Όταν ξαφνικά βρεθείς σ’ έναν λάκκο απ’ τον οποίο θέλεις να βγεις, η λογική υπαγορεύει να μην αρχίσεις να σκάβεις. Η υπερπροσπάθεια που κατέβαλε ο περίγυρος του πρόεδρου της Δημοκρατίας να πείσει ότι υπήρξε όντως το αίτημα από πλευράς Ιράν να μεταφέρει ο Νίκος Χριστοδουλίδης, ως φτερωτός Ερμής της Ανατολικής Μεσογείου, το όποιο μήνυμα προς τον Νετανιάχου, αγνόησε αυτόν τον βασικό κανόνα.
Άλλωστε, στο εσωτερικό τουλάχιστον, είναι καλά γνωστό πλέον ότι ο πρόεδρος της χώρας έχει μια ροπή προς τη «σπουρτολογία», οπόταν το να σπεύσουν ασθμαίνοντας να μας πείσουν γι’ αυτή, εκτός από αχρείαστο, δεν θα το χαρακτήριζα σοφό! Τη στιγμή, μάλιστα, που πραγματοποιείται μια σπάνια – ιδιαίτερης πολιτικής σημασίας-, επίσκεψη, αυτή του πρωθυπουργού της Ινδίας και εξαιτίας αυτής του της «αδυναμίας» πέτυχε -ως δεινός αθλητικός τύπος, πέρα από δεινός διπλωμάτης- να βάλει επικοινωνιακή τρικλοποδιά στον ίδιο του τον εαυτό! Το γεγονός δεν θα μπορούσε παρά να μας θυμίσει σπουδαίες στιγμές του παρελθόντος και συγκεκριμένα από τη δεκαετία του ‘80 και τη χρυσή εποχή του Σπύρου Κυπριανού με το περίφημο: «Τι τυχεροί που είσαστε να έχετε τέτοιον πρόεδρο που τα ξέρει όλα. Και όλα τα αποκαλύπτει»!
Θαρρώ, για να σοβαρευτούμε, πως η επιδεικνυόμενη σπουδή υπήρξε, αν όχι από υπερβάλλοντα ζήλο, σίγουρα από κεκτημένη ταχύτητα καθότι – κι αυτό το αντιλαμβάνομαι και το κατανοώ – εδώ που φτάσαμε, το εάν η ακράτεια λόγων αφορά σε πραγματικά γεγονότα ή σε «συμβάντα» που προκύπτουν από κάποιες άλλες ανάγκες του ατόμου, είναι μια παράμετρος που έχει τη σημασία της. Η ουσία όμως, που είναι η αξιοπιστία, η φερεγγυότητα, η διπλωματική ικανότητα του προέδρου της Δημοκρατίας, σε τι και σε ποιο βαθμό επηρεάζεται από αυτή την παράμετρο; Είτε μιλάμε για το μήνυμα που το Ιράν ζήτησε να μεταφέρουμε στο Ισραήλ είτε για τη λύση του υδατικού προβλήματος με τη δωρεά (που μας ζήτησαν να μην δημοσιοποιήσουμε) των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων είτε για τηνενεργότερη εμπλοκή της ΕΕ στο Κυπριακό και το σημαντικότατο on the road τηλεφώνημα είτε για την αναφορά, μετά τη συνάντηση με τον Σουλτς, στο όνομα της Άνκελα Μέρκελ ως προσωπικότητας μεγάλου πολιτικού κύρους που θα μπορούσε να διαδραματίσει διαμεσολαβητικό ρόλο στο Κυπριακό, είτε για τις συζητήσεις με την Ελληνική Κυβέρνηση για την αναβίωση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος, είτε…
Οφείλω, εντούτοις, να σημειώσω ότι οι θαυμαστές του προέδρου δεν πτοούνται από κάτι τέτοιες μικρές λεπτομέρειες και στον αντίποδα, υπογραμμίζοντας την την υψηλού επιπέδου εξωτερική μας πολιτική και τα διπλωματικά επιτευγμάτων μας, προτάσσουν -σε μια εποχή που όλοι οι δίοδοι προς τη Ρωσία είναι ερμητικά κλειστές- την αταλάντευτη στοχοπροσήλωση της εξωτερικής μας πολιτικής προς τη Δύση, καθώς επίσης και τις σημαντικές επισκέψεις προσωπικοτήτων, όπως η πρόσφατη του Ναρέντρα Μόντι και η βραχείας διάρκειας του Γερμανού ΥΠΕΞ, Γιόχαν Βαντενπουλ. Ως προς το τελευταίο – άνευ οποιουδήποτε άλλου πολιτικού σχολιασμού επί της ουσίας – θεωρώ ότι επέστη ο καιρός, περίοδος ιδανικότερη από την παρούσα δεν θα βρεθεί, για την αναβίωση του περίφημου Πάρκου Αρχηγών Κρατών, στην είσοδο του Αεροδρομίου Λάρνακας, που χρόνια τώρα έχει αφεθεί σε μαρασμό. Και οι τρεις κολόνες, οι υψηλοί κίονες που έστησε εκεί ο Δημήτρης Χριστόφιας προς τιμή αντίστοιχων ιστορικών επισκέψεων – του Πάπα Βενέδικτου, του προέδρου της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ και της Καγκελαρίου της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ-, «επισκέψεων πετυχημένων, από τις οποίες η Κύπρος βγήκε πιο ισχυρή στον διεθνή χώρο», να αρχίσουν επιτέλους «να πολλαπλασιάζονται σε αριθμό, με την πάροδο του χρόνου», όπως ήταν και η ευχή του αείμνηστου κατά την ημέρα των εγκαινίων τους, τον Ιούνιο του 2011.
