Κάνει τη «χαλαρή ομοσπονδία» παντιέρα της πολιτικής του ο Τουφάν Ερχιουρμάν, που ετοιμάζεται να διαδεχθεί τον Τατάρ στα κατεχόμενα. Η τουρκοκυπριακή πλευρά πάντα «υποστήριζε μια χαλαρή ομοσπονδία με όσο το δυνατόν πιο ισχυρά συνιστώντα κράτη», έλεγε προχτές σε μια συνέντευξή του. «H ελληνοκυπριακή πλευρά πλησιάζει και αυτή στην χαλαρή ομοσπονδία σήμερα».
Φαίνεται ότι θα ξαναζήσουμε αυτή την ιστορία. Το Κυπριακό σε επαναλήψεις. Αλλά, από τα προηγούμενα επεισόδια γνωρίζουμε ότι όταν το 2018 μίλησε ο τότε Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης για χαλαρή ομοσπονδία ή αποκεντρωμένη ομοσπονδία ή αποκέντρωση εξουσιών όπως την έλεγε, η ανταπόκριση των Τουρκοκυπρίων έδειξε για μια ακόμα φορά πόσο μακριά από την ουσία βρίσκονται πάντα οι διάφοροι όροι, που εμφανίζονται κατά καιρούς ως σωσίβια.
Κατ΄ αρχήν, αν η τουρκοκυπριακή πλευρά πάντα «υποστήριζε μια χαλαρή ομοσπονδία με όσο το δυνατόν πιο ισχυρά συνιστώντα κράτη», δεν είχε παρά να ανεμίζει ως λάβαρο τη συμφωνία Αναστασιάδη – Έρογλου του 2014, όπου περιγράφεται ακριβώς αυτό. «Οι συνιστώσες πολιτείες θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, χωρίς επεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Οι ομοσπονδιακοί νόμοι δεν θα καταπατούν τις νομοθεσίες των συνιστωσών πολιτειών…». Και πολλά άλλα στοιχεία αυτής της συμφωνίας κινούνται ανάμεσα στη χαλαρή ομοσπονδία και στη συνομοσπονδία. Άλλωστε, ο Νίκος Αναστασιάδης μίλησε αρκετά χρόνια νωρίτερα για τη χαλαρή ομοσπονδία. Αλλά, με τη συμφωνία του με τον Έρογλου τη σφράγισε μια και καλή.
Κι όταν την έθεσε ως τίτλο της λύσης, πιο επίσημα στον Μουσταφά Ακιντζί το 2018, με τη λογική, όπως εξηγούσε, ότι θα είχαν οι Τουρκοκύπριοι μεγαλύτερη διοικητική αυτονομία για να μην έχουν ανασφάλεια ότι θα τους επιβάλλεται η ελληνοκυπριακή πλειοψηφία, τόσο ο Ακιντζί και οι εκπρόσωποι του, όσο και ο Οζερσάι που ήταν «υπουργός εξωτερικών», όσο και ο ίδιος ο Ερχιουρμάν, που ήταν «πρωθυπουργός» παρουσίαζαν την πρόταση ως μια μπλόφα του Αναστασιάδη. Ούτε καν τη συζήτησαν.
Ο Τουφάν Ερχιουρμάν δεν είπε τότε ότι πάντα οι Τουρκοκύπριοι ήταν υπέρ αυτής της μορφής, οπότε αφού το λέει κι ο Αναστασιάδης ας το διαπραγματευθούμε. Έλεγε μόνο ότι «είναι εκτός πλαισίου» και ότι «με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό, ούτε και είναι κάτι που μπορεί να έρθει στην ατζέντα, η δημιουργία μηχανισμών όπου θα μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις μόνο οι Ε/κ μόνοι τους, χωρίς καμία συμμετοχή των Τ/κ».
Ο Αναστασιάδης, όμως, κατέθεσε μια πρόταση: Την αποκέντρωση εξουσιών. Οι Τουρκοκύπριοι πότε κατέθεσαν πρόταση; Δηλαδή, εκτός από την αυτονομία – κυριαρχία, που τους πρόσφερε στη συμφωνία με τον Έρογλου το 2014, τους πρόσφερε ακόμα περισσότερα το 2018. Κι όμως βρήκε πλήρη άρνηση και καμία πρόταση.
Διότι, το πρόβλημα δεν ήταν (και ούτε σήμερα είναι) στο ότι ήθελε με αυτό τον τρόπο «να αλλοιωθεί η πολιτική ισότητα», όπως έλεγε τότε ο Ερχιουρμάν. Το πρόβλημα είναι πάντα στο ότι οι Τουρκοκύπριοι με τις πλάτες της μεγάλης Τουρκίας, τα θέλουν όλα. Και τον απόλυτο έλεγχο της κεντρικής κυβέρνησης με τη δήθεν «αποτελεσματική συμμετοχή», και την εδαφική κυριαρχία, και την πλήρη αυτονομία, και τις τουρκικές εγγυήσεις, και τον κατοχικό στρατό, και τις περιουσίες των Ελληνοκυπρίων, και το φυσικό αέριο στους τουρκικούς αγωγούς, και την Τουρκία στην ΕΕ, και τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, και την συνομοσπονδία (που τη λένε τώρα χαλαρή ομοσπονδία)… Όλα.
Ακόμα κι αν απαντήσει από σήμερα στον Ερχιουρμάν ο Νίκος Χριστοδουλίδης ότι αποδέχεται τη χαλαρή ομοσπονδία θα μπουν στο τραπέζι τα υπόλοιπα. Ναι, αλλά και τουρκικές εγγυήσεις. Ναι, αλλά και εσαεί κατοχικός στρατός. Ναι, αλλά και εκ περιτροπής προεδρία. Ναι, αλλά και οι έποικοι να μείνουν όλοι. Ναι, αλλά και επιστροφή εδαφών γιοκ, θα σας χαρίσουμε τη νεκρή ζώνη…
Ας μας αποκαλύψει, λοιπόν, έγκαιρα ο Ερχιουρμάν (πριν τον αγιοποιήσουν κι αυτόν οι Ε/κ χρήσιμοι ηλίθιοι), τι προτείνει για όλα τα άλλα. Διότι ο τίτλος «χαλαρή ομοσπονδία» από μόνος του δεν σημαίνει τίποτε απολύτως.
