Οι προκηρύξεις των αναρχικών σε όλο τον κόσμο ήταν πάντα προσεγμένες, καλογραμμένες, έδειχναν μόρφωση και καλλιέργεια όσων τις έγραφαν. Σε βαθμό που πολλοί έβρισκαν και μια γοητεία στα κείμενα, ρομαντισμό και σίγουρα με πολιτικούς όρους. Ακόμα κι όταν ήταν απειλητικές ή όταν αναλάμβαναν ευθύνη για εγκληματικές πράξεις. Γι΄ αυτό και οι αστυνομικοί που τις έπαιρναν στα χέρια τους χρειάζονταν τη βοήθεια ειδικών για να τις επεξεργαστούν.
Στην Κύπρο δεν είχαμε ποτέ οργανωμένους αναρχικούς. Τώρα που αλλού εκτονώθηκε το φαινόμενο σε μεγάλο βαθμό, έχουμε κι εμείς προκήρυξη τέτοιας οργάνωσης η οποία ανέλαβε την ευθύνη για τον βανδαλισμό που έγινε στα γραφεία του ΔΗΣΥ στη Λεμεσό. Με μια προκήρυξη γεμάτη ορθογραφικά λάθη (το φ στους διεφθαρμένους νομίζουν ότι είναι υ, το γράφουν δυο – τρεις φορές) και εκφράσεις που μοιάζουν με ανέκδοτα.
«Εσπάσαμε την αξιολύπητη πόρτα τους». «Στα δαιμονισμένα γραφεία τους». Θεωρούν μια πόρτα αξιολύπητη και τα γραφεία δαιμονισμένα. Της πλάκας, δηλαδή. Φαρσοκωμωδία κανονική! Διότι, δεν πρόκειται για κανένα αντιεξουσιαστικό κίνημα, πρόκειται μόνο για κουκουλοφόρους νεοκυπριακής προέλευσης. Ίδιους με τους κουκουλοφόρους που κάνουν πορεία για να δείρουν μετανάστες, ίδιους με τους κουκουλοφόρους των γηπέδων, ίδιους με τους κουκουλοφόρους που μπαίνουν σε ένα σπίτι να το ληστέψουν, ίδιους με τους κουκουλοφόρους που κακοποιούν και κλέβουν ντελιβεράδες.
Νομίζουν ότι διαφέρουν αυτοί. Ότι έχουν πολιτικό υπόβαθρο. Καμία απολύτως διαφορά. Η «επίθεση» τους έγινε για να υπερασπιστούν την κουκούλα. Δηλαδή, την εγκληματική δράση. Διότι κανένας άνθρωπος, καμιά ομάδα που θέλει να έχει πολιτική δράση και παρέμβαση δεν κρύβεται στην εποχή μας. Βγαίνει στο φως και υπερασπίζεται τις θέσεις της. Ακόμα κι αν είναι ενάντια σε όλο το σύστημα και σε όλο το κατεστημένο. Μόνο η παρανομία έχει ανάγκη την κουκούλα.
«Εκφράζουμε την αγανάκτηση του λαού τζιαι θέλουμε να ενσκαρκώνουμε το αντιστασιακό πνεύμα του λαού ενάντια σε κάθε διευθαρμένη εξουσία», γράφουν στην προκήρυξη τους. Η αλήθεια είναι ότι τρομάζουν τον λαό, δεν τον εκφράζουν. Πότε αντέδρασαν (όλες οι ομάδες και τα χρώματα των κουκουλοφόρων) ενάντια στο μεγαλύτερο πρόβλημα του λαού, που είναι η κατοχή; Πότε αντέδρασαν να υπερασπιστούν το λαό για τα οικονομικά του προβλήματα; Μόνο την κουκούλα υπερασπίζονται.
Η Κύπρος έχει αρκετά προβλήματα, δεν χρειάζεται ακόμα ένα με τρομοκρατικές οργανώσεις κουκουλοφόρων. Η Αστυνομία ας κινηθεί έγκαιρα και αποτελεσματικά. Ξέρει ποιοι είναι ή πού θα τους βρει. Αλοίμονο αν δεν ξέρει!
Από την άλλη, κατανοούμε την ενόχληση του ΔΗΣΥ, που δέχτηκε την επίθεση και το δικαίωμά του να αντιδράσει έντονα. Αλλά δεν κατανοούμε την επιπολαιότητα να καταγγείλει κόμματα και πολιτικούς ως ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος. Την Τετάρτη κατηγορούσε το ΑΚΕΛ, την Ειρήνη Χαραλαμπίδου και τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη ότι «έχουν προσχωρήσει σε μια στρατηγική διάλυσης του τόπου» και «τροφοδοτούν την τοξικότητα και την εμπάθεια και δηλητηριάζουν την πολιτική και οικονομική ζωή». Και την Πέμπτη, μετά τον βανδαλισμό, με τις ίδιες εκφράσεις, κατάγγειλε ότι «οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος είναι οι ίδιοι που με τη διαλυτική τους συμπεριφορά δηλητηριάζουν την κοινωνία και την πολιτική ζωή». Δηλαδή, αυτοί οι τρεις!
Εντάξει, μπήκαν όλοι με τα μπούνια στην προεκλογική εποχή, αλλά η ταύτιση των πολιτικών αντιπάλων με τους ανεγκέφαλους κουκουλοφόρους είναι πολύ επικίνδυνη για τη δημοκρατία. Διότι το ΑΚΕΛ, η Χαραλαμπίδου και ο Μιχαηλίδης κάνουν πολιτική όσο κι αν δεν αρέσει η πολιτική τους στον ΔΗΣΥ. Οι κουκουλοφόροι που βανδάλισαν τα γραφεία για να υπερασπιστούν την κουκούλα και απειλούν με άλλες χειρότερες επιθέσεις, είναι μόνο εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Είναι μεγάλο λάθος να τους προσφέρεται και πολιτικό υπόβαθρο. Και μάλιστα από το ίδιο το θύμα της επίθεσής τους.
