Η ΕΓΝΟΙΑ της κατοχικής πλευράς είναι να αποφυλακιστεί ο σφετεριστής ελληνοκυπριακών περιουσιών, Σιμόν Αϊκούτ, ο οποίος κρατείται μέχρι την ολοκλήρωση της δίκης του. Και επειδή έχει… έγνοια, ζητά επίμονα να αφεθεί ελεύθερος!
ΘΕΩΡΕΙ προφανώς ότι με μια απόφαση μπορεί, ο ένας θεσμός να παρακάμπτει τον άλλο, και να σταματά δικαστικές διαδικασίες. Θεωρεί πως όλα λειτουργούν όπως στην Τουρκία ή στα κατεχόμενα, που αποφασίζει ο νεοσουλτάνος της Άγκυρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
ΘΑ πρέπει, πάντως, κάποιος να απαντήσει γιατί υπάρχει αυτό το συνεχές ενδιαφέρον για τον συγκεκριμένο επιχειρηματία, που δραστηριοποιείτο στα κατεχόμενα, εκμεταλλευόμενος παράνομα ελληνοκυπριακές περιουσίες. Είναι ένα ερώτημα, που θα έχει ενδιαφέρον να απαντηθεί.
ΕΙΝΑΙ σαφές πως η τουρκική πλευρά ενδιαφέρεται για οτιδήποτε εκτός από την επίτευξη συμφωνίας. Την κατοχική δύναμη ενδιαφέρει μόνο να εδραιώσει την παρουσία της στο νησί. Κι αυτό γίνεται βαθμηδόν με την επιβολή τετελεσμένων. Και ο σφετερισμός είναι εργαλείο για την επιβολή τετελεσμένων και τη δημιουργία συνθηκών για να εδραιώσει μια παρουσία, που κατά τους δικούς τους σχεδιασμούς, απομακρύνει την επίτευξη συμφωνίας. Απομακρύνει την όποια συνεννόηση στο περιουσιακό καθώς διά του σφετερισμού και της «ανάπτυξης», δημιουργούνται δεδομένα, τα οποία «δυσκολεύουν» τις όποιες συζητήσεις.
Ο ΧΡΟΝΟΣ και τα τετελεσμένα δεν δημιουργούν «δίκαιο». Το άδικο και η παρανομία δεν μπορούν να νομιμοποιηθούν. Δεν μπορούν οι παράνομες πράξεις να «παράγουν» νομιμότητα.
ΚΑΙ αυτό δεν το σημειώνουμε για την κατοχική πλευρά, που λειτουργεί διαχρονικά στη βάση της συστηματικής παραβίασης του διεθνούς δικαίου. Το σημειώνουμε και για όσους παρουσιάζονται θεματοφύλακες του διεθνούς δικαίου, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις, όταν τους συμφέρει, το ξεχνάνε.
Ο ΚΑΤΟΧΙΚΟΣ ηγέτης, Ερσίν Τατάρ, με εντολές της Άγκυρας, του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, τηρεί αρνητική στάση. Αυτές είναι οι οδηγίες, για αυτό και απορρίπτει οτιδήποτε τεθεί στο τραπέζι των συζητήσεων.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ στη διαδικασία, παρευρίσκεται αλλά παραμένει αρνητικός. Αυτό είναι το παιχνίδι. Δεν απορρίπτει τις συναντήσεις, αλλά ταυτόχρονα προχωρεί σε βήματα εδραίωσης της κατοχής.
ΜΕ τέτοια προσέγγιση προφανώς και λύση δεν μπορεί να υπάρξει. Κι αυτό το ξέρει η κατοχική δύναμη και επιμένει σε αυτή την λογική. Μπορεί να ανατραπεί αυτή η προσέγγιση; Μπορεί. Χρειάζεται ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός, που με την αξιοποίηση πολιτικών εργαλείων, θα οδηγήσει την Τουρκία στην αναθεώρηση της πολιτικής της.
