Για άλλη μια φορά το σχοινί ή τα σχοινιά καλύτερα, τεντώνονται επικίνδυνα με τις ισορροπίες να είναι εξαιρετικά λεπτές στη Μέση Ανατολή και κανέναν να μην ξέρει πότε και ποιο από αυτά θα κοπεί. Ένα σκηνικό πιέσεων και εκβιασμών, μοναχικών και δύσκολων όπως όλα δείχνουν επιλογών, ειδικά στην Ιερουσαλήμ. Παρόλο που σίγουρα δεν μιλάμε μόνο για αυτήν.
Το Ισραήλ ανακοίνωσε όπως και σε κάθε προηγούμενη περίπτωση ότι αποδέχεται το σχέδιο Ουίτκοφ, το οποίο σε αδρές γραμμές προνοεί εκεχειρία 60 ημερών και απόλυση τρομοκρατών από τις φυλακές του Ισραήλ για την απελευθέρωση 10 ζώντων και 18 νεκρών ομήρων, γνωρίζοντας ότι η Χαμάς, παρά τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, πιθανότατα θα το απορρίψει και πάλι.
Μέχρι την ώρα που γράφτηκε αυτό το κείμενο δεν το είχε αποδεχθεί αλλά υπήρχαν και πιθανότητες να το αποδεχόταν έστω και με ενστάσεις. Ο δε Νετανιάχου δεν ενθουσιάζεται ακριβώς.
Τι γίνεται όμως εάν το αποδεχθεί η Χαμάς;
Η χώρα θα βρεθεί αναπόφευκτα μπροστά σε ένα πολύ γνώριμο σκηνικό με έναν από τους δύο ή και τους δύο ακροδεξιούς εταίρους του Βενιαμίν Νετανιάχου, Μπεν Γκβιρ και Μπεζαλέλ Σμότριτς να αποχωρούν ενδεχομένως από την κυβέρνηση. Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα καθώς και το ένα από τα δύο θρησκευτικά κόμματα του συνασπισμού απειλεί ότι επίσης θα φύγει, όχι για τη Γάζα αλλά για ζήτημα της επέκτασης της υποχρεωτικής στράτευσης και στους Χαρεντίμ.
Ο όρος αναφέρεται βέβαια στους υπερορθόδοξους Εβραίους. Δεδομένου ότι μόνο χίλιοι από έναν συνολικό πληθυσμό, ανδρών και γυναικών, κοντά στο 1.3 εκατομμύρια υπηρετούν στον IDF σήμερα, η υπόλοιπη χώρα έχει φτάσει στα όριά της με τη μη στράτευσή τους λόγω φοίτησης σε θρησκευτικές σχολές και απαιτεί την κατάργησή της, κάτι το οποίο αποφάσισαν και τα δικαστήρια της χώρας.
Το ίδιο αφορά και το μεγάλο μέρος του κυβερνώντος Λικούντ του Νετανιάχου αλλά και ολόκληρη την αντιπολίτευση η οποία διεμήνυσε στον Πρωθυπουργό ότι θα του παράσχει «δίχτυ ασφάλειας» κατά τον Γιάϊρ Λαπίντ, εάν απωλέσει την κυβερνητική πλειοψηφία στην Κνέσετ, πιέζοντας τον να αποδεχθεί τη συμφωνία άμεσα και να αγνοήσει τους ακραίους. Όπως και έγινε τελικά. Για τη συμφωνία μόνο βέβαια.
Ο Μπεν Γκβιρ, κάλεσε σήμερα τον Νετανιάχου να προχωρήσει άμεσα με το τελικό στάδιο της επιχείρησης στη Γάζα, λέγοντας ότι η Χαμάς «δεν το έχει αποδεχθεί» και ότι Ισραήλ χάνει πολύτιμο για την ασφάλειά του χρόνο.
Την ίδια ώρα η ρήξη της Ιερουσαλήμ με το Παρίσι, κυρίως με τον Εμανούελ Μακρόν βαθαίνει, καθώς ο Γάλλος Πρόεδρος άδραξε την ευκαιρία για να κάνει ανοίγματα προς τους Άραβες με τη διάσκεψη για το Παλαιστινιακό την οποία συνδιοργανώνουν η Γαλλία με τη Σαουδική Αραβία ώστε να παρουσιάσει ηγετικό προφίλ στην ΕΕ και να ενισχύσει τη δύσκολη πολιτικά θέση του στη Γαλλία, κερδίζοντας τη συμπάθεια των μουσουλμάνων (το 10% των Γάλλων πολιτών), λόγω του κλίματος. Μάλιστα το Παρίσι κάνει εκστρατεία το τελευταίο διάστημα προσπαθώντας να πείσει για αναγνώριση Παλαιστινιακού Κράτους, χώρες όπως το Βέλγιο και την Ολλανδία στην ΕΕ. Και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Σε επίσκεψή του σήμερα σε εβραϊκό οικισμό της Δυτικής Όχθης, ο υπουργός Άμυνας Ιζραέλ Κατζ ο οποίος απευθύνθηκε στον ίδιο τον Μακρόν: «Αυτή είναι μια ιστορική στιγμή για τους οικισμούς», είπε, «μια συντριπτική απάντηση στις τρομοκρατικές οργανώσεις και ένα σαφές μήνυμα προς τον Μακρόν και τους φίλους του: μπορείτε να αναγνωρίσετε ένα παλαιστινιακό κράτος στα χαρτιά, αλλά αυτά τα χαρτιά θα καταλήξουν στα σκουπίδια της Ιστορίας».
Τα πράγματα δεν είναι βέβαια τόσο απλά, ούτε για τον Κατζ ούτε όμως και για τον ίδιο τον Μακρόν ο οποίος οι αναλυτές εκτιμούν ότι θα δεν θα προχωρήσει τελικά, αφού κανείς δεν βλέπει σε τι θα εξυπηρετούσε ειδικά τώρα μια τέτοια κίνηση στην ίδια την κατάσταση στη Γάζα, πέραν βεβαίως των φιλοδοξιών του Μακρόν. Η κατάσταση εκεί παραμένει οριακή και κανείς δεν θέλει να ανοίξει η Ευρώπη και η Δύση ένα νέο μέτωπο με το Ισραήλ χάνοντας έτσι τη δυνατότητα άσκησης πιέσεων.
Με το Ισραήλ ειδικά να έχει αποδεχθεί τη συμφωνία και τη Χαμάς ενδεχομένως να ετοιμάζεται να την απορρίψει μια τέτοια κίνηση θα ήταν παράλογη. Εάν δε, συναινέσουν και οι δύο και η συμφωνία εφαρμοστεί, εκεί ακριβώς είναι που δεν θα υπάρχει κανένα περιθώριο.
Και τότε, το χαστούκι της Μπριζίτ Μακρόν τις προάλλες στο Βιετνάμ μάλλον θα μοιάζει με χάδι…
