμε υπόψη και απαιτείται σχεδιασμός και προετοιμασία για την επόμενη συνάντηση με στόχο το τρένο της λύσης να επανατοποθετηθεί στις ράγες», όπως έλεγε η Αννίτα Δημητρίου στις 18/3/2025; Ή ότι «θα πρέπει να κτίσουμε πάνω στη θέση ότι επιδιώκουμε συνέχιση των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν διαφυλάσσοντας όλες τις συγκλίσεις και εκφράζοντας χωρίς αμφισημίες την ετοιμότητά μας», όπως έλεγε ο Στέφανος Στεφάνου;

Το τρένο της λύσης και η ετοιμότητα μας χωρίς αμφισημίες, μοιάζουν με ανέκδοτα σήμερα. Διότι, από τη μια ο Νίκος Χριστοδουλίδης έχει αποδείξει την ετοιμότητά του χωρίς αμφισημίες και πάει στις συναντήσεις του με τον Τατάρ κάνοντας συγκεκριμένες προτάσεις πλήρως εναρμονισμένες με τις υποδείξεις των δύο μεγάλων κομμάτων. Κι από την άλλη, αποδείχτηκε ξανά πως για να επανατοποθετηθεί στις ράγες το τρένο της λύσης, πρέπει πρώτα να τοποθετηθούν ράγες και να σταματήσουν να τις ανατινάζουν αδιάκοπα ο Τατάρ και ο Ερντογάν.

Κάποια στιγμή, λοιπόν, τελειώνουν και τα ανέκδοτα. Αλλού, όχι στα μέρη μας. Εδώ δεν τελειώνουν ποτέ. Πώς να τελειώσουν αφού χτες, τρεις μέρες μετά το ρεσιτάλ φασισμού και αδιαλλαξίας του Ερντογάν στα κατεχόμενα, και την επομένη της συνάντησης Χριστοδουλίδη – Τατάρ, όπου ο κατοχικός εγκάθετος μετέφερε ακόμα μια φορά την εγκληματική ρητορική του σε βάρος της Κύπρου, η Χαραυγή, εκφραστικό όργανο του ιστορικού ΑΚΕΛ, κυκλοφόρησε με κύριο πρωτοσέλιδο τίτλο: «Ροκανίζουν τον χρόνο χωρίς να προχωρούν στα ουσιώδη οι δύο ηγέτες – Χριστοδουλίδης – Τατάρ αναλώθηκαν στο ζήτημα των συλλήψεων για τον σφετερισμό».

Όχι, δεν είναι ο Τατάρ που πάει στις συναντήσεις για να ζητά να σταματήσουν οι διώξεις των σφετεριστών. Δεν είναι η τουρκική πλευρά που ροκανίζει τον χρόνο δεκαετίες ολόκληρες, και σήμερα πολύ πιο επιτακτικά, για να επιβάλει την εξελικτική διευθέτηση των δύο κρατών. Είναι «οι δύο ηγέτες» που ροκανίζουν τον χρόνο! Μάσιαλλα.