Βγήκε η έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας. Ξανά. Και τι κατέγραψε; Ότι ένα κόμμα λάμβανε χορηγίες από φυσικά και νομικά πρόσωπα, μετά ή πριν την απόκτηση κυπριακού διαβατηρίου. Δηλαδή, άνθρωποι που μπήκαν από το παράθυρο του περιβόητου “χρυσού” προγράμματος, έβγαζαν τα χαρτιά τους στο άψε-σβήσε και μετά έκαναν μια βόλτα από την Πινδάρου. Και… συμπτωματικά άφηναν φακέλους «ευγνωμοσύνης». Αν αυτό δεν είναι θεσμική διαπλοκή με σφραγίδα και κορνίζα, τότε τι είναι;
Στην περίπτωση του ΔΗΣΥ, το μοτίβο είναι σχεδόν γελοίο: Οι «επενδυτές» της μιας νύχτας περνούσαν σαν αστραπή. Έλεγαν ένα “ευχαριστώ” ή ένα “keep in touch” πριν επιβιβαστούν στο jet για Ντουμπάι. Όλα αυτά, καταγράφηκαν. Τεκμηριώθηκαν. Και μετά; Τίποτα. Ένα τίποτα πιο εκκωφαντικό κι από ουρλιαχτό.
Την ημέρα της δημοσιοποίησης της έκθεσης προκλήθηκε κάποιος θόρυβος. Γράφτηκαν μερικά άρθρα, ειπώθηκαν μερικές αλήθειες, έγιναν δύο-τρία tweets. Ο συγκλονισμός, όμως, είχε εξαιρετικά βραχεία διάρκεια. Την επομένη, όλα είχαν ξεχαστεί. Σαν να μην συνέβησαν ποτέ. Στην Κύπρο του 2025, το ενδιαφέρον για αποκαλύψεις διαπλοκής έχει ημερομηνία λήξης τις 24 ώρες. Μιας χρήσης. Πιο αναλώσιμη κι από stories στο Instagram.
Από τότε που απομακρύνθηκε ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης από την ηγεσία της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, το έργο επαναλαμβάνεται με το ίδιο σενάριο: Εκθέσεις χωρίς πάταγο. Ο τέως Γενικός Ελεγκτής, με όλα τα στραβά και όλες τις ακρότητές του, είχε ένα βασικό προτέρημα: Ενοχλούσε. Δεν κατάπινε το μικρόφωνο. Έβαζε φωτιά στα χαρτιά και τα πετούσε στη δημόσια σφαίρα. Τώρα; Έκθεση-ξεπέτα. Χωρίς οσμή, χωρίς γεύση, χωρίς ζωή. Χωρίς συνέχεια…
Η Ελεγκτική Υπηρεσία επέστρεψε στο παλιό, σχεδόν αθόρυβο μοντέλο λειτουργίας: Ένα email με μια έκθεση πολλών σελίδων, που δημοσιοποιείται και η υπόθεση σφραγίζεται. Η διαφάνεια έγινε ξανά μια τυπική γραφειοκρατική πράξη. Σαν πρωτόκολλο παράδοσης -παραλαβής. Γράψαμε, ανεβάσαμε στην ιστοσελίδα της Υπηρεσίας, τα λέμε στην επόμενη.
Και ποιος να ενοχληθεί; Τα κόμματα που εισέπρατταν; Η Βουλή που ποιεί τη νήσσα; Η Επιτροπή Θεσμών που δεν το συζήτησε καν; Ούτε μια προσχηματική δήλωση ότι «θα αποδοθούν ευθύνες». Σιωπή. Σαν να μην υπήρξε ποτέ η έκθεση. Μια χώρα που μαθαίνει να ζει με τη διαπλοκή.
Δεν υπάρχει πια Οδυσσέας να ανάψει τον φακό και να φωνάξει «εδώ είναι το πρόβλημα!». Τώρα, η Ελεγκτική Υπηρεσία κάνει τη δουλειά της σιωπηλά. Κι η Νομική Υπηρεσία κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: Αλληθωρίζει όταν οι υποθέσεις καίνε. Δεν κινείται. Δεν ερευνά. Δεν σχολιάζει. Όσο για την περιβόητη Αρχή κατά της Διαφθοράς, εκείνη ερευνά! Από την ημέρα που έπιασε δουλειά όλο ερευνά. Δεν είδαμε, όμως, κάποιον να ενοχοποιείται. Άλλωστε, ακόμη και αν στοχοποιήσει κάποιον, υποχρεωτικά θα τον στείλει στη Νομική Υπηρεσία. Για νέα έρευνα…
Ο θεσμικός μηχανισμός της χώρας είναι φτιαγμένος με τέτοιο τρόπο ώστε η διαπόμπευση και η τιμωρία του κάθε κατεργάρη να αποτελούν όνειρο απατηλό. Ιδίως αν ανήκει στην οικογένεια των «εκλεκτών». Δηλαδή, του χώρου της πολιτικής ή του οικονομικού κατεστημένου.
Όσο πιο βαρύ το σκάνδαλο, τόσο πιο γρήγορα το θάβουμε. Όσο πιο χοντρή η αποκάλυψη, τόσο πιο χοντρό και το πέπλο σιωπής που την καλύπτει. Έτσι γεννάται η μπόχα. Έτσι εξαπλώνεται η μπόχα ολοένα και περισσότερο. Έτσι πλησιάζει η στιγμή που θα μας πνίξει η μπόχα.
Αυτή είναι η νέα τακτική της Ελεγκτικής Υπηρεσίας. Το είδαμε στην περίπτωση της σκανδαλώδους αίθουσας. Το βλέπουμε τώρα και με τις σκανδαλώδεις εισφορές στον ΔΗΣΥ. Μετά την έκθεση ακολουθεί η σιγή. Δεν υπάρχει πια ο ανάρμοστος να δώσει συνέχεια. Να βγει και να εξηγήσει πού είναι το σκάνδαλο. Να καλέσει τις αρμόδιες αρχές να επιληφθούν της υπόθεσης. Ακόμη και να επικαλεστεί τους νόμους για να υποδείξει ότι υπάρχει παρανομία ή παρατυπία ή έστω αθέμιτη μέθοδος.
Μπορεί να μην κατάφερνε σε όλες τις περιπτώσεις να πείσει ή να υποχρεώσει λόγω της πίεσης εκείνους που έχουν καθήκον να προχωρήσουν σε δίωξη. Τουλάχιστον, όμως, προσπαθούσε. Τώρα το πουλί πέταξε. Οι φάκελοι της διαφθοράς θα φωλιάζουν ήσυχα στα ράφια. Κανείς δεν θα τους ξεβολέψει. Κανείς δεν θα ανοίξει τον φάκελο με τον τίτλο «χορηγία μετά το διαβατήριο».
Και οι διάφοροι κατεργαραίοι; Δεν θα υπάρχει πια κανένας ενοχλητικός ανάρμοστος για να φοβούνται. Και οι πολίτες; Η ζωή τους θα επιστρέψει στην παθητική ανοχή, ελλείψει… θορυβώδους ανάρμοστου. Και η Κύπρος; Θα συνηθίσει το σκοτάδι…
