Εντυπωσιάστηκα από την ευρηματικότητα των δημοσιογράφων μας προχτές όταν άνοιξα τις εφημερίδες. Ήταν μετά την ανακοίνωση για τον διορισμό του Γιοχάνες Χαν ως ειδικού απεσταλμένου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το Κυπριακό.
Πιο εντυπωσιακή ήταν η εφημερίδα «Αλήθεια», που παρουσίασε τον διορισμό ως πλήρη αποτυχία του Νίκου Χριστοδουλίδη. Αποτυχία, όχι επιτυχία. Διότι ανακάλυψαν οι δημοσιογράφοι και έκαναν κύριο πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ το ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης ήθελε διορισμό απεσταλμένου από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ενώ ο διορισμός έγινε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Και στην αρθρογραφία μια απαξίωση επίσης εντυπωσιακή. Ο Χριστοδουλίδης ήθελε, λένε, διορισμό πολιτικής προσωπικότητας αλλά αυτός που διορίστηκε δεν είναι. Κι ας ήταν στέλεχος της αυστριακής κυβέρνησης ο Γιοχάνες Χαν και επί τρεις θητείες, 15 χρόνια δηλαδή, Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τι έχει σημασία τελικά; Ένας διορισμός απεσταλμένου που έστω και ελάχιστα μπορεί να βοηθήσει να κινηθούν τα πράματα; Και που δείχνει, ακόμα και μόνο συμβολικά, ότι το Κυπριακό είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα και ασχολείται με αυτό η ΕΕ; Ή, μόνο η αποδόμηση του Χριστοδουλίδη έχει σημασία;
Δεν έχουμε τη ψευδαίσθηση ότι θα κάνει κανένα θαύμα ο κ. Χαν και θα μας σώσει από την τουρκική βουλιμία. Αλλά, έστω και να μπορέσει να συμβάλει λίγο στην προσπάθεια που γίνεται, σε όποιο βαθμό είναι δυνατό, θα έπρεπε να χαιρετίζεται. Τουλάχιστον από αυτούς που παριστάνουν τους Ευρωπαίους. Αλλά, πάνω από όλα είναι η μικροπολιτική όχι η Κύπρος. Εκτός κι αν ανησυχούν ότι η ΕΕ περιπλέκει τα πράματα διότι αναγκαστικά οφείλει να βάλει στο τραπέζι τις δημοκρατικές παραμέτρους, τις αρχές και τα δικαιώματα που έχουν τα κράτη μέλη και οι πολίτες της ΕΕ. Μπορεί να τους ενοχλεί κι αυτό!
Η αλήθεια είναι ότι η εμπλοκή της ΕΕ και ο διορισμός ειδικού απεσταλμένου ο οποίος θα είναι υποστηρικτικός στις προσπάθειες των Ηνωμένων Εθνών για επανέναρξη συνομιλιών, ήταν επιδίωξη του Νίκου Χριστοδουλίδη από την ημέρα που ανέλαβε καθήκοντα. Μάλιστα, τον Μάιο του 2023, στο πρώτο του ταξίδι στο Παρίσι, δεδηλωμένα πήγαινε για να ζητήσει βοήθεια από τον Μακρόν ώστε να πετύχει την εμπλοκή της ΕΕ. Όμως, λίγες μέρες πριν πάει στον Μακρόν, η Αννίτα Δημητρίου τον κατακεραύνωσε: «Δεν θα γίνει αποδεκτό να χρησιμοποιηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση ως άλλοθι για περαιτέρω αδράνεια. Ως πρόσχημα για τη μονιμοποίηση της κατοχής» (29/4/23).
Ουσιαστικά κατάγγελλε τον Χριστοδουλίδη ότι χρησιμοποιεί την ΕΕ ως άλλοθι για αδράνεια και, ακόμα χειρότερα, ως πρόσχημα για μονιμοποίηση της κατοχής! Συνειδητά. Διότι, τις επόμενες μέρες, το Τρίτο του ΡΙΚ ζήτησε διευκρινίσεις από την Ξένια Κωνσταντίνου, ηγετικό στέλεχος και μία από τις εκπροσώπους του ΔΗΣΥ. Είπε ότι η επιδίωξη του Προέδρου (για εμπλοκή της ΕΕ) είναι χρονοβόρα, ότι θα αναλωθεί κι αυτός και όλη η διπλωματική υπηρεσία στην αναζήτηση της εμπλοκής της ΕΕ και εμείς βιαζόμαστε. Διότι, σε λίγες μέρες θα γίνουν εκλογές στην Τουρκία και στην Ελλάδα «και προφανώς ο διάλογος για το Κυπριακό οφείλει να επανεκκινήσει αμέσως μετά για να διαπιστωθούν οι προθέσεις της κάθε πλευράς».
Κυβερνούσαν δέκα χρόνια, τα έξι τελευταία χωρίς να επανεκκινήσει κανένας διάλογος, και μόλις εκλέγηκε ο Χριστοδουλίδης ήθελαν επειγόντως επανεκκίνηση και την καθυστερούσε ο Πρόεδρος και όλη η διπλωματική υπηρεσία αναζητώντας εμπλοκή της ΕΕ. Εδώ που βρίσκεται το Κυπριακό «χρειάζονται γενναίες πρωτοβουλίες», έλεγε η κυρία Ξένια, χωρίς να μας εξηγούν ποτέ, ούτε και σήμερα, ποιες είναι αυτές οι γενναίες πρωτοβουλίες.
Αυτά ως παραδείγματα. Διότι έλεγαν πάρα πολλά για την επιδίωξη εμπλοκής της ΕΕ αυτοί που περηφανεύονται συχνά ότι είναι πιο Ευρωπαίοι από τους υπόλοιπους. Όπως και η εφημερίδα που βρίσκεται δίπλα τους και τους στηρίζει στις γενναίες πρωτοβουλίες.
Φυσικά και δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με την μέχρι σήμερα εμπλοκή της ΕΕ στις διαδικασίες του Κυπριακού. Αλλά δεν μπορούμε να μην αναγνωρίζουμε ότι η εμπλοκή της επί διακυβέρνησης Χριστοδουλίδη ήταν πολύ πιο ουσιαστική από ότι προηγουμένως. Είναι φανερό ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης, ίσως λόγω διπλωματικής εμπειρίας, αλλά και ενεργότερης εμπλοκής του στα ευρωπαϊκή ζητήματα, ανέπτυξε τέτοιες σχέσεις, που είναι βοηθητικές. Ούτε αυτό μπορούμε να το δούμε θετικά; Καταντήσαμε μηδενιστές χειρότεροι από τον όχλο του διαδικτύου.
