Στο Μεσανατολικό, όπως και στο θέμα της Γάζας, οι απόψεις διίστανται. Και είναι λογικό. Είναι ίσως το πιο σύνθετο και μάλλον καταδικασμένο να μείνει ανεπίλυτο διεθνές πρόβλημα. Αφορά δε όχι μόνο τους εμπλεκόμενους αλλά και τεράστια συμφέροντα τρίτων στην περιοχή και στον πλανήτη.
Κάποιοι επιλέγουν την πεπατημένη της απλοϊκής προσέγγισης, καταλήγοντας στην αναζήτηση του «καλού» και του «κακού», μέσα από υπεραπλουστεύσεις και κυρίως ιστορικές αναλήθειες, μισές αλήθειες και ανακρίβειες. Συνήθως δοτές.
Πέρα από αυτό όμως, υπάρχουν και τα γεγονότα. Οι σημερινές πράξεις του δράματος οι οποίες δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, η τεχνολογία το έχει επιλύσει στο μεγαλύτερο βαθμό, ωστόσο, μπορούν να αγνοηθούν. Και ακριβώς εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα και το τρομοκρατικό της εποχής μας: πώς μπορείς να αγνοείς την απόδειξη, όταν είναι ξεκάθαρο ότι είναι τέτοια και όχι προϊόν απάτης;
Και τι λέει για το μέλλον της δημοκρατίας μια εποχή στην οποία η περιφρόνηση των δεδομένων, των δεδομένων όχι της αλήθειας, διότι αυτή είναι μεγάλο κεφάλαιο, θεωρείται αποδεκτή ως στάση;
Η περίπτωση του «Μαντλίν», κατά τους επικριτές του το “Selfie Flotilla” και των όσων διαδραματίστηκαν είναι χαρακτηριστική.
Το πλοίο ανακόπηκε ειρηνικά οι επιβαίνοντες πέταξαν τα τηλέφωνα και τα λάπτοπ τους στη θάλασσα, προφανώς για να μην φανεί με ποιους επικοινωνούσαν, συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στο Ισραήλ.
Κάποιοι όπως η Γκρέτα Τούνμπεργκ υπέγραψαν το έντυπο απέλασης από τη χώρα και την έκαναν, οι πλείστοι άλλοι όμως αρνούνται να το πράξουν οπότε, με βάση τη νομοθεσία του Ισραήλ, το ζήτημα θα πρέπει να πάει δικαστικά.
Και θα προβληθεί ανάλογα στο εξωτερικό. Αυτό θέλουν άλλωστε.
Τα δεδομένα εδώ είναι πως το πλοίο νόμιμα ανακόπηκε. Οι Συμφωνίες του Όσλο του 1993 είναι ξεκάθαρες πως η Γάζα δεν έχει χωρικά ύδατα και πως τον έλεγχο έχει το Ισραήλ. Η Γάζα διατηρεί κάποιον έλεγχο σε μια μικρή αλιευτική ζώνη και είναι γεγονός ότι μετά από επιθέσεις το Ισραήλ την περιόρισε επικαλούμενο λόγους ασφάλειας κάτι που δεν προνοείται από τις συμφωνίες.
Όμως η ανακοπή έγινε με βάση το δικαίωμα του Ισραήλ να το πράξει και η προσπάθεια να «σπάσει ο αποκλεισμός» για να μεταφερθούν 100 κιλά αλεύρι, αξίας 200 ευρώ, ήταν ολοφάνερο ότι, όπως και όλα τα άλλα που είδαμε και βλέπουμε ακόμη είναι πρωτίστως επικοινωνιακό θέμα.
Ειδικά όταν μέχρι την καταστροφή της λόγω καιρού, η προκυμαία που είχαν φτιάξει οι Αμερικανοί ήταν ακριβώς στο κάτω άκρο της πόλης της Γάζας. Το Σχέδιο Αμάλθεια επί της ουσίας έσπασε τον θαλάσσιο αποκλεισμό της Γάζας. Αλλά, όπως φαίνεται, στόχος των «ακτιβιστών» ήταν ακριβώς η προβολή και μόνο της θέσης ότι το Ισραήλ δεν έχει δικαιοδοσία εκεί. Ως ακόμα μια κίνηση απονομιμοποίησης του ίδιου του Ισραήλ. Ακριβώς για αυτό και η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκαθάρισε από εχθές ότι δεν θα παρέμβει και πως η ευθύνη ανήκει στα κράτη καταγωγής των μελών της αποστολής.
Όμως, το πλέον συγκλονιστικό όλων είναι πως όλοι οι επιβαίνοντες αρνήθηκαν να δουν το βίντεο με τα πλάνα από τις σφαγές της 7η Οκτωβρίου. Άλλωστε κανείς τους, με εξαίρεση τη Ρίμα Χασάν δεν ασχολήθηκε ποτέ με το ζήτημα των σφαγών και των ομήρων και ίσως να είναι καλύτερα από μια άποψη αφού η αραβικής καταγωγής ευρωβουλευτής η οποία λειτουργεί ως η φωνή της Χαμάς στο Ευρωκοινοβούλιο δηλώνει ότι η δράση της τρομοκρατικής οργάνωσης είναι νόμιμη. Ωστόσο, για τη δολοφονία των μωρών Μπίμπας και της μητέρας τους έσπευσε να πει ότι σκοτώθηκαν από βομβαρδισμούς.
Η θέση βεβαίως της Χαμάς.
Η άρνηση τους να δουν έστω τα ντοκουμέντα, τα πλείστα από κάμερες των τρομοκρατών, θα έπρεπε να είναι σήμερα η κύρια είδηση παγκοσμίως. Διότι ακριβώς τίποτα δεν δείχνει την δόλια πρόθεση των συγκεκριμένων καλύτερα από αυτή τη στάση. Ή μάλλον υπάρχει κάτι: η αποκάλυψη χθες στη Βρετανία ότι πίσω από τον «Στολίσκο Ελευθερίας» και την τάχα πονόψυχη πρωτοβουλία (των 100 κιλών αλευριού) βρισκόταν ο Ζαχέρ Μπιράουι, ένας από τους «εκπροσώπους» της Χαμάς στο Λονδίνο.
Ανάμεσα στους υπόλοιπους «ακτιβιστές» ουδείς εκ των οποίων επίσης μίλησε ποτέ για τα εγκλήματα της Χαμάς εις βάρος των ίδιων των Παλαιστινίων – οι Εβραίοι δεν τους ενδιαφέρουν και επίσημα – ξεχωρίζουν, όπως γράψαμε και προχθές:
O Ομάρ Φαϊάντ, «δημοσιογράφος» του φερέφωνου της Χαμάς, του καταρινού Al Jazeera το οποίο πλέον υποκινεί τον αντισημιτισμό παγκοσμίως και έχει απαγορευτεί και στα ίδια τα Παλαιστινιακά Εδάφη, πλην της Γάζας βέβαια στην οποία λειτουργεί ως εξάρτημα της Χαμάς.
H Γιασεμίν Ατζάρ, Τουρκάλα «ακτιβίστρια» της Γερμανίας, με ξεκάθαρα αντισημιτικές θέσεις η οποία κατέστρεφε επικριτικές επιγραφές για τη Χαμάς στη Γερμανία και όταν το Ιράν επιτέθηκε με διακόσιους βαλλιστικούς πυραύλους, ανήρτησε βίντεο όπου χόρευε στην κουζίνα της και πανηγύριζε.
Αλλά και ο Τιάγκο Αβίλα, ο βραζιλιάνος «ακτιβιστής» ο οποίος επέβαινε και στο Μαβί Μαρμαρά (της Άγκυρας, όπως αποκαλύφθηκε, το 2010) και ο οποίος προσεκλήθη στην κηδεία του αρχηγού της τρομοκρατικής Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, περιγράφοντας την παρουσία του ως «μεγάλη τιμή». Μίλησε για τον Νασράλα, το δεξί χέρι των μουλάδων της Τεχεράνης στο Λίβανο (ο οποίος Νασράλα καλούσε τους Σύρους του Λιβάνου να έρθουν στην Κύπρο και μας απειλούσε με πυραύλους) ως «μάρτυρα άγιο και αγαπημένο ηγέτη».
Αυτοί λοιπόν οι τύποι, μπήκαν σε ένα καράβι το οποίο ναύλωσε μια οργάνωση με «ιδρυτικό μέλος» της έναν εκπρόσωπο της Χαμάς στη Βρετανία και αφού έκαναν κρουαζιέρα στη Μεσόγειο κατέληξαν στο Ισραήλ παριστάνοντας τους ακτιβιστές, ενώ λειτουργούσαν για λογαριασμό του «άξονα» της Χαμάς, της Άγκυρας και του Ιράν.
Αν το έκαναν από καθαρή βλακεία ή παίζει κάτι άλλο, κανείς δεν το ξέρει.
Δεν έχουμε απόδειξη πέρα από τα πιο πάνω δεδομένα και το μίσος τους το οποίο τους οδήγησε σε μια τέτοια άρνηση. Σίγουρα όμως εάν μιλάμε, έστω και μερικούς, για καθαρή ηλιθιότητα, είναι ελαχίστως λιγότερη από εκείνη των θαυμαστών τους στην Κύπρο και τη Δύση ευρύτερα.
Οι οποίοι επίσης, ούτε είδαν, ούτε θα δουν, ούτε και τους ενδιαφέρει να δουν τα δεδομένα και τις αποδείξεις για την 7η Οκτωβρίου.
Από τύφλα, φανατισμό και ιδεοληψίες τα οποία τους οδηγούν στη στήριξη… ισλαμιστών τρομοκρατών οι οποίοι σκοτώνουν και Παλαιστίνιους, των υποκειμένων τα οποία χρησιμοποιούν για την προπαγάνδα τους και βεβαίως του καθεστώτος του Ερντογάν και των όσων επιδιώκει στην περιοχή. Και εδώ.
Αν μιλάμε για την Κύπρο ειδικά, ο όρος «χρήσιμος ηλίθιος» είναι λανθασμένος. Χρειάζεται να είσαι πολύ περισσότερο από ηλίθιος για να καταλήξεις εκεί. Και σίγουρα χρήσιμος δεν είσαι, αν μιλάμε για τη χώρα σου. Για τον Ταγίπ και την παρέα της μουσουλμανικής αδελφότητας και για τα σχέδιά τους είσαι και με το παραπάνω.
